Alle inzendingen over berg OR kracht

Overal om mij heen zijn haar bergen Ze fluisteren onbekende woorden In de bus door het land van geheimen Voel ik een vrijheid die ik nooit heb gekend Haar stenen vertellen mij verhalen Haar bergen geven mij schatten Haar glimlach verbergt mijn verdriet Ik ben verbonden met Pacha Mama Dankjewel voor al jouw kracht Dankjewel voor al jouw…

Zo menig sector die was uitgekleed door Paars, werft nu werknemers voor een prikkie. Dus zegt Wim Kok terecht: Wel potverdikkie, die Melkert heeft dat geld maar mooi besteed: De ex-werklozen hebben nu emplooi; en arbeidskrachten krijg je voor een fooi.…

Buiten waait de wind zachtjes om m'n huis maar in mijn hart, is het net een kleine storm terwijl jij buiten geniet van het bladgeruis plagen mij vele.onbeantwoorde vragen Iets zijn of iets worden in 't leven valt niet mee op aarde leven, met zijn allen in goede tijden is altijd een vraag, wanneer is men dan tevree dat denk ik bijna nooit…

Zijn we in staat de bergen te beklimmen wij dwergen, van het hogere verstand wij minusculen vol van hersenschimmen op eigen kracht omhoog de steile wand? Wie kan de pieken van de Geest trotseren wie temt de toppen van z'n Everest en wie weet ongeschonden terug te keren met glimmend zilver uit het Drakennest?…

Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan dicht. Je glipt in de vergetelheid naar het mooie verblindend licht.…

Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan dicht. Je glipt in de vergetelheid naar het mooie verblindend licht.…

De kracht van de verbeelding huist in mijn hoofd zij draagt mij met vleugels op de wind waait mij naar verre landen met gouden torens vreemde klanken nieuwe kleuren en ander licht naar verre kusten woeste zeeën en verstilde stranden met reusachtige bergen drukke steden en kleurrijke straten mijn verbeelding is breekbaar…

Noodweer kan als een rivier van de berg stromen. Maar het beekje in het dal evenaart onze krachten Net zoals wij ons gevoel uitspreken van ideale dromen. Waardoor opklaringen ons natuurlijke wij kan verzachten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Kwam ooit een medicijnman Uit het moederland Belanda In het onherbergzaam land Vervlogen rijk Sriviaya Kwam ooit een blanke doekoen In de rimboerijke ruigte Traag en breed doorsneden Woeste kali's van Noord-Atjeh Over hellinghoge kustweg Vallend puin door dynamiet In de oksels van de goenoeng Reed een mokum-man van Blanda Storm…

Onderweg naar jou beklim ik de berg van tijd -- die alles verbergt.…

Uitgebreid de zonnestalen met schitterende glans ver over bergen, dalen de mensheid weer in trance. De gaven en de krachten, die op deze koestering wachten.…

waren het zijn woorden die haar hebben verjaagd vraagt hij zich eenzaam af in de kilte van zijn huis waart zij niet meer rond beslaat de afwas in bergen de halve keuken, de andere helft bedolven onder radeloosheid van een man niets meer gewoon zijn oude lot opnieuw beschoor met de kracht van een oude beer voor deze heer geen eer meer…

Spreek me niet over vreugde, over hoge bergen... Maar spreek me aan met jouw liefdevolle, stille zwijgen, begrip, medeleven. Spreek mij aan met jouw ogen vol van menselijk meegaand Beleven! Spreek me aan..., praat tegen me, met mij, en niet achter mijn rug, over krachten en zwakheden..., Ík, mens, die al genoeg heeft geleden.…

Genegenheid die woorden overbodig maakt Krachten opwekt die bergen kunnen verzetten. Dan weet ik het weer helder en zeker Ik mag me vrouw noemen, ten voeten uit. Wat een prachtige naam.…

