Alle inzendingen over behelpen OR zorg OR het leven

Stemmen in een verzorgingshuis worden vaak niet gehoord. Verpleging geeft niet thuis, wordt liever niet gestoord. Stemmen verstommen, eenzaamheid slaat toe... Men staart voor zich uit, energie neemt af, men wordt moe, gevoelig voor elk geluid...…

En voor hem blijven zorgen, voel ik echt als mijn plicht. Een helpende hand is nodig, want ik kàn dit niet alleen. Toch vind ik die niet in de zorg, want daar ontbreekt datgeen. Met wat hulp van buiten, kan ik mijn plicht voldoen. Dat is mijn kind waard, dus dat is wat ik wil doen!…

Onthoud dat zorgen net zijn als kruimeltjes brood in je bed hoe meer U zich kronkelt hoe erger ze kriebelen.…

mijn voeten baden in de zee het water voelt als een helende balsem op mijn ziel schelpen zoeken, terwijl gedachten kalmeren zorgen drijven ver weg, wilde golven nemen ze mee terwijl witte meeuwen zweven door een staalblauwe hemel zonder zorgen…

Mark heeft een dagje niet goed opgelet En liet zijn liberale roots versloffen Nu lijkt de VVD wel te ontploffen En wankelt zijn 'nog net niet' kabinet 't Is in de politiek een oude les; De waarheid spreek je pas ná het bordes! ------------------------------------------ De berekening van de zorgpremie zorgt in liberale kringen voor…

Als de bezorgdheid, om de zorg, niet zo groot zou zijn, zou dat een zorg minder zijn!…

Maak je maar geen zorgen Voor de dag van morgen Laten we ons leven In Gods handen geven. Dan is het leven goed Als God ons behoedt Waar we ook zullen gaan Hij blijft naast ons staan. Wij mogen Hem vertrouwen En kunnen op Hem bouwen Hij laat ons nooit alleen Ga dan maar tot Hem heen.…

Wil zorgen voor mij, mijn God Ik zoek mijn bescherming bij U Iedere dag maar weer, ook nu Laat mij niet over aan mijn lot. O God, U bent alles voor mij Zonder U kan ik niet leven U hebt mij zoveel gegeven En gaat mij nooit voorbij.…

Laat al uw zorgen maar over aan de Heer Want Hij houdt van u en wil u nabij zijn Iedere dag, in vreugde maar ook in pijn Zijn goedheid en trouw keren steeds weer.…

gedachten ze stromen als een rivier voorbij brengen een knoop in de maag want, o zo graag… de ogen willen sluiten gezond opstaan zon op de ruiten nog willen ontkennen niet weten hoe het verder zal gaan……

Nog meer personeel Nog meer belastinggeld en over 3 jaar is het weer vol op het Malieveld Want: Zorg is eindeloos Zorg is een zwart gat met opgeblazen PG-Beetjes waaruit volop wordt gejat Dus: Zet managers aan het bed Geen wachttijden GGZ Stop formulierendiarree Eigen risico maal twee Schokken voor gezonde pret?…

Kijken Naar De ander Wat wil De ander Wat heeft Hij nodig Luisteren Naar De ander Zorgen Voor De ander Ik was Daar Altijd Mee Bezig En nu Ik leer Voor mezelf Te zorgen Leer ik De ander Meer los Te laten…

Ik zorg Verzorg Maak me Zorgen Ga over Mijn grens Verkramp Lig wakker…

Ik heb me in mijn leven veel zorgen gemaakt Over alles en iedereen en al maar opletten wat de ander nodig heeft en waar ik moet zijn Als kind al Zorgen is oke maar ik ben Mezelf hierin vergeten Kwijt geraakt Ik ben nu 63 jaar en al een poosje op weg om eindelijk voor mezelf te zorgen Mijn eigen pad te lopen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wij ouderen kennen allemaal nog het programma " ren je rot" ooit gepresenteerd door Martin Brosius en een goed bekeken programma, wie had ooit kunnen bedenken dat wij ouderen van NU nog eens terug zouden denken aan die tijd ook nog eens de titel van het programma door de straten zouden horen loeien? Niemand toch? Nou ik kan je vertellen…

