Alle inzendingen over beste maatjes OR regels OR eigen weg

Het gevoel dat ik voor jou had Is door alles wat was vervaagd Je gedrag ben ik meer dan zat Hier heb ik niet om gevraagd Rust wil ik in mijn leven. Zonder gekat en gevit Liefde kunnen geven Niet lopen in jouw gelid Ik wil dansen in de wind Zonder die bewakingsstaat Eindelijk dat doen wat mij zint Het is beter dat je nu gaat.…

De weg Het pad Het bos in Niet te volgen Bij de eerste bocht al Uit het oog verloren Vanaf daar Gaat de weg De eigen weg…

eeuwen lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg…

Kroop rond en viel uit mijn nest, dat vond ik niet te best. Mijn nestje is gemaakt, van pluimpjes en blaadjes, de kippen zijn mijn beste maatjes. De eerste dagen kon ik niet op mijn pootjes staan. Ik dacht, wat scheelt daaraan? Iedere keer als ik wilde lopen, moest ik het met een duik op mijn bek bekopen.…

We geven er allen aan toe, ja wij allen Tussen de lapzwansen, simpele zielen Krioelen wij hier als gezegd met z'n allen Geen mens geen visserman kindeke jezus Is opgestaan tegen dat veerlichte beest Der licht blakend laaiende nondichtersgeest Uitgezonderd een heldere geest Doch die der dichters, die dochter der muze - Te lang sinds mensheugenis…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Zoveel regels, zouden in de bijbel staan, maar de meest mooie is: wanneer iemand het Christelijk geloof aanbidt, mag er geen t.v. in huis zijn, want daarin schuilt de duivel in eigen persoon, de oplossing is tegenwoordig heel simpel en gewoon, alles wat men op de kijkkast ziet, kijk je gewoon via de computer en geen mens of geloof,…

Ook met de handen stijf tegen de oren is soms het geluidloze gillen te horen dat in onze diepten weerkaatst routes en wegen in eigen beheer geen regels voor het binnenwerks verkeer dat zich langs eigen banen verplaatst geen brandstof meer over voor innerlijk vuur geen macht meer te veinzen over het stuur hardnekkige voet op het…

."" Rey van Burghzaten uit Gijsbrecht van Aemstel van Joost van den Vondel (1638) En er is lief, maar ook veel leed geweest Maar ze hadden hun vondst, het fonds Het Oranje Fonds met en voor vooral maatjes Ze waren en zijn dan ook de beste maatjes Op weg naar het zilver, wat deukjes en ‘leukjes’ zal opleveren Want het zijn uiteindelijk…

Het gaat goed, we rijden hard weg van waar de bommen vallen Fatima's hand zwaait opzij opzij We zijn met velen sterker dan de regels daar breken we doorheen naar een rijk land, geen klooster we komen wel langzaam leven maar brengen onze eigen regels mee We willen werken, de tijd nemen om te leren en te trouwen om een toekomst te hebben…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Ik denk wel eens zoals vandaag hoe het zou zijn als je zou leven waren wij dan de beste maatjes kreeg ik ‘n doos vol chocolaatjes of zou je mij ‘n bloemetje geven?…

zijn werk al wil je nog zo vechten het gaat vanzelf als je de eigen weg niet verstoort…

ga je eigen weg dan doe ik dat ook mijn toestand is slecht dat weet je en daar doe ik je pijn mee ga weg nu het nog kan weg uit mijn leven voor mij is het te laat maar redt je zelf en vlucht voor mij bescherm jezelf voor mij dus hou niet van mij!…

verwrongen door regels, wetten en boze ogen loop ik telkens het begaanbare pad dat ik alleen het gangbare wil is gelogen soms ben ik de vanzelfsprekendheid zat vanaf vandaag mijd ik de mode verlies ik mijn bewustzijn laat alles over aan de goden kijk mij alternatief zijn vanaf vandaag maak ik mijn eigen weg en morgen is een nieuwe droom…

