Alle inzendingen over bewoond

Varend over de gloed van het avontuur ligt oneindig ver in zeeën van betekenissen een bewoond linnen…

Mijn huis staat niet zover van de bewoonde wereld vanuit mijn raam kan ik in straten mensen zien lopen als ik mijn deur open kan ieder mens naar binnen kunnen ze zien dat ik niet zover woon van de bewoonde wereld in de straat die ik zie vanuit mijn raam blijven mensen liever buiten dan dat ze binnenkomen door mijn geopende deur.…

En ook dit huis dat nog niet is gebouwd wordt nauwelijks bewoond. Enkel de geur van mijn handen hangt hier even in het rond.…

Zonnelicht glanzend over de daken hart opnieuw bewoond. Geraakt, bejubeld,vertederd, bereid zelfs tot vergeven. Zonnelicht zingend en zegenend vandaag tot toebehoren.…

Uit het groen uit het blauw bouw ik het huis in het zwart voor mijn nacht zo is elke stad bevolkt bebouwd waar de huizen eens bewoond dichtgaan waar de mensen eens geleefd doodgaan.…

Amerika, het land dat wordt bewoond door Lassie, Mister Ed, Babe, Flipper, honderd dalmatiërs (we zijn dus niet verwonderd) heeft onlangs met succes een kat gekloond. Als nu een dierenfilm een rage wordt heeft men aan merchandising geen tekort.…

je klaproosde op slanke wat lichtgroene stelen het kleine blad gaf lilapaars subtiel haar boventoon ik heb je niet bewoond maar wel je zwarte hart bewonderd als in een droom hebben onze kleuren elkaar altijd weer gevonden…

Als liefde in een andere kamer woont een tweede kamer zonder water en brood alleen maar door een schim bewoond zal honger heimwee aanwenden en dorst het geweten zenden naar andere wereld niet ver van hier als liefde niet spontaan meer is is er met de mens iets mis.…

Rustig maar niet onbewogen, geraakt door de ander, bewoond door liefde, uitgedaagd tot vertrouwen.…

alle glazen zijn leeg buiten waait een storm over het bewoonde boerenland snelle auto's over de provinciale weg denk ik aan haar altijd haar, ze is er niet we roken een paar sigaretten terwijl de storm raast en raast denk ik aan mijn liefste…

Bewoond door een monster,en pieren,mieren die ze betreden, Klein wezen van verwoesting.,Ik heb jou zo bestreden. Maar ik heb de strijd verloren,en mij met liefde bekoord Want opeens had ik het besef dat jij daar natuurlijk hoort.…

In verlangen naar gisteren, Naar warme dagen In de stilte van het licht, Door verbonden stralen In zoeken naar troost, Naar bewoonde ogen In het ontdekken van tranen, Door weinig woorden In schuilen in armen, Wil ik dagen wenen In vinden van liefde, Wil ik de pijn vergeten…

Ontmoet me in je dromen Bij het vallen van de nacht Op een klein rotseiland Met boven ons De sterren Met om ons heen De zee De wind En in de verte de lichtjes Van de bewoonde wereld Praat er met mij Over het leven Over de liefde Hou me vast En voel Dat liefde echt bestaat…

Ontmoet me in je dromen Bij het vallen van de nacht Op een klein rotseiland Met boven ons De sterren Met om ons heen De zee De wind En in de verte de lichtjes Van de bewoonde wereld Praat er met mij Over het leven Over de liefde Hou me vast En voel Dat liefde echt bestaat…

Onbeslapen blijft één kant in mijn bed, waar het dekbed meedogenloos toont: deze plek is door niemand meer bezet, dit bed wordt in eenzaamheid bewoond. Maar ik hou alle mogelijkheden open en kom jij wel in mijn bed gekropen.…

