Alle inzendingen over beukenlaan

Lentekathedraal: wijd open staan de deuren -- van de beukenlaan.…

Tijdloos staan jullie hier, Eeuwenoude bomen die nootjes Schonken aan hem Die mijn vader, Mijn opa was - En nu ikzelf vader Ben geworden Raap ik met mijn jongsten De nootjes die sporen In zich dragen van ons Onzichtbaar voorgeslacht…

De gedachte dat deze bomen weten wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige man, vrouw, deze ene ze komen zo langzaam uit het gazon gaan zo langzaam langs het pad verdwijnen zo langzaam de gedachte dat deze bomen om mij geven, dat ze op mij wachten, dat ze weten dat ik kom --------------------------------- uit: 'Tot het ons loslaat…

ik zie ze lopen door de eeuwenoude beukenlaan Benedictijnen brevierden hier verzonken in gebed adellijke ongehuwde dames woonden in de Renaissance tot hun levenseinde op deze kostelijke plek verwaaide eruditie zweemt vanuit een ver verleden…

Op mijn kalende hoofd zie ik de spijt dat ik voorbij heb laten gaan die ene gelegenheid om je te laten verstaan wat bij mij na al die tijd als een dans van vuurvliegjes boven een stille beukenlaan in zelfverwijt helder opgloeit. Onuitgedoofd woedt de liefde voor jou nog immer als een bosbrand in mijn hoofd.…

Wandelen door de oude beukenlaan Waar 200 jaar oude beuken staan De tijd is van ze af te lezen Je wilt er zo graag wezen Een innemende sfeer van ritselend blad Waar een reegeit je even vergat De sierlijk gevormde takkenkronen Waar bovenin nog boommarters wonen Gaten in stammen door de natuur uitgediept Een zwarte specht heeft er al menig…

De eiken - der oude Germanen, hoort ge, - heilige boom; de statige beukenlanen rijzend aan der buitens zoom. De dennen, wier ruisen in de nachten scheen de vraag van de zee aan het land, dekkend met hun groene vrachten het dorre, onvruchtbare zand.…