Alle inzendingen over bengelt

Een klokkenluider bengelt altijd.…

Nog is het winter speelt de wind in het ultieme filigraan peilt het licht het donker van de zilverspar bloeit de winterheide rilt de ruwe berk bengelt al het sneeuwklokje kijkt het nestkastje uit zijn eenoog mij koolzwart aan…

met liefde doet… Soms stroeft het, knarst woestijnzanddroog, dan ben je op het slechte spoor In ieders lichaam knelt een ziel, ook in dat der groentjes Maak dat stengeltje bengelt, en klepje nooit sluit, zodat varenskleur, ’t hoofd, in ’t hart der ziel wordt, Dan pas bèn je!…

wormvormig aanhangsel bengelt door mijn denken steekt de kop op en ik hák het in stukken 't kruipt onder mijn huid vreet aan mij en mijn verlangen maakt tot bloedens toe wonden open beukt, als ik mijn kop weer dichtspijker opgesloten verdwaal ik en verblijft het daar waar zij mij niet meer kunnen vinden…

de drilboor dreunt door heraanleg van het wortel kanaal langs glazuren kusten en speeksel stranden ik heb een afklikbrein als mijn zeurend lijf met slepende voeten achter mij aan bengelt wandel ik weg neem enkel ogen mee reis met genoeg lef om de achterkant van de maan te zien en vertel het niemand ik heb mijn mond niet bij…

Je kneedt uit de klei In een ijle luchtbel De lijn van haar lijf Eén moment maar Je schendt de murmelende stilte Haalt haar onderuit Met een vlindervleugelvlugge greep Haar broze enkel in jouw vuist Tot zij gelaten bengelt, een liaan Een dood gewicht dat suist Tot het beeld barst Het hangend naakt een traan laat Het puin, de kruimels…

zacht klinken de seconden de klok is blij en wijst in uren aan hoe ver het is in vrolijk jou en mij de tijd is uitgemeten maar de wijzers weten niet hoe ze ons gaan stoppen in het dansend liefdeslied een koster in zijn zomers korte broek bengelt traag wat donkere slagen in een late avondgroet jij bent lente daar…

de stijve lijst van die tijd Het doek wervelt rond één moment De rode schutter vult het musket met kruit Na het schot blaast hij het schoon De tamboer staat klaar voor de roffel Ze praten zo druk dat ze de schilder vergeten die hen vangt achter vernis dat verduistert nu de nacht rijpt Hij verzint er nog een meisje bij een dode kip bengelt…

De vader van gesneuvelden Troont hoog in het Walhalla Toonbeeld van plunderaars Een ziedende krijger Moet naakt op het slagveld staan Koorts en kramp bezweren Zo zaait hij de smeulende twist Ze bijten naar de strot Wadend door pus en bloed Met een bijl die zelden mist Zijn oog is het wijze offer Zijn lichaam bengelt aan een tak De…

het witte blok waarschuwt mijn voeten mijn rug naar de waaier van het veld gericht ik weeg de kogel op het stootkussen hij past in de plooi van een hals, de kin rust op het koper de elleboog halfhoog opgericht als een stramme vleugel de vrije arm bengelt langs de heup mijn blik boort zich vijf stappen verder in het rode sintelpad ik tol…

het velletje bengelt alleszins aan de lip. spitsen priemen wolken aan torens. punten stippen de glans hoog op de kin. opbollend wit kraakt helderblauw open in het oog van de waan, de zwellende zin. de hand van de macht maakt overal vuisten. elk torso ziet zich met eendere hakvingers wijzen.…

winterwoelen tot een wind grasgefezel tot een vlakte een bos baart, een duister hol thuisloze sterren kraken door het neergestorte meer ijszwarte spiegel van een heelal tot diep in de aarde stroomt de nacht weg, aan de kabbelende oevers leeft een houten huis luchtig, ritmisch, dansende lichtechoos gloeiende sterrenstof binnenin lamp bengelt…

wei De fietsen aan het hek, intiem verstrengeld, kwam over ons een eeuwig jong gevrij Half dronken van de passie, dij aan dij naakt in het malse gras, zacht, hoogomstengeld Het leek een dag waarop men zwemt of hengelt wij in extase, de remmingen voorbij, gehuld in wolken zwoele liefdesdromen Plots staat 'r een man, en uit zijn vingers bengelt…

In de appendix van ons drassig stukje grond daar lopen heel wat dikgebuikte bazen rond wier levens innig met elkander zijn verstrengeld omdat er altijd wel een vettig worstje bengelt dat in de toekomst lust en geldgewin belooft het is een roomse clan met niemand aan het hoofd een oude-jongens netwerk dat al eeuwen zindert dat niet door wetten…

De ziel heeft nog geen toevluchtsoord, staat te wachten en bengelt aan een los koord. De toekomst zal moeten uitmaken of hij bij het hart en de ziel zal geraken. Blijven ze in een web van ongenoegen steken.…

tegen wilg en drank te doornbloeden bengelt hij ten toon boven brede zeestraten en krappe landengtes. het duurt. hier, neem nog wat secreet, compadre. geen geur kan ooit verhullen hoe de dood alleen naar sterven smaakt.…

Helemaal onderaan de kaart bengelt in zonnezin een puur kristal, snoert en snokt de ketting rond de aarde angstvallig aan. Wat zou haar rijzend zweet toch zwaar verkrampen als zij zelf nog voor de herfst valt? Draaitoltuimelende zon krult krolt kris kras rond verhakseld stro, rafelt het uit als hongerige klimop.…

Nu is alle blijheid uit; 't Sijsje roept met droef geluid, Treurig tuurt hij naar zijn nestje Dat nu bengelt in de wind Zonder wijfje, zonder kind; Nog wat veertjes is het restje. Nimmer ziet hij weer zijn schat, Die hij zo heeft liefgehad.…

Nu is alle blijheid uit; 't Sijsje roept met droef geluid, Treurig tuurt hij naar zijn nestje Dat nu bengelt in de wind Zonder wijfje, zonder kind; Nog wat veertjes is het restje. Nimmer ziet hij weer zijn schat, Die hij zo heeft liefgehad.…

Tonya gaan we schommelen jij en ik jij kan mij wel dragen maar ik jou nog niet Toch zijn wij verbonden jij en ik samen schommelen en dat is dikke dikke mik! Zong Giulia van Dooren…