Alle inzendingen over belofte OR tranen

zie ik ook jouw liefde voor mij wegkwijnen Ik ben niet meer speciaal, en ook niet meer jouw held Slechts een nietig man door zijn loze woorden geveld Soms heb ik moeten beloven Om te laten zien dat ik van je hou Soms heb ik aan iets moeten toegeven Om te laten zien dat ik het ook echt wou Om jou niet teleur te stellen Heb ik telkens beloften…

Ik hou van mooi gebroken blauw zoals de maand van jou en Mei, de kentering van ogen tot de nacht de zomer die in de winter werd gebracht. Een open gedicht het lichtste licht voor dauw en dooi heb ik je in mijn hart gesloten.…

Treurwilg Hoe treurig treurt de wilg, huilt katjestranen aan de waterkant. Het voorjaar komt eraan, echt! Al is het deze keer wat later… Knotwilg Ik draag het voorjaar in mijn afgezaagde armen, wacht nog even met het uit te strooien, tot een hoopvolle wind haar zal ontdooien en ons met rijke bloesem zal verwarmen.…

Ma's oude klok Snijdt de warme tijd In kleine eeuwigheden Goedkeurend, tevreden Haar aanwezigheid Met een blauwe hap Veilig schuilend Hoor ik wilde wind Door de verlaten Den Helderse straten Klagelijk huilen De klok slaat huiswaarts Terwijl een machtige storm De Noord-Hollandse kusten plaagt Mijn kraag hoog opgezet Warm ademend…

Jouw Rozen Zijn symbolen van Ware liefde. Schoonheid De Bloemen Die gaan spreken als Echt iedereen stilzwijgt Jouw Liefde Voor bloemen is ware En oprecht gestileerd De Passie Wederzijds die bloeit Ware Liefde die groeit…

ik zoek naar zelf naar toen naar jou en vele anderen naar wat gezegd beloofd gelogen is want als de afrekening komt is een bruikbaar antwoord nodig ter voorkoming van eeuwige althans ingrijpende verdoemenis hendrik…

Zoals het blanke appelvlees nog niet tevoorschijn gebeten, zoals de grand cru in de fles nog vol met gloed geweten, zoals het eerste goede vers nog enkel in het hoofd geschreven, zoals jouw geschiedenis nog niet met die van mij verweven, zo is mij je oksel en je mond: een geur, een onbetreden grond. --------------------------…

Als ik je nou beloof geen oog dicht te doen vannacht mag ik dan bij je blijven slapen?…

mevrouw ik min u bovenal om uw verschijning vol van beloften maar minder is dat u meer belooft dan u wilt waar maken echter de aanhouder zal de kennis verwerven die de toekomst draagbaar maakt of op zijn minst inzichtelijk mevrouw ik groet u tot dan…

geloof me ik alleen jij alleen samen willen we leven beloof me dat niet jij dat niet ik dat we dan ook samen doodgaan…

Daar waar het blad de boom vertakt de wind een volle bloemknop knakt gaan dromen soms verloren En als de bodem leven voedt de Aarde al het goede doet in stilte niets zal storen Bent U met mij, mijn goede Vriend de Kracht die al mijn fouten ziet en in mij blijft geloven Het leven desalniettemin en iedereen die ik bemin zal ik mijn goud…

Vertel het met zachte woorden die de lente tekenen in gezichten van wachtend plezier. Gezichten die spreken zoals een kind dat woorden verzamelt als druppels van de zon en die met zijn gulheid elke dorst teder beantwoordt als een een verlangen dat niets steelt, haat of dwingt een schaduw te zijn.…

Hemel beluister de doodskreet van je kinderen hoor de geboortelach en voel het gefluister goedemorgen dood goeiemorgen leven huis vol lege kamers en ruimte pijnlijk vol gedroomd op melodie van de eeuwigheid kinderen neuriën aan open graven adios mijn leven adios mijn dood en warmen verlangend hun koude lichamen aan het eeuwig wachten…

Op ons pleintje buiten, schijnt vandaag de volle zon. Spiegelt zich vrolijk in de ruiten, of hij de winter overwon. Maar op de heggen ligt nog rijp, de lucht is koud en kil. Geen takje dat zich roert, de wind houdt zich angstvllig stil. Toch lijkt het of de lente komt… die stralend blauwe lucht jaagt met haar gouden zonneschijn de winter…

Hoe vaak in zwart doorwaakte nachten de dood ook kalm zijn troost aanprees, steeds overwon (uit hoop of vrees?) het ongewetene dat wachtte. Wat alles nog voor mij beschoren zo in de schoot der goden lag, ik strekte naar de nieuwe dag opdat het mij zou toebehoren. En wat mij wacht aan gene zijde van dit bestaan aan zacht soelaas: als ik…

als ik in liefde voor dit kind mezelf mag verliezen dan laat ik me weer vinden, in zijn ogen en zijn huid vol zoete geur de haartjes, goudgetint van kleur verdrijven mijn mineur om oude diepe wonden ik verberg me in zijn lach en waar ik weerstand heb gevonden blaas ik zachte wolkjes door een hemelsblauwe dag…

Zolang als ik de ballast kan dragen zal ik om nieuw leven in mijn leven vragen.…

in zijn ogen donker wimpers zo lang als die van een vrouw las ze de belofte die hij waar zou maken in sprookjes van duizend en een nacht…

Onmeetbaar geduld met aansprekende beelden, een kind wacht en hoopt...…

Mark zei er gaat geen cent meer naar de Grieken En elke landgenoot krijgt duizend pop Hij stak zijn beide duimen nog eens op En liet zich tussen glazenwassers kieken Zo is maar weer eens klip en klaar gebleken Beloften zijn er louter om te breken.…

ik kan hem niet inlossen en breek hem als een dunne tak zo eenvoudig is het dus maar zie de splinters zie het hout het leven dat er was de randen ogen zo ongelijk gewond en niet te lijmen gelijk het hart ooit vol van liefde maar het gevoel toch nooit heeft kunnen rijmen…

Ik beloof je de hemel op aarde, en meer als je blijft vannacht nog een laatste keer.…

Een rozentuin? ik heb het je niet beloofd Wel de liefde die niet leek te verwelken Werkelijk elke dag werd ik van m'n zinnen ontroofd Dwaalde en doolde rond als 'n kip zonder kop Maar die tuin jou... beloven? Je zou het zelf niet geloven, liefste.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Heeft u het Boekenweekgeschenk in huis? Zodat u lekker zondag vrij kan reizen? Dan mag u zich heel erg gelukkig prijzen Dan heeft u ook een Ander Boekje thuis Die ouwe kwekerij, die leraar Frans… Geef mij maar een geschenk van Andermans…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik denk dat ik nooit meer zomaar een traan kan laten ontsnappen zonder het koele blauw van jou, de glinstering van licht en levendigheid. Over dit papier ligt meer dan ik dragen kan een belofte tussen zwart en wit. Onder mijn aandacht verwelkt jouw bloem nooit.…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…