Alle inzendingen over biotoop

Ooit was de school de ware biotoop Voor iedere oprecht gedreven leerkracht Maar menige docent verliest aan veerkracht En gaat voor school steeds vaker op de loop Men voelt zich in diens biotoop juist thuisloos En zo verdwijnt men roemloos en geruisloos…

dit lijkt in niets op wat we hadden afgesproken eerder nog had tijd een plaats met zoeken op locatie de geboorte met een reden de eeuwigheid van een boek en thuiskomst op een dag…

Als schaamluis kunnen we het niet meer klaren Ons biotoop is danig aangetast Door uitrukking verliezen we houvast We smachten schaamteloos naar een paar haren Die kale neten zijn ons veel te gladjes Gedaan met ‘t luizenleven van de platjes…

De Telegraaf kopt heden xenofoob dat "onze" specht vecht voor zijn grondgebied tegen een Indiase soort parkiet die snel bezit neemt van zijn biotoop. Volgens Nieuw Rechts moet binnenkort - allicht - de grens voor deze vreemde vogels dicht.…

De eenzaamheid verdraagt de stilte de binnenruimte warmt zich zacht stoort zich niet aan natte regenkilte maar waant zich veilig in de nacht daar zit de dichter met zijn idealen de wereld niet zoals de hoop geheugen dat dwaalt in verhalen moed verkregen uit zijn biotoop.…

het schrijnt vervaagt in kleur verdwijnt uit vorm lost op zonder geur nog zoemen bijen boven de bloemenwei maar hun oogst is schraal door afnemende diversiteit mijn kleine biotoop sterft een langzame dood imkers rouwen omdat zij hun volkeren niet kunnen houden monocultuur is het unieke verkwanselen in de natuur kijk naar kuddes…

Oud leer, de geur van was massief en zwaar eiken met ebben ingelegd verduisterende, damasten gordijnen Victoriaanse boekenkast spiegel met facetglas, gouden lijst zweem van rook een stenen pijp een koperen gegraveerde snuifdoos oude inkt, een zilver hartje als boekenlegger koperen bureaulamp op zware voet…

de bezielde mens heeft altijd in aanzien gestaan en waar de gewone mens nog met hun engel konden omgaan had de bezielde een opdracht te vervullen net als bomen en planten in hun eigen biotoop op weg naar zon en energie waarbij schaduw en wind harmonieuze contactpunten waren van het dag en nachtritme binnen de jaargetijden die…

wie maakt me wat riep de schijtluis bij de broodmasjien ik ben geen meelmijt laat staan een valkuil die zich laat malen in de vliegmasjien om fijn te dalen op de hudson rivier zeker ook geen mier al ga ik vaak schuil in een grote hoop en duik retevlug terug in het gat zeg mijn biotoop zo gauw ze me zien…

je groei en bloei heeft decennia lang de omgeving beheerst je schaduw was lang en dominant aanwezig maar ook zonder zon was er leven je bent ten gronde gericht jouw biotoop is niet meer voor ieder zijn alle kansen er weer een eigen leven te leiden zich te ontwikkelen in het volle licht met eindelijk het ware gezicht…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

Ziende door het fijngeslepen glas der microscoop Observeert hij minutieus minuscule miniaturen Als organismen vegeterend in een biotoop Binnen Harderwijker universitaire muren Ordenend het ganse plantenleven in families Op basis van hun voortplanting en van regenereren Doel en streven van botanici: taxonomieën, Hoewel reeds lang verworpen,…

we keken naar dezelfde bloem door tijd en zon geschapen om te bloeien jij vond haar kleur wat vaal de stam niet recht maar een spiraal met ongelijke bogen ik zag het krullend blad met stekels aan het einde het onooglijke zwarte hart maar zij heeft alle biotopen overleefd is uitverkoren zoals ook poëzie slechts in een paar gedichten…

Klus nu zelf aan hun biotoop Je weet de zee die is niet kuis maar de leiding geeft nog schoon water werk aan behoud van soorten voor later Recycle nu je eigen huis Bouw het om tot vissenkom druppel zuiver zout voor de zee van zolder opgelost naar benee Strooi vissenvoer rondom schar wijting en panharing zorgen zelf wel voor de paring…

Meerdere beesten Leden echt Door hebzucht Van ons Als mensen Die veel biotopen Echt voorgoed Hels ruï- neren De uiver OP THERMIEK. ZWEVENDE Op een on- zichtbare Luchtbel Is ware KUNST. Van de bovenste Plank. Voor u Voor mij en Zeker Voor ieder Die gelooft in de tijd Wil leren Van jong ver- leden…

Getikt door de spanning tussen tastbare biotoop buiten en verruimende mogelijkheden van de virtuele stedelijke kosmos. Aan de rand vooralsnog of voorgoed?…

