Alle inzendingen over blij OR rouwen OR zingen

Lieve Anneke Daar stond je dan, bevangen van rouw en erg verdrietig. Wat ben jij een KANJER, naast jou voelde ik me klein en nietig. Je deed je zegje en zonder veel kabaal liet jij allen zingen door te zeggen 'Allemaal'! En even vergat ik mijn gejank, want was ik trots op mijn tweelingzus Ank.…

, zo blij, zo blij Ik lig hier voor het rapen de wind streelt; de zon warmt; de regen polijst me, nog mooier dan ik ben Ondertussen ben ik blij zo blij, zo blij, zo blij Samen zijn dan twee stenen in een rivier die leven heet naar de bodem verdwenen en de tijd die hen samen sleet En we zullen zijn allebei zo blij, zo blij, zo blij…

en ziel Met onbekende mensen Die ook Hun ziel En zaligheid Blootgeven Met het zingen Van hun Gekozen lied Hierdoor Word mijn Ziel en zaligheid Aangeraakt Ook gestimuleerd In het meezingen Met de ander Zo helend Voor mij In zingen Kom ik Te voorschijn Kom ik mezelf tegen Ik word er blij van Dankjewel Smule…

hoor het verlangen in je het gemis erbij ik pak het stil voor je in…

Om de stilte van zacht daglicht heen vinden vogels jouw ziel hun vlucht maakt dat ik lach en ween daar, waar de stilte viel De zon gaat waar de tijd dat wil, ik kijk naar wat beweegt zo draait jouw schaduw om mijn spil als de dag zich langzaam leegt De dageraad ben ik voorbij, doch alles is me na als in vogelvlucht jouw ziel in mij maakt…

geef me dan liever een aangereden duif wit natuurlijk als de vrede op weg naar weer een dag bij het naar huis gaan eendimensionaal onherkenbaar vuil op een bekende plek…

Rouw niet om mij Mijn ziel is vervlogen Naar een nieuw begin Een hoger doel Duizend wegen hebben mij voorgelogen Ik liep ze, zonder te gaan Met een hoger doel voor ogen Stond ik alles in de weg Wat mijn ziel heeft gedaan Heb ik verworpen Ik greep de kans Om voor altijd weg te gaan Rouw niet om mij De tijd is nog niet…

blijf altijd op jezelf vertrouwen en neem je tijd om goed te rouwen niemand kan tegen je zeggen wanneer het overgaat dat maakt me soms ook wel eens wanhopig en kwaad ik wil zo graag dat het over is normaal wil ik zijn maar ook rouwbeleving is normaal en dat doet pijn…

Bloemen op een graf linten met een groet aan jou daar roep ik jouw naam.…

ik is ik, want ons is verleden tijd, waar toch een stukje van in het heden blijft. mijn fysieke tranen al lang gelaten, maar het hart, dat rouwt nog altijd.…

vlees en bloed en bijna de nacht en de woorden alles heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen…

hun voordeur zwijgt het raampje blijft angstvallig dicht geen licht naar binnen, of er uit een koude ruit die spiegels aan de einders rijgt haar wereld zwijgt, de zijne huilt rond de knop schuilt nog de glans van onvergetelijke vingers, zachtjes ingewreven door de tijd en spijt om oude uren want wat kwijt is, wandelt mee; het leeft…

Mijn keel is gesnoerd Ik ben ontroerd Emotioneel zit ik er doorheen Lichaam je laat mij vallen als een baksteen Ik kan niet meer op je bouwen En weg is mijn vertrouwen Waar is ze gebleven die sterke vrouw Ik wil haar terug Maar nu ben ik in rouw.…

Halfstokse vlaggen ontwimpelen wat was, onhoorbaar spreekt de stilte in het mensenhart verbonden met de ander. Hoe machteloos, lam geslagen. Wind wappert het rouwbetoon, dragend het leed naar waar het wordt gehoord, naar Wie de laatste vijand heeft verslagen.…

