6362 resultaten.
verwijt
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 112 stel je vader pleegt zelfmoord
terwijl hij het eigenlijk makkelijk had
en de geschiedenis kent
van miljoenen die alles deden
om te overleven
in ondenkbare toestanden
de hemel schreeuwt
om de dood in zandstormen
de hemel huilt
bij een begrafenis
men is onderweg naar nergens
voor een betere toekomst
bedenkt mijn vader hier...…
Mondriaan kritiek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 blauw
één punt
één kleur
één lijn
het had
géél
moeten zijn…
Jouw blauw-dooraderde hand.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 536 Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind."
In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte.
Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…
Jarig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 395 Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest
Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest
Al ben je al jaren geleden overleden
Die verjaardag doet me denken aan ons verleden
De dagen uit lang vervlogen tijden
Vol geluk en liefde tussen ons beiden
Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk
Was die tijd toch een godsgeschenk
Jouw geboorte…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 We slenteren over het zandpad
langs de opgedroogde bedding
van het riviertje
richting zandheuvels
waar een enkele boom
de kunst van eenzaamheid verstaat
als je mij toelaat, in droomwereld
of niet geveinsde werkelijkheid
reizen we samen naar de stilte
onder de bloesem van de vlierstruik
we ruiken de adem van zomerse wind
zuurstof…
De pet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 234 Mijn vader droeg altijd een pet.
Hij was geruit, een hele donk're.
Met een drukknoop en een klep.
Hij ging alleen maar af in bed.
En reed hij op zijn brommertje,
de pet ging altijd mee.
En maakte hij een ommetje,
dan groette hij ermee.
Nu hij allang er niet meer is.
Terwijl ik soms eens aan hem denk....
dan zie ik nog alleen die pet.…
In de voetstap van mijn vader
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 In de voetstap van mijn vader
wil ik lopen langs het strand,
wil ik kijken naar de zon
en genieten van het land.
Wil ik dromen,lachen,eten,
en van alles wil ik weten.
Naar de golven wil ik kijken
over hoge wijde dijken,
wil ik vechten met de wind,
hollen wil ik als een kind.
In de voetstap van mijn vader
wil ik vrij zijn en tevreden…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
BEGRAFENIS VAN MIJN TANTE!
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 690 Ik zag de bladeren vallen
dwarrelen door de lucht
van oude bomen
die hun herfst voltooiden
Ik zag een hoop zand liggen
afgedekt met taxussen
van groenblijvende coniferen
die haar ´berghulp´ symboliseerde
Ik zag een open wachtend graf
een groot gapend gat
omlijst met taxussentoppen
die haar afscheid verzachtte
Ik zag de taxussen bewegen…
Morgen is je begrafenis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 971 Dank je wel lieverd
Jij was mijn moeder
ik was jouw kind
Je hebt me geknuffeld
en bemind
liefdevol gedragen
mij dat laten voelen
al de dagen
Onze tijd is nu voorbij
het was altijd goed
tussen jou en mij
Tot ons laatste samenzijn
was het telkens fijn
al hebben we elkaar
nu los moeten laten
en zal ik alleen in mijn hart
nog met je…
DONATIE
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 676 Wie zwijgt, verklaart zich tot een gulle gever
En doet royaal, vóór zijn begrafenis,
Graag afstand van wat er nog bruikbaar is:
Een hart, wat nieren of een een gave lever.…
Het verbond ( M.S. )
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 293 Ik brak het niet. Vandaag.
De stilte voor en in jou.
Jij, van wie ik houd...
we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros
onder takken van zomerbomen.
We roken de bloesem
snoven nieuwe vruchtbaarheid.
Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt
voor juiste en zuivere inspiratie!
We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels.
En de…
R.W.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 zijn naam
licht en broos
koesterende omarming
zijn leven
aangeraakt en kil
staat op een kier
hoe veel ziet hij
in het donker
wie blijft achter in de leegte
wie bevrijdt de
gekooide nacht draagt
het licht op handen
hij balanceert op een
gebroken toverdraad
zijn lichaam in de sneeuw…
om de tuin geleid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 opnieuw valt er sneeuw
mijn hoofd lijkt
doorzichtig als glas
alles is zo helder
en toch
denk ik aan niks
herinneringen
wat zijn dat eigenlijk
zijn ze echt?
als alles wit is
vallen de
verschillen weg…
interieurprobleem
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.737 ik wil niet
in een urne
op de schouw
stof erin
stof erop
stof eronder
hoe hou je ’t uit elkaar
wie stoft
of ledigt mij dan
pas ik wel
op de hoek
naast de kandelaar?
begraaf mij maar
eender waar
niet daar…
Maandagochtendritueel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 373 Ja leg mij maar neer in het wit fluweel,
strooi bloemen op mijn kussen, laat er
zachte muziek zijn, intussen komen veel
mensen langs mij om te zeggen dat ze
van mij houden.