Een tor bewoonde al een poosje het hulsje van een lucifersdoosje. Totdat een koe een poot verzette en zo de torrenwoning plette. Het hele huisje uit het lood. De kleine tor, nog net niet dood, bewoont nu ietwat uit zijn hum een parallellepipedum. ---------------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

vertel me wanneer winterrouw de bomen laat rusten zeg me het antwoord nog voor ik verdwijn waar schrijft het kind afwezige gezichten, de namen van toekomst in het schorskleed bewoond zal ik het weten en komen tot stilte het vaarwel van verdriet onder vouwloze sneeuw…

Grondstof door nietsziende kracht bewoond, als van goden, in de grootste tempels en in broze geest vereerd. -------------------------------------------- Uit: 'IJsgang', 2006.…

Voor die toevallige passant Die, zonder het te weten, Volledig uit koers geraakt is En een ziel aantreft die niet Weet waar hij ooit gewoond heeft, Laat staan het lichaam nog duiden kan Dat hij ooit bewoond heeft?…

ik kende iemand met een spiegel in de gang verzen vol handschrift bewoonden zijn huis hij groette mij heel even als nieuwkomer in de wijk maar ik bestond teveel uit kelders en ondergronds was mijn labyrint niets waard na dit alles zoek ik een schuilplaats met de oren dicht en graaf mijn eigen houten diepte…

Tussen muren van stilte en enkelhuizig bewoond, heeft zich tot dusverre tweeslachtigheid getoond. Het is lotgenoten gegeven aan de grillen te wennen zonder in velden of wegen een medeziel te bekennen. Aan de rand van verlangen daagt een sluimerwens, aan het zicht onttrokken door de inpandige mens.…

in rood en geel zie ik geen sterven het is het erven van de zomergloed de oogst van zon en lange dagen overvloed ook jij was stil in pril ontluiken het duurde lang voordat ik lente in je ogen zag en in je lach de vroege vogels hoorde fluiten je bloesemde als nooit te voor kleurde vol de zomer we maakten hittegolven door bewoonden…

Ver van de bewoonde wereld.…

een landschap tussen rivieren bewoond door naamloze dieren een zichtbaar goede waarheid, naakt de smalle toegang wordt bewaakt vredig vrij, gezonde toestand eeuwig oorsprong uit het hoogland veel vruchten om van te eten geen ellende te vergeten geen bewustzijn van geboden ook al is een boom verboden de scheidingskennis, goed en kwaad…

jouw schoonheid waait om me heen en vanuit de verte fluit de blauwe winde naar bewoonde nesten nee neem geen afscheid van het licht waarin wij horen of van de kleine onbekende vogels die warmte uit de kruinen schudden hun gekwetter over stilte leggen door wijzers van de tijd verleid voorzichtig warrelend door je haar…

Ver van elk bewoond gehucht Waakt het huis, geducht, berucht, Dat geen zichtbaar leven bergt Maar elks aandacht vergt en tergt. 't Nachtelijk zwijgen wordt verscheurd Door een stem die gilt en treurt. Niemand, niemand weet er van, Niemand breekt zijn boze ban.…

er is nog hoop voor omhoog gezogen keramische bloemen brekend op de bladsteel stervend in hun scherven als sporen in het niemandsland worden gewist is het gissen naar passanten blijkt de wereld toch bewoond leid ze naar de offerbank daag het leven uit de beul is ingehuurd het interesseert de dood geen fluit er is nog hoop…

Elfstedenzucht of koorts geen vorst meer aan de grond Laat lente schuchter noch verlegen zijn geen toontje lager zingen hoogste tijd voor het koor van vroege vogels Boom en twijg heg en bos behuisd bewoond.…

op zoek nemen we de plaatsen van bewoners, in verlaten huizen herstellen wat stuk is, slapen in hun bedden, nemen een bad eten resten uit koelkasten maken schoon, wassen kleren elke dag een andere woning onzichtbaar worden alleen nog maar elkaar zien zo scheppen wij bewoonde huizen wachten op het openen van het slot in de deur…

Waar de zee moest wijken en een Spaanse koning werd onttroond, ontstond een uitzicht op het vooruitzicht dat sedertdien door de onafhankelijkheid kan worden bewoond.…