Denkend aan Holland zie ik vanaf nu voortaan 40 stille zwarte wagens plechtig door het laagland gaan over wegen en rivieren in dat groene weidse land door een laan vol populieren mensen zwijgend langs de kant ieder in zichzelf verzonken met een scherf van het verdriet met de woede en de beelden uit dat onbekend gebied 40 stille zwarte…

is het een troost dat ik om jou rouw en niet om een ander ?…

Ik ben boos Nee, ik ben woedend Maar heb ik het recht Om boos te zijn Ik kwel mezelf Met de gedachte Dat ik moet leven Met deze pijn Ik heb verdriet wel of geen tranen Het maakt het gemis Er niet minder door Ik roep je naam Maar krijg geen antwoord Het is enkel de stilte Die ik nu hoor De aarde draait nog steeds Maar voor…

De zachtgrijze as op de vochtige aarde De tranen in mij…

Deze dag weer zo’n dag die je als een rugtas veel te zwaar beladen met je meezeulde toch scheen de zon heel vreemd dat jij de warmte niet kon voelen de tijd trad terug met reusachtige grote passen sleepte je mee jij wenste daar niet te zijn Waar immer nog de pijn … je hele lijf in rouw verzette terwijl al je denkbeelden schuurden…

Elk jaar is er rouw, gaandeweg de traumatische datum nadert. In stilte denken wij dan aan jou. Vele mensen begrijpen het, maar sommige ook niet. 14 juli staat in ons hoofd gegrift en in gedachte zijn we nog bij jou. Lief meisje van ons, het doet ons pijn en verdriet, maar weet: we vergeten je niet.…

Er is zoveel rouw in mij Waar moet ik beginnen De rauwe rouw Vermengd met uitgestelde rouw Waarvan ik dacht Het is wel klaar Maar niets is minder waar Het gemis is deze dagen groot Vooral die ene dag De dag die nooit zonder een van jullie is geweest Zolang jullie in mijn leven waren Waren jullie die dag bij mij Nu wordt…

het verdriet verzwijgt wat het niet zeggen kan. het deelt de onmacht op in zweverige tonen, en zie: in de hete olie van de noten danst het lijf, de handen hemelen de aarde op tot het bloemen wolkt en water maakt. ’t wil het niet begrijpen, ’t wil het in zich laten doen wat het verlangt.…

Vandaag heb ik weer krokusjes gezien, ze maken me zo blij, zo opgetogen. Is dit een groet van lente al misschien of heeft de winter ook hen soms bedrogen? Maar hoe dan ook, ik kan wel zingen nu en even ook vergeten al mijn zorgen. ‘k Vertel dit aan mijn vrienden, ook aan u, en ga gerust op weg naar weer een morgen.…

Nu ben ik al weer wat weekjes bij jou en is mijn hart niet meer in de rouw. Ik voel me weer gelukkig en blij, dat komt omdat jij vanbinnen zit in mij. Dus vanaf nu, als je mij ziet lachen, ben jij de enige die daar is....... jij, daar in mijn gedachten!…

algemeen aanvaarde mores leren mij te genieten van gemeenschap ik doe mijn best ik zweer het je maar ik ben altijd blij als ik er na een sigaret kan opsteken remy…

Ze is NU blij met kleine dingen Ook blij met zichzelf En dat ze NU volop kan zingen Heeft ze puur en alleen aan zichzelf Te danken. Chapeau meis ik ben trots op je En dank je voor je vriendschap…

Zie hoe de dwaas zijn vertrouwen verwerpt in kleuren pimpelpaars naast erwten in een vaas het geld dat hij nooit kreeg, de vrouw die hem verliet door liederen van de nacht, en innerlijk verdriet een kunstenaar in rouw, de kwasten niet meer trouw aan het verlegen heimweelied, het ego in de kou een zolder vol met werk, het zingen zonder kerk…

Rouw gaat traag, het mag er zijn. Hoe groter de liefde, hoe intenser de pijn.…

Ik zing een liedje. Hé kijk daar is de zon. De zon lacht blij en zegt dankjewel tegen mij.…

Wij mogen zingen, vrolijk en blij Hem danken en loven voor elke dag Zijn liefde en trouw prijzen met ontzag. Want Hij blijft ons altijd dicht nabij. Wij mogen zingen, steeds maar weer Van Gods grote, liefdevolle daden Waarmee Hij ons wil overladen Vandaag en morgen, ja, keer op keer.…