Alle inzendingen over binnenwereld OR buitenwereld

Met een masker door het leven Vele leiden zo hun leven Achter een masker begeven Met een glimlach door het leven Een groot toneelstuk aan het geven Voor de buitenwereld heel hard Maar van binnen heel zacht Een glimlach op het gezicht Maar van binnen veel tranen, depressie, geen licht Achter een masker begeven Voor de buitenwereld een gelukkig…

Want voor de buitenwereld, ben ik een sterk persoon……

Daar zit je dan, helemaal alleen omdat de buitenwereld je niet mag. Daar zit je dan, op de koude straatrand er is niemand die naar je omkijkt. Daar zit je dan, Wachtend op een vriend die er voor je is op dit soort momenten. Daar zat je dan, door de wereld achtergelaten alleen, bang en verloren...…

Denker die als Reiziger vermomd De straten van De hoofdstad van het Romeinse leven Verkent, en overduidelijk Wegvlucht uit zijn Drukke bestaan, Voor de buitenwereld Knort over wat hij ziet Maar wel fantastisch Vindt de onschuld die De stad nog rijk was…

Niet mijn humeur, nee zeer zeker niet, maar als je de buitenwereld momenteel ziet, is somberheid troef! De zon, vergeet te schijnen, de regen valt gestaag, toch lijkt het me het wijste, veel te lachen maar vandaag, want; Morgen is alles anders!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zijn buitenwereld maakt angstig. Als een vrees verwekkend te groot plein. Waar de massa hem angst aanjaagt zonder mededogen. Hem van het plein afjaagt met grote ogen. De heer Van Splunteren ziet in de wereld klein kwaad. Zijn buitenwereld maakt angstig. Als een somtijds agressieve straat.…

Het is vreemd te leven in deze kleurige sfeer, de kromming van de buitenwereld is niet te bevatten. Je schuilt in het witte licht, het water breekt en je ademt. De reis begint.…

Ik heb je zo lief dat ik de buitenwereld tegenovergesteld beleef. Van mijn belevingswereld ben jij de dief. Ik kan niets meer omschrijven. Jij probeert mij in te lijven. Maar ik heb je zo lief.…

Terwijl de buitenwereld maar bleef razen, Genoten zij van hun privé-oase.…

Onze huid is gewild bij papieren tijgers hongerige weduwen spelende kinderen en masturberende ambtenaren we zitten niet stil maar verdwalen in het nachtwoud waar je steeds zegt dat het regent in het nieuwe verhaal achter gesloten lentegordijnen waar ons hart ligt voor consumptie en de maan schijnt met jaren van heimwee in de binnenwereld…

dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde voeten die dauwdruppels betraden achter de betonnen muren van al die verloren dagen in het dorp lang, heel lang, voordat je mij zag in binnenwerelden…

verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde voeten die dauwdruppels betraden achter de betonnen muren van al die verloren dagen in het dorp lang, heel lang, voordat je mij zag in binnenwerelden…

Nog sluimerend laat ik me de dag in trekken Buitenwereld is er nog niet veel, hoor ik Geen kwetterende vogels geen achtergrondruis alleen het lichter worden van het vierkant van het raam op het gordijn, het schijnt door mijn oogleden heen Ik voel mijn voeten Ze zijn wakker, ik draai me om, mijn benen willen nog niet het bed uit…

Ik kende de buitenwereld uit verhalen: er zijn wouden en vreemde mensen, gemene ook Maar altijd komt er iemand om te helpen, en ik leerde je kunt een held zijn Het gaat om de afloop (het zalige leven begint pas bij het happy end) Zo werd ik groot en de wereld groeide met me mee zodat mijn buitenwereld steeds verder weg kwam te liggen…

Stuk voor stuk in elkaar gewikkeld en gedraaid sierlijk om zijn voorganger heengebogen staar jij met je lotgenoten naar de buitenwereld Open Naakt Onbeschermd Wachtend op de tijd dat je verkleurt vergaat en weggezet wordt opgaat in de massa in het niets Net zoals het leven…

een woord rolt uit het stenen huis bezint zich, ontvouwt roerselen tikt zachtjes de muur nog even aan om ergens een plaats te vinden te nestelen in buitenwereld in haarvaten van geheugen, om door een taalnacht te bladeren dit een tijdje vol te houden en dan de slaap te vatten…

