Ze zitten in de grote hal gedwee te wachten,
voorzien van dode bloemen en van troostend fruit,
tot de portier door middel van een belgeluid
het sein zal geven om zich ziekenwaarts te jachten.
Intussen roken zij een sigaret en roemen
de dokters, die vandaag de dag heel kundig zijn,
of lezen bordjes, die in ziekenhuislatijn
de kwalen paviljoensgewijs…
ze blijven bij elkaar
door het huis
dat onverkoopbaar is
ze slapen in twee kamers
de kinderen hebben
nu toch zelf een eigen thuis
ze hopen allebei
op het einde van de crisis
dan zullen ze eindelijk vrij zijn
de schok van kanker
lost geschillen op
door de naderende dood…
Van oude kerken waar schellend zijn stem
voor de adem op fresco's een sleutel vroeg
herhaalde hij het bezoekuur. Een vraag brandde
in des klankenverliezers koudvuur en nu niet.
-------------------------
uit: 'Op het oog', 2004.…
Ze bedoelen het goed
maar het is moeilijk
om gezelschap te zijn
en zelfs dan ben ik alleen
zonder jou
morgen kom je misschien
nooit meer thuis
uit het ziekenhuis
Ik heb geen rust
buren bellen aan
tussen de bezoekuren
ze willen iets doen
en iedereen vraagt antwoorden
die weer een dag geruststellen
Ik word bewonderd
ik ben…
Ze is verschrompeld tot bezoekuur;
op de tijden dat het haar geliefden schikt
schrikken haar vissenogen even wakker
uit hun dommelslaap en lacht zij haar gebit
van kunststof venusbloot, als dit
niet op het kastje ligt te grijnzen.…
Haar kinderen stonden samen aan haar bed
ze was benauwd, en ademde zwaar
en wanneer ze afscheid moesten nemen
dan vond ze dat zo vreselijk naar
Ze was bang alleen te blijven
in zo'n kille kamer zo alleen
maar elke dag bij het bezoekuur
stond iedereen weer om haar heen
Ze heeft een zware strijd gestreden
en met slechts twee kinderen aan…