We kiezen onze eigen weg recht of met bochten We zijn onbekend, soms met wat we zochten We schrikken terug bij kruising scherpe bochten Dé weg voert ons naar schone oorden door zon beschenen kilte en kou buitengesloten Te gek voor woorden.…

Ik was Mijn pad Aan het zoeken Op jou pad Verdwaald Het was Niet mijn pad Nu mijn eigen Pad gaan Bewandelen…

Wat ze altijd al wilde had ze eindelijk bereikt, kilo’s viel ze af sinds haar vriend haar dumpte nu is ze dikke maatjes met koeken en chips…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het valt niet mee, mijn beste Adeleyd Een regel telt vijf jamben, heus hoor, vijf 't Heeft anders veel te weinig om het lijf Zo zie je waar des dichter's kunst toe leidt... Een speedsonnet vergt best wat woordvondststrijd Pas oefening baart kunst, o Adeleyd!…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

mijn straat, toen leeg is volgepropt met auto's de stenen die ik daar ontsteeg zijn slechts te zien op foto's mijn knieën schuren langs de stoep het doelpunt op de schoenen nog hoor ik luid mijn maatjes' roep de overwinning roemen mijn straat staat stil het spel is uit, de bal diep opgeborgen weg is de warmte die 'k ervoer het bedekte…

Onder aan de toren is een wespennest het zoemt en trilt de regels van het "huis" verstoord een bij "de onverlaat" de hysterie slaat nu toe verlaat het nest nu het nog kan maak er het beste van het steekt nu overal vriend en vijand geen onderscheid voor medelijden is geen tijd…

Deze doodlopende weg, als een ronddwalend oog, tot niets in staat, in onaf gezicht: alles en niets, niets blijft niets. Wordt het niet tijd om een eigen weg te gaan; bij te dragen aan nauwere contacten? Was het maar zo!…

De slaap heb ik al verschoven, Alles gedaan in een poging Om de kolos die depressie heet Te bestrijden, haar uit te hollen Waar ik maar kan - Toch is de beste medicatie De noodzakelijkheid om een maal daags Regels op te schrijven die Vanuit het binnenste ik Naar boven wellen - Het blijft hard werken, Het zweet loopt in dichtregels…

in zee Ik zag jullie emotioneel Niet blind, alleen door tranen hoorde verdoofd de roepen Maar maatjes…het spijt me jullie waren met te veel……

Door roeien en de ramen als het moet en zelfs al vloeit er hier en daar wat bloed, zijn regel is de wet, van kruin tot tenen. Toch voert hij een onduidelijk beleid, zijn eigen regels . . . daaraan heeft hij schijt.…

Wanorde, zo noemt Borgdorff mijn poëzie, Maar dan wel gedeeld Door twee, regels die Willens en wetens Door midden zijn gehakt Door de mens die Ik genoemd wordt, Oogluikend toegestaan door Hen die ook in mij wonen - Gebroken regels getuigen Van een gebroken ziel, Brokstukken poëzie Van hem die aan zijn eigen Ik ten slachtoffer…

Dagen lang, zo te praten Ik voel mij zo intens verdrietig Mijn maatjes gevoel is weg Moet ik je nu verlaten? Ik kan je wel haten…. Maar ik hou zo veel van jou Ik voel mij nu zo alleen Moet ik je nu verlaten? Had je het nu echt niet in de gaten O, men wat moet nu doen Ik vind je ook zo, zo lief Ik voel mij zo verlaten…..…

Tot stilstand is ie gekomen na begaanbare wegen bijna onbegaanbare weggetjes Na gebaande paden bijna ongebaande paadjes in de groene wildernis ......de droge steppen Doorkruisten waterlopen en woestijn het mijn en dijn van vreemde volken Ze werden maatjes waarover stil te zwijgen niet te reppen de chauffeur & het automobiel…