In de grote, drukke buitenwereld: een mooi lachend gezicht. In een klein, verlaten kamertje: een gezicht met vele littekens. Littekens van een nog kort, maar reeds vervloekt leven. Het wordt weer eens tijd mijn masker af te nemen. Het wordt weer eens tijd nieuwe littekens te kerven.…

Gaat het nog niet goed Voor de buitenwereld is het iets wat je moet Ach, je tovert wel een lach Omdat je je gevoel niet echt zeggen mag Want dan ben je een chagrijn En vertel je maar niet over je pijn Dit maakt mij alleen enorm kwaad Vraag dan ook niet hoe het gaat Lieve mensen dit doet verdriet Het zijn mijn tranen die men niet ziet…

(voor jou) het zit in je een teruggetrokkenheid stilletjes verborgen voor de buitenwereld och misschien, misschien weet je morgen in dat volle vertrek met keuvelende mensen wel boven het gewemel het gedruis uit te stijgen draag je het hart wat meer op de tong zal je niet meer aarzelen of onderschat zwijgen…

buitenaards bericht dat zich vermomde als een unidentified flying object De arts houdt zich met man en macht vast aan de dissociatie: de wet van de professionele afstand De zieke verbreekt de geladen onheilspellende stilte tast naar zijn koptelefoon Hij zoekt verbinding met de hogere kunst van muziek hij vertrekt naar zijn binnenwereld…

Ik hoor je maar ik luister niet Ik kijk wel maar ik zie het niet Ik heb het zelf niet in de gaten Ik denk wel maar ik snap het niet Ik voel wel maar beleef het niet En kan er ook niet over praten Soms wil ik maar dan kan het niet Soms mag ik maar dan lukt het niet Om mijn eiland te verlaten Misschien ben ik wat onbeschoft En voor de buitenwereld…

zijn gesloten circuit biedt vensters uit één oog draagt de tweede uitzicht en het derde laat zijn voorhoofd spreken alom een droom altijd een gelaat in gesprek met zichzelf en buitenwereld proeft de stof van zijn lippen ontwaakt in pijn…

nog eenmaal was ik in het huis terug het oude huis waarin mijn ouders woonden waarin zij mij hun binnenwereld toonden met alles op zijn plaats, zijn eigen lucht het was het huis waar zij hun vrede vonden en wilden blijven tot hun laatste zucht de akkers brachten hen voldoende vrucht en veel meer bloemen dan zij plukken konden ik was er kind…

Als water draalt langs kale ruiten, de buitenwereld koud en bang, laat gretig twijfel ampel varen de weg van boven is te lang.…

zag de cirkel kleiner worden behoedzaam in het omgaan met elkaar de buitenwereld werd al slechter ze ontweken vaker de agressie daar op erf en huis heerste nog vrede maar in hun lach en ogen kwam steeds meer verleden toen hij haar ontviel heeft zij de kring gesloten was terug bij hem voordat de dood haar ogen had gebroken…

Breng in een bakpan olie aan de kook, En laat je nieuwe iPhone erin zakken, Vervolgens laat je het een poosje bakken, Totdat je vlammen ziet en zwarte rook. Je hebt rabbijnen die hartgrondig menen, Dat dan het kwaad der wereld is verdwenen.…

Wat ik wil is niet te leren Het is er of het is er niet Wat anderen ook mogen beweren Hoe goed de buitenwereld het ook ziet Waar ik naar verlang is niet te kopen Het bevredigt of bevredigt niet Zonder vooruitzicht blijven hopen Soms met blijdschap soms met verdriet Wat ik wil wil ik graag voelen In mijn hoofd en in mijn hart Waar…

Niemand zag het Hoe jij mij benaderde Hoe jij met me om ging Hoe jij mij beschadigde Voor de buitenwereld was je die aardige behulpzame man vader Voor mij was je jaren een constante bedreiging door de onzichtbare trappen die je naar mij uitdeelde Veel te lang heb ik dit toegelaten Jij hebt me beschadigd…