Laf Voordat jij 't je beseft, lig je onderuit Biotoop van trotse pauwen Homogeen werk-groeigebied 't Intresseerde hen geen fluit Met veel panache gestreden Met kop omhoog. Bravoure. Volle kracht vooruit Vergeven, maar nooit vergeten Verankerd. Echt voor eeuwig Op mijn mooie levensschuit…

we leefden samen in onze eigen biotoop waarin tijd de balans had uitgemeten zonder iemand te vergeten het leven lukte wonderwel met goede en mindere jaren maar ieder had de vrijheid om in zijn eigen bestaan weer anders te zijn tot een chinese exoot de schaarse grond met een deken verstikte de energie afving en het ecosysteem vernietigde…

ruim ik braaf eerst puin De distels van gisteren, snoei de haag van vandaag maai het gras van gedachten, vorder traag maar gestaag met wortels van domheid, dood insecten van perfect scheur de waas van behagen die de bodem afdoende bedekt En dan poot ik de planten eerst de rozen van de hoop dan de randen van verwachten en ik bezie de biotoop…

sleutelbloempje slank gedijt langs de boorden van het veld … hoe ‘t Vliegend Hert zich gulzig voedt met sap uit d’eikebast en ‘t koekoeksei wordt uitgebroed als was het ’s Konings gast … hoe de ransuil zijn roestplaats vliedt onhoorbaar in de nacht en hij zijn braakbal onbespied verstopt na trotse jacht dan denk ik terug aan het biotoop…

film uit honderdtwintig landen Tachtig procent van onze bejaarden tellen nog echt weer mee thuis met een eigen pc In de Theems zwemmen weer vissen in Nagasaki groeien bomen uit radio-actieve deeltjes gespleten tot hoog aan de hemel Op Madagaskar is tachtig procent van de bomen gekapt tweehonderd onbekende soorten kikkers gaan uit biotopen…

ik kwam haar tegen in een zwoele nachtbar mijn natuurlijke biotoop, zwerver eerste klas aan werken had ik maling, aan geld nog meer nu en dan een werkje en ik trok verder zij was mooi, zeer mooi iets in haar trok mij aan, ik sliep met haar zij nodigde mij, zij hield van mij, zei zij ik vroeg haar indringend dit niet te doen ik, een zwerver…

In haar immense biotopen sterft de kleine hyacint ironisch wat tegenstrijdig op haar eigen manier, niet winterhard vriest ze dood.…

natuur omsloot hem zonder open armen hij zocht zijn weg in zijn ongure biotoop de holbewoner die in huiden kroop en zich voor hete vuren moest verwarmen het wilde vlees verteerd door maag en darmen waarvan vaak het verhitte bloed af droop de tand des tijds liet niets op zijn beloop een ongelijke strijd zonder erbarmen soms woei van ver een…

de mens is als het varen zeldzame exemplaren aan het oog onttrokken zitten te diep in de put één Utrechtenaar werd het voor ons gewaar in het putje naast zijn huis floreerden ze niet per abuis alle putten op een hoop blijken ideaal als biotoop varens kek op schemer moeras duiken onder in riool met dras aan bloemetjes en bijtjes…

uitputtend in zijn neus wijl hij aandachtig hectometerpaaltjes leest voelt hij stilstaand zich meer beet genomen dan bevreesd voor al teveel razend verkeer en weet verveelt voor zich de bouwreus de hoogwerker die ook kilometers vreet en hem als gister weer rechts passeert ook het verlept deens lepelblad verveelt is uitgeteld in dit biotoop…

aeonenlang onontdekt zich schuilhoudend als avatargelijke nonfrozen targets voortijlend in een metabletische ondefinieerbare voortdurend de solarische humanoïdetijd vooruitsnellende desolate vlakte tussen takla makan makan en gobisahel, de onherbergzame vivisectieloze sunburninferno's van solarplexus uitwassen te midden van subterrane biotopen…

De steenarend zweeft stil Ooit door een Romeinse steenkapper Op een wapenschild gegrift Nu hangt hij als logo aan de fabrieksgevel Het gekroond symbool Op een veer na uitgeroeid Door loodhagel en pestdamp Door boer en jager uit het gewelf geplukt Terwijl het biotoop krimpt Overleeft hij op karakter en op drift Cirkelend boven de bergweide…

na het ongebreidelde rijmelen transcenderen in verheven gedachtengoed af en toe moet ik mijn pezen spannen om weer in goede relatie met de aarde te staan * zoals ik de Yucca verplant even de illusie wek van iets grootser maar de bestemming weer afgrens tot een oeveren binnen het afgeronde van de pot mezelf daarbij vergeet binnen de biotoop…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden.…