ik zie ze lopen door
de eeuwenoude beukenlaan
Benedictijnen brevierden hier
verzonken in gebed
adellijke ongehuwde dames
woonden in de Renaissance
tot hun levenseinde
op deze kostelijke plek
verwaaide eruditie zweemt
vanuit een ver verleden…
Ik was op mijn negentiende een benedictijn,
die hunkerde naar een vrouw, maar enkel nonnen zag,
eenmaal in mijn uitkijkboom kon ik van alles zijn
en samen met mijn boom barstte ik van de lach.…
Als gewezen
benedictijnse monnik deed ik nog alsof
en zong ik quasi-plechtig de psalmen
van koning David in de woordstijl van
de lesbische Ida Gerhardt. Nogal gek
dat die dichteres die eer kreeg, terwijl
de opperhoofden van de roomse kerk niets
van homofilie moeten hebben. Schijnheilige
etters zonder benul van integere humaniteit.…
Ik weet nog hoe ik over krakende planken liep,
de piepende schuifbalken openend om
in de doodstille kloosterbibliotheek te komen,
daar stapels boeken meetorsend, terwijl
ik in mijn ooghoeken oude benedictijnen
gebogen zag over stoffige boeken,
verlicht door een armoedig peertje.…
Tijdens de zwaarbeladen Kerstfeestnachtmis
mochten we als benedictijnse monniken
ons eerst tegoed doen aan warme bisschopswijn.
De een nam wat meer bekers dan de ander.
Ik was duidelijk een blijvertje.
Uit de lift, die in de refter eindigde,
kwam mijn erudiete buurbroeder, die mij
op onbeschofte wijze op de vingers tikte.…
56
Bezig met laden