Alle inzendingen over bezeren

dacht de stappen te weten die ik moest gaan in dit leven een rugzak met kennis en kunde een doel dat de wereld mij gunde maar vergat naar vogels en bloemen te kijken warmte te geven aan mensen het ging alleen om mijn wensen had maar één perspectief voelde hun liefde niet heb alles moeten leren door anderen en mezelf te bezeren…

ik heb papier mijn woorden toevertrouwd in een handschrift dat geen mens ooit meer kan lezen de letters staan er wel maar in zinnen heerst de dood en in de strofen valt niet meer te leven stram hark ik de restanten bij elkaar probeer het alfabet te completeren en ook dat krijg ik niet helemaal klaar ik wil mijn ziel niet meer bezeren…

Ik voel me een verliefde haan Het mikpunt van mijn adoreren Valt dit keer weer eens onder heren Het is, het is, het is een - zwaan Het is geleidelijk gegaan Ik had mij weten te bezeren Ik moest opnieuw het zwemmen leren Mijn mannetje weer kunnen staan Dat alles lukte wonderwel Ik zit weer lekker in mijn vel Hoe smaken mij weer kroos en…

ik wil niemand bezeren met papier en het scherm spreekt ook al andere taal passen en meten in een gesprek is veel te traag zonder rendement en asymptotisch verdwijnt de uitkomst nu kneed ik waarheid in gedichten in fluwelen woorden zinnen die beelden met bloemen hetzelfde moet laten klinken in onafhankelijke tijden formules voor objectieve…

Ik weet nu wèl weer hoe het voelt je hart diep te bezeren.…

Te vaak vergeet hij aan te trekken Zijn pas ontdekte spiegelkleren Waarin geen mens hem kan bezeren Omdat die hem totaal bedekken Gevolg is dat zijn hersencellen Belaagd door andermans problemen Het filteren niet op zich nemen Hem met teveel aan prikkels kwellen Zijn arme brein wordt overladen Hjj is een volgezogen spons Die niemand…

eindelijk hopelijk strafmaatregels aangaande kerkmensen zij die andersgeaarden trachten te bekeren zogenaamd Vroom een poging in Zijn naam Zijn geliefde kinderen hun harten bezeren het sombere woordje zonde sterker nog ook de duivel kwam erbij oh geestelijke verwarring depressie nabij COC jongeren jullie allen zijn…

Ze geloven allemaal in dezelfde Heere, maar blijven elkander toch bezeren. Bij die gedachte schieten mijn ogen vol, bezit speelt ook een grote rol. Hoe kunnen heersers van hun macht genieten, als vele mensen hiervoor hun leven lieten? Een eerlijk en veilig plaatsje voor ieder mens, dat is mijn allergrootste wens.…

je leeft stil in jouw stilleven meisje met je zwarte haar je bent er toch maar even of droom je al menig jaar om je eigen geluk te weven mijn hand reik ik je aan niet om te bezeren of om jouw bloemen te plukken ik begeleid je naar mijn tuin mijn warmte zal je verrukken het zal je waarachtig heel goed gaan kom mijn lieve zie toch ons…

Smachten en verwarring die domineren, bezeren d'ogen vol van tranen. Wanen en spinsels die de geest kwellen, vertellen uitkomst naar 't licht. Ontwricht en belast door 'n gekwelde geest. Gevreesd om controle te verliezen, kiezen gedachten voor zekerheid. Bereid en hoopvol op 'n kalm gemoed. Behoed voor d'eenzaamheid voorgoed.…

wirwar van emoties raakt geen snoep of het hoepelen van een kind, het raakt de smaak van angst die belegen in het boeket van onbegrepen tijd zich verzet tegen de hulpeloze geest het ervaren van erkenning ontvreemdt het lot van oorsprong, waar is de wijze in mijn andere hand gebleven nu ik dwaal over de warme stenen die mijn hart bezeren…

.' Bang om zich te bezeren aan zoiets kleurig breekbaars met ogen fijn dooraderd volhardt de speld in staren blijft stijf gesloten staan 'als ik hier niet vandaan raak grijpt het ons beiden aan.' ---------------------------------- uit: 'Achter de waterval', 1986.…

geluid van woede of jaloezie verstomt Elk mens zal de nooddruftige voeden Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs Vol van liefde geluk en schoonheid Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs En verspreidt Gods gena en goedheid Ach zou ieder mens de vrede begeren Ieder waarderen zo hij of zij geschapen is Geen medeschepsel ooit zou bezeren…

ik proef lente in je herfstkleur voel de warmte nog in zomers leven zie de zon en ruik je geur je opent voor me in een voorjaarskleur ik zocht je bron om me te laven jarenlang verborg je je talent en vele gaven er komt geen winter meer de kou zal je niet deren sneeuw en ijs zijn slechts plezier jij laat je niet bezeren herfst…

componist Joe O'Reilly, die enkel componeerde wanneer woeste stormen de branding lieten zingen Mocht later het vederlichte kindje, door een windvlaag, belanden in een modderplas, dan zullen wij haar wiegen op onze adem, tot zij weer zweeft en lacht Ook vertellen we dit kind dat ze gedroomd moet hebben, de liefde kan zich immers niet bezeren…

het is luisteren naar wat men niet kan horen zelfs niet met wijd openstaande oren ik kijk met mijn ogen en zie niet wat ik ervaar het is de herkenning die ik van binnen bewaar hoe schilder ik intiem ontwaken het dansen van nevel over een meer of het knisperen van gevallen bladeren als ik ze met mijn voeten bezeer waar ook nog het herfstfruit…