Teveel, te snel, de zorg komt in de knel.…

Niets blijft iets Als niets blijvend is Zoals de boom zijn blad verliest Geeft het leven dan nog iets Dat zorgeloos bestaat Het gevoel te leven Tussen iets en ook weer niets Geeft veel verlies aan toen Toen er zorg was om iets Vertrouwen op het heden Streven naar iets moois Kan toch voor iets gaan zorgen Zorgen voor iets groots…

Het zijn de kleine dingen die ervoor zorgen dat het leven de moeite van leven waard is.…

ik zag je gezicht in tal van vragen de antwoorden wetend wist ik hoeveel jouw frêle schouders moesten dragen toch liep je verend met ingehouden spirit de borst vooruit het neusje geheven jouw verschijning bruist van leven en vitaliteit toch had ook jij je schaduwkant waarbij jouw silhouet in grijs gehuld de kleurloosheid van…

zij kende de wegen kon ze in haar ogen lezen zag in haar mimiek hoe diep de paniek had toegeslagen chaos kleurde rood tot ver in haar hals woorden kregen geen kans om tot klank te komen bleven steken in niet weten hoe emoties te vertalen zijn komend uit een verre onuitspreekbare pijn jij hebt haar zachtjes bij de hand genomen om…

dwarrelen lentebloemen keert wind heel zacht de kleuren om zo dat jij lacht willen ogen je blikken zoenen in een speels contact maar jij ondeugend weert het losjes af ik weet de lichtheid van je zorgeloze tred bewonder het vertrouwen dat jij in anderen hebt maar zie handen in gebed te vaak ben jij afwezig in vergetelheid dan drukken zorgen…

Lopen word moeilijk, geen dag zonder pijn Hoe kan het leven nou zo hard voor jou zijn. Geen dag zonder zorgen Nooit schijnt voor jou echt de zon Niet omdat je niet wil leven maar parkinson de overhand won.…

Als je zo doorgaat is het leven een sleur terwijl boten varen, gezinnen scheuren Genoten door vaders met zonen genietend in de kuip. Getogen om te geloven in Jezus Christus. Alles is hoe je het niet gewild had en toch pak je de draad weer op stop met denken doorbreek de lus.…

hij streelt haar hand in een dicht bij elkaar zijn maar mist ogen en de lach die hij wel ziet maar niet herkent in zijn vrouw die naast hem zit er is geen gat in zijn geheugen alleen de opslag wil niet deugen van vroeger weet hij alles af hij laat foto’s spreken kleurt sfeer en stemming in van gisteren is hij alles al vergeten…

wij lopen in een zon die zonder woorden schijnt voelbaar is de diepe pijn in de koude vingers van je hand lijken te verdwalen in de openheid van strand waar golven onze sporen halen in het verbreken van de band wij zijn gaan zitten op het zand in een sprakeloos troosten scheren meeuwen sierlijk over schreeuwend naar het land zacht…

gooi maar bloemen in de lucht jaag je zorgen op de vlucht te lang heb ik de stenen meegezeuld die lagen op mijn pad en die ik nooit vergat heb ze gestapeld tot monumenten er afstand van genomen als vervlogen dromen kwetsbaar in het eerste licht hoe vrijheid heette was ik al lang vergeten maar ik zag de bloemenwei plukte ze…

Je zorgen voor de dag van morgen zijn de dood voor je leven vandaag geniet van ieder moment voor je er niet meer bent! PLUK DE DAG…

Mijn hele leven ben ik al voor anderen aan het zorgen, op die manier hield ik mijn eigen zorgen verborgen. Het voelde veilig niemand die het wist ik dacht dat dat zou helpen maar daar heb ik mij in vergist. Helaas kom ik dat nu weer tegen het liefst zou ik het gewoon weer weg willen vegen.…

kom schuilen onder het bladerdak loop met mij het schaduw pad weg van het helle licht dat genadeloos je zorg en pijn beschijnt een kleine pauze op een omgevallen boom samen praten zonder schroom in delen vallen lasten van je schouders die doodmoe van het dragen zijn met een gestrekte rug weer terug in het licht waar de zon schijnt…