Iemand vertelt met verstikte stem ( ja nu
herken ik hem, beetje verkouden) over mijn
leven, de diepe betekenis die ik er aan heb
gegeven en dat ik mooie gedichten heb…
EENZAME UITVAART
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 266 Alle kleuren op ’t palet
Zijn geworden een vuil grijs
Grauw de winter en gekrijs
Meeuwen in ontferm gebed
Tevergeefs in gang gezet
Want je bent al koud als ijs
En het laatste eerbewijs
Samen met een klein boeket
Werd gebracht door een poëet
Van wie ik de naam niet weet
Schilder, dichter, kunstenaar
Van de waanzin tekenaar
Kerfde met…
Het Zeister Bos
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 249 Meer dan een halve eeuw geleden,
stond ik bij ons familiegraf,
dat eens mijn eigen graf zal zijn.
Hier, in het Bos van Zeist.
Vandaag sta ik hier weer,
en gedenk ons aller leven.
Straks zullen hier ook,
mijn kleinkinderen staan,
die nu nog tijdloos spelen.
De zon schijnt.
De wind fluistert.
Het sterrenmos groeit,
zoals toen, zoals later…
Ik stond met lege handen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 250 Een enk’le kaars, een prentje met een lach
De mensen brachten één voor één een groet
Ze leefden mee en gingen met de stoet
het kerkhof op ten afscheid op die dag.
En ik? Was ik het die het antwoord wist?
Ik stond met lege handen bij de kist.…
De dodenmis
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 648 Bij haar dodenmis geen gezang
maar pure stilte
zo was zij
eenmaal over
was het ook echt voorbij
daar hoorden geen liederen of woorden bij
misschien alleen een zacht gezoem
door lippen stijf dicht op elkaar
en tranen zonder gesnik.…
De stad
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 432 Niemand in de straat rond mij, scheen ook maar iets te merken,
van de begrafenis aan de gang, in één of ander kerke.
En wie het dan wel hoorde, die dacht misschien wel even,
laat ons nog snel genieten, want dood kan je niet leven.…
In het ziekenhuis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 We kussen
Dat verandert alles
wie we zijn, en
wat we belangrijk vinden
om uit te wisselen
Dus spreken we steeds vaker af
We doen zoveel mogelijk samen
Met heel de familie
plannen we
de verjaardagen en bruiloften
Dan vieren we het leven, en ook
is er een begrafenis
van tijd tot tijd
De wisselvalligheid van het leven
ken je of…
Tussen Kerst en Nieuwjaar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 802 Mensen zijn nog moe van al dat feesten,
maar ook vandaag was er weer een begrafenis,
een geboorte en een ongeval...
Het gewone leven herneemt zijn rechten
op geluk, pijn, verlatenheid en liefde.
De kinderen weten het nog niet,
maar de toekomst is soms duister en dreigend,
maar ook hoopvol en het licht wenkt.…
Tussen Kerst en Nieuwjaar 2008
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 380 Mensen zijn nog moe van al dat feesten,
maar ook gisteren was er weer een begrafenis,
een geboorte en een ongeval...
Het gewone leven herneemt zijn rechten
op geluk, pijn, verlatenheid en liefde.
De kinderen weten het nog niet,
maar de toekomst is soms duister en dreigend,
maar ook hoopvol en het licht wenkt.…
Nardusmirre
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 250 Zoals de Zoon
voor zijn begrafenis
in ’t voordeel
van Maria zei:
Mij hebt ge niet altijd…
zolang de Koning
aan zijn tafel is gezeten
verspreidt de nardus
mij zijn geur
totdat Hij komt!
Naar Johannes 12 : 8 en Hooglied 1 : 12…
Mensen van de dag !
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 132 Het ene moment nog naar een feest
en even later naar een begrafenis
van een bekende die daar ook is geweest.…
Milieutransitie; de dood en de roos
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 189 Geestelijk ga ik op tot Gods altaren
lichamelijk ga ik tot het gaatje
ja het gaatje en geen gat
geen begrafenis
ook geen crematie
mezelf composteren is het nieuwe afscheid
in dat afscheid zit vooral een nieuw begin
en ik verbeeldt me op christelijke basis
dat de woestijn zal bloeien als een roos
die verse roos is gecomposteerd met mijn…
God, de stilte en ik
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 348 Heel dichtbij mijn ziel... zodat alles
gaat vervagen en alle lagen
van tijdsbeleving, herinnering en pijn
verdwenen zullen zijn.
Helemaal niks.…
nooit meer hetzelfde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 wat hebben we samen
veel bergen en dalen gelopen
door sneeuwstormen en smerig weer
zo goed ook als bij stralende zon
we maakten grapjes en we lachten
deelden onze gedachten of niet
we vochten met en scholden elkaar
tot wij in elkaars armen thuis kwamen
we joegen de stuipen op elkaars lijf
lachten en haalden herinneringen op
tot met onze…