Alle inzendingen over belofte

als een lach in jouw ogen mijn tranen beroert het zachte van jouw stem stilte brengt jouw omhelzing in de nacht mijn verlangen wekt jij in al jouw pracht mij de sterren schenkt beloof ik jou elke morgen dat vlinders nooit verdwijnen sterren eeuwig schijnen dromen in het leven een bloem die niet verwelkt licht door het duister…

De grazige weiden, de stille wateren, ik heb ze gezocht en inderdaad gevonden, ze waren nog mooier dan mij was beloofd, prachtig. En in dit liefelijk landschap de zoon van de maker, aan een boom genageld, maar geen spoor van geweld of verzet, alleen maar vrede, rust. Zijn lege ogen kijken het landschap in, om zijn mond spelen…

Ik zou je willen voelen op mijn huid als een bui van bijna: strakke droogte, verwachting. Ik zou je willen horen in mijn oren als een tel rust : een maat die stil valt, aankondigt. Een proeven dat nog om de mond zweeft een geur die nog hoogte moet krijgen zo zou ik je suikerzacht zou ik je vluchtig...…

is het een troost om de zon te zien opspringen boven de tedere bergen der belofte? het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…

de stad legt op het plein haar arm in een gebaar van verpozen de banken hangen leeg er blaast een regenwind door de kastanjes de boekhandel wenkt mij aan de overkant met versierde ramen het aanbod nieuw kleurrijk de uitdaging vele letters ogen groot ik koop een boekrug om te stelen een cover met belofte mij op mijn bestemming nu ik…

Zijn verstand zei nee Zijn lichaam zei ja Het vlees won en stortte zich in een wilde nacht met de vriendin van haar Het late ochtendlicht bracht hem de kater Koppijn en schuldgevoel tergden zijn hoofd De loden last van een gebroken belofte drukte zwaar op zijn hart Uit liefde voor haar bekent hij zijn schuld en hoopt op vergeving…

Laat me zwijgen wanneer ik mag spreken van schijn en bedrog en haak mijn wiel aan het einde van jouw stem alwaar ik mag wezen zonder jou aan te raken terwijl ik weet dat liefde ons zoet zal smaken in hebbigheden waar ’t geluk onze voorspoed zal ontbinden want voor elkander geschapen maakt van de morgen nog geen nieuwe dag doch ik…

De vader de zoon en de heilige geest als zij eens wisten hoe in hun naam wordt gepeesd Zonder schaamte of wroeging wordt eeuwig leven beloofd terwijl kleutertjes met hun rokje of broek op hun knieën van hun jeugddromen worden beroofd Rouwe kinderknietjes van de scherpe kerkbank vol angstige nachten met duivels en demonengejank die je mee…

stuur je 'n scheepje vol met warmte en met heel veel liefde van mij kijk totdat je uit het zicht verdwenen bent voel ik jou weer dichterbij…

menig narcis rekt zich uit langs de kant van de weg niet dat dit mensen hun glimlach doen ontluiken het leven kleurt gelaten daar de beloofde zon uitblijft gaan grote gebouwen op in ontstane grijsheid er rest niets dan leegte…

Sterren in het zand Ontelbare stofdeeltjes Zal ik je geven…

Geen dag of nacht versmelting en even geen van beiden Koestering van rust en inkeer verstild laat het zich leiden Bijna tastbaar in de lucht verwachting van een magisch gebeuren Beloftes van de schemering pralend met de mooiste kleuren…

de stilte heeft mij toen geroepen een vinger op mijn lippen gelegd ach had ik alles beter begrepen ik had een laatste woord gezegd na jaren van dit dwingend zwijgen ontsnapt aan mij een luid verweer schreeuwt mijn mond van oude wonden en werp de last ver van mij neer…

" De tijding van die belofte had mij inderdaad niet bereikt en ik zie niet in hoe dat mijn leven zou hebben verrijkt, met drie verjaardagen in juist dìe maand van het jaar. "Kun jij je nooit eens als iedereen verstandig gedragen!…

in jouw kromming zie ik mij even leven een weerspiegeling en nog veel meer van wat mij is omgeven in je val neem je mij mee met heel mijn beleven richting de verdroogde aarde als bijdrage om vrucht te dragen die daar nieuw leven baarde doordat het net dat ene hoopvolle zaadje op tijd wist te ontmaagden wie weet dat onze bespiegelingen…

genoeg, laat de klokken verschillende tijden lopen pas dan zal je het weer weten smaak van de eerste kus, de levensvreugde en het zorgeloze van ...vergeet niet mijn belofte.…

Nog een leven vol met dromen, met beloften die zijn verbroken. Vriend, je stierf veel te vroeg.…

Hemel vaart dàg hemel fonkelende sterren en ik zie je staan op de maan het is mistig aan de hemel en het regent pijpenstelen een zoete belofte een hemel naar de maan…

Met zo'n belofte zullen bruiloften misschien weer zoals in Kana zijn.…

Sappige beloften, even geen zorgen en ik hoop dat ze weer zo smaken morgen.…

De rohypnol sust me in diepe slaap terwijl een zekere merrie veulent in de late nacht; zonder de droom van een belofte geen esculaap, zo de hengst het aanbreken dekt in remanente dracht.…

vuur spuwt uit je ogen wanneer ik je herinner aan iets dat je wel zei maar niet nakomen kon zacht gesproken telt de waarheid niet mee je sprak me woorden die belofte blijft schuldig…

morgen als buiten me roept de aarde geheimen verborgen houdt en knoppen hun belofte bewaren pluk ik alvast de lente - ik kan niet langer wachten - zomaar uit de lucht * voor jou…

Teveel beloften, en mensen het zijn er zoveel! Teveel prikkels van zoveel, en om me heen. Soms moet ik even in mezelf, met mij alleen.…

zoveel beloften utopistische feesten gewetenloosheid.…

En het gevoel dat vogels geven; de drukte van leven belofte van meer.…

Vier maal zucht het jaar onder de vergankelijkheid in een tijdloos universum, schijnbaar zonder geschiedenis en ontwikkeling Rusteloos zoekend naar eigen identiteit in een labyrint van gedachten en gevoelens Weifelend tussen angst en verwikkeling blijft de hoop op onsterfelijkheid…

Dwalende regendruppels aarzelen waar ze niets bevochtigen en het licht geen regenboog kan vinden die lijkt op een belofte die ik kan verzamelen of weggeven aan de zomer die zijn schoonheid niet wil ruilen voor een oude jas van herfstachtige buien.…

Het raam dat verbergt en zoeken is een belofte. Het gezicht dat wenst en de dood heeft weer een naam die wacht.…

van papieren beloften vouwde hij 'n vliegtuigje stapte in en ontsnapte aan de gevestigde orde waar hij nog 'n appeltje mee te schillen had langzaam vervloog haar hoop op een goede afloop…