O ik speel in dromen in ruimten zonder hoeken, niets te bezeren niets te breken, alleen het licht is dof en onzuiver van geweten De herfst staat pril in het begin en toch is de kou te zien in bomen langzaam sterven ze - al is het niet voor lang - Maar wie ziet het verschil tussen 't geschrei en het gejoel van kindervreugde neen, die tijd…

Als je de mensen leert kennen ga je vanzelf de dieren waarderen ik kan maar niet wennen aan die mensapen in kleren ze hebben geen manieren zoals de meeste dieren ze straffen en ze schelden kiezen de verkeerde helden ze beleren en beweren bevoogden en betogen ze bezeren en kleineren en hebben boze ogen ze zuipen en ze roken terwijl…

Blijf vannacht en laat me je vast houden neem me in je armen en hou mij ook vast ik had het moeten proberen, je niet te bezeren ik had moeten proberen je te laten weten dat ik er nog steeds voor je ben voordat ik je liet gaan en je alleen liet staan neem nog een keer met mij de dans ik laat de wereld om jou draaien neem de kans…

winter, er is maar één richting en misschien alles wat ik wens de kamer blijft binnen terwijl daken voorbijtrekken, uit ieder huis een adem ruist en dan de slaap hervat welke naam zal ik geven aan het kind dat aan iedere deur vragen stelt, over spiegels glijdt, half in het huis en enkele seconden later, half in vlokken die ik, zonder bezeren…

Een clownesk genezen na het vele bezeren door hen van wie het nooit werd verwacht; voor hen die opnieuw het leven moeten leren. Een rode neus voor de beleidsmakers die op die dag zullen doen begrijpen dat je in gekwetste appels niet teveel meer moet knijpen.…

Doch het leven kan een mens onthechten en hartgrondig bezeren. Zo'n mens moet zijn evenwicht zien te hervinden in de krachtbron die wijzer wordt als alle pijn slijt. Om dan de weg naar buiten te vinden als het hart zich van alle beklemmingen heeft bevrijd.…

ze spelen op het plein een tent is opgezet de kapél zit op zijn plek en laat de horens schallen de mensen dansen niet alleen een dwaze clown zingt het refrein, jongleert vaag met gekleurde ballen ze kijken maar vinden emoties raar applaudiseren zonder openlijk de handen te bezeren totdat een ijle stem in tegenwind gaat zingen…

Hij was een man van fifty schades of grey Zo had ze tot haar spijt moeten ontdekken Hij raakte haar op zeer kwetsbare plekken Hij was een gaslighter, zij prooi in spe Hij was een man van vijftig tinten grijs Zo had ze spijtig moeten concluderen En steeds opnieuw wist hij haar te bezeren In hem bevroren vlakten, gletsjers, ijs Zijn…

moet je deze gaan gebruiken een kwestie van nemen en geven waarin je zeker moet gaan 'ruiken', voor je, je eigen gevoel laat spreken dien je jouw hart open te stellen om geen foute gevoelens te doorbreken laat jouw hart je maar vertellen hoe je de situatie kan controleren met veel of juist wat minder hulp zonder een ander of jezelf te bezeren…

de wind jaagt woorden aan die de gebaren ondersteunen ik voel de lijven gaan in het incasseren van de dreunen ogen delen slagen uit als blikken niet trotseren de pijn zal voor diegene zijn die zich als eerste laat bezeren het is geen spel meer als de wonden open rijten die in een lang proces gesloten zijn ernst brengt nu herinnering…

keer luisterend staan twee maal bij het kraken van de treden één maal na het kraaien van een haan komt geruisloos de kamer binnen legt zijn vuistjes in oudjaar's schoot weet dat hij nu moet beginnen nieuwjaar leeft oudjaar is dood het kleintje zucht moet nog zoveel leren er dreigt voor hem zoveel gevaar laten wij hem niet te veel bezeren…

Voor altijd dicht, echt afgelopen… Alleen, koud en gevuld met leegte, Voelde ik mij vanbinnen hopen… Maar alles heeft een einde, Hier verwelkte onze bloem… Ons boek werd toen voorgoed gesloten, Een pijnlijk einde, zoals ik het noem… Als er een manier zou zijn, Om dit nog om te keren… Zou ik die weg in slaan, Om ons niet nog meer te bezeren…

We voelen steeds minder en minder we rationaliseren meer en meer we glimlachen steeds minder we bezeren ons keer op keer Maar door middagje muziekgevoel van het Goddelijk koor 'Amphion' laten we even de boel de boel want emotie draait de ratio om Door de klanken van piano en koor gaat ons gevoel weer weken voor!…

We waren in de bergen, waar je je kunt bezeren aan gedachteloos gesteente, tot bloedens toe geschaafde schenen jongensachtig.…