De wintermorgen laat de zon nog even slapen gordijnen voor de hemel zijn nog dicht. We gaan het bochtig paadje tussen beuken, wind blaast ons waterkoude tranen op ’t gezicht. Het pad is een oud laken vol met gaten, versleten is de sneeuw, zwart schijnt erdoor. De stammen zijn op lengte-as gespleten in zwart en witte zijde, scherpe voor.…

Tollende bladeren klimmen en draaien, zichtbaar gemaakte kracht van de wind. Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon.…

De mensen gaan naar huis, het eten wacht. Ik blijf nog liggen , ’t is zo heerlijk buiten, al koelt het duinzand af tegen mijn huid. ‘t Strand wordt weer zand, en de zee weer water. Langs vloedlijn slentert man alleen naar later, keurt onderweg gevonden schelp of schat. Loom wacht ik op het opgaan van de maan. ’t Wordt donker nu, op zee…

De maan tipt hoge lichten op de pannen van de schuur, in bad van licht beeft natte rododendron, door kale takken van de klimroos aan de muur zoekt nevelsluier weg naar verre lichtbron. De lichtbaan reikt van mij naar ’t andre kussen, glijdt naar die mond in ’t nu zo vreemd gezicht, verlicht de donkre holten…

De zee was het doel van de fietstocht, en zalig zoel waaide de wind, je duwde me aan toen ik moe werd, ’t ging regenen, ’t werd ander weer, ken je me nog van die keer? Ken je me nog, van die keer waarop je zo zacht naar me lachte, ik vast in je woorden geloofde, je loog nooit was wat je beloofde, ken jij je nog van die keer? Ken jij ons…

De zon is onder en in ’t bos wacht al de nacht. In slierten waaien nevels langs de randen van al in diepe schemering gehulde landen, in ijle mist gaan lome koeien langzaam zweven, alleen in ademwolken leeft hun stille leven. Hun laatste nacht - morgen gaan ze eraan. Uit verre wei komt klacht tot hier: de stier.…

Een zware dreun. De appelboom begraaft zichzelf. De zon blijft schijnen maar de vlammende trompetten buigen zich neer, resten verhullend met een groen gewelf, lijken daarmee het zicht op rotting te beletten. De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken, gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood: haar vrolijke oranje dekte wel…

Fluister mij in slaap, ik leg mijn oor te luisteren, opdat ik uit jouw woorden raap de sterren in het duister en Fluister mij in niemandsland en volg mij in mijn dromen, zodat, als slaap jou overmant, jij weer bij mij kunt komen. Bij jou ben ik bevrijd van pijn, van meesters, die de klare wijn schenken, alsof het kenners zijn. Jij bent…

Ik heb geen zin meer, geen zin meer, geen zin meer. Ik zeg dit elke keer maar weer en weer. Ik heb geen zin meer. Terwijl het leven aan mij voorbij raast, Terwijl oude bekenden de muziek iets harder zetten, Terwijl de lucht in mijn longen blaast. Ik heb geen zin meer, geen zin meer, geen zin meer. Ik zeg dit elke keer maar weer en weer.…

In die prachtige bergen en dalen valt er veel genot te behalen en in het midden van de taart wordt sinds eeuwen het geluk bewaard. Ik zuig met alle krachten die ik heb de kruisspin uit haar web, ik slik ze allemaal in, van een non tot de koningin, mijn buik zit barstensvol, toch lust ik nog een snol!…

Wanneer aan zee de kuilen op gaan raken Dan graven we er simpel eentje bij ‘Dat kan ook vice versa volgens mij’ Dacht Zonneveld, ‘want alles kun je maken’ Een denktank tilt de heuvel naar de top In werkelijkheid zien zij er tegenop…

Het haalde zijn kracht, daar waar niemand het zien kon uit zijn wortels, diep in de grond.…

ik niet maken Dat is de makkelijke weg Zo snel zal ik niet afhaken Zo'n egoïst zal ik niet zijn Ooit zal ze zover zijn Dat ze op eigen kracht kan leven En ik slechts een aanvulling zal zijn Die haar mijn geluksdeel kan geven…

Droom van een dankbaar voelen om de kracht, die in het leven is vervat.…