Alle inzendingen over blijven OR zijn

Wat jij me wenst zal ik delen zonder de koude woede en de stenen woorden die je werpt waar ik nooit kijk als ik zwijgend vraag aan de tijd waarom jouw woorden onze stiltes altijd zo onoverwinnelijk maken…

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

Ik weet niet waarom ik achterbleef Misschien was ik te langzaam of de anderen juist te snel Ik weet niet waarom ik achterbleef maar pijn, dat deed het wel…

even samen lachen blijven lopen doorgaan met stappen blijven geloven en hopen op de dingen die gaan komen vooral blijven schrijven blijven tikken ontwijken die hatelijke blikken blijven dansen blijven branden blijven leven veel kusjes geven…

Sta mij toe te vluchten en ik blijf…

waarom is afscheid zo moeilijk als je weet dat er een volgende keer komt als je weet dat we elkaar gaan zien onze zielen elkaar gaan ontmoeten en we weten dat we elkaar begrijpen waarom is elkaar zien zo makkelijk als je weet dat er een tot ziens komt en je weet dat we het gaan zeggen elkaar omhelzen, elkaars zielen gaan voelen en we elkaar…

Wat zou ik moeten Als mijn weten Bij het sterven overlijdt Als persoon niet meer gespleten En mijn lichaam eeuwig kwijt Ga ik dolen als een wilde Zoekend naar een eeuwig doel Zal het vuur nog net zo branden Kent de ziel ook dat gevoel Wat zou ik moeten Zonder schrijven Zonder woorden als mijn deel Ach, laat ik er maar in blijven In…

Met tevreden handen maak ik gebaren die iedereen wenst als ik sta en blijf staan en niet meer weet waarom ik niet meer weg wil gaan.…

Dat “blijven” hè, dat blijft in ’t ongewisse. Wáár blijft hij dan ? Dat blijft voorlopig gissen. Maar ja, zo’n schrijver vindt het blijkbaar leuk. Zodat hij vlijtig aan het schrijven blijft en speedsonnetjes over blijven schrijft.…

Met het `blijven` dat je op fluistertoon gebood na het van mijn kant vragen of ik gaan moest of zou blijven leek een eind te komen aan wat een julimaand lang schrijnde. Zo blij was ik met je weer terug te zien, dat het voor ons weer open lag en toch nog steeds verwoed van slag.…

wolken vol leugens passeren langszij dreigend hemelwater kleurt donkergrijs speelse spreeuwen walen om de hete brij die voorlopig onaangetast blijft ze blijven de waarheid voor die zich schuilhoudt langzaam rekt de ochtendzon zich uit…

Op mijn grote bed vraag ik je tot dageraad bij mij te blijven.…

alles ademt rust lucht en water in deze ommuurde kiezelsteen tuin een verdwaalde boom de enige die blijft staat dichtbij de oorsprong de kosmopoliet woont geworteld thuis en reist oneindig met de elementen als een waaier van liefdes beweegt zijn wuivend bladerdak onder de verzengende zon de storm beproeft teisterend de…

In Sesamstraat zijn rellen uitgebroken ‘Wij weg voor een of andere ouwe taart?’ ‘Dat nooit!’, zegt actieleider meneer Aart Met volle mond zei Koekie: ‘ Mooi ge-ssprroken.’ Ook Ernie vindt het reuze achterbaks ‘Hij krijgt van ons de kieteldood, die MAX!’…

zon verschiet in kleur laat stofjes dansen in willekeur van lucht geur van lang geleden herinnert weer aan vluchtig ziekverdriet zijn stil gevangen in broos lijden lippen smakken in het delen van de dorst een zuster drenkt met afgelegde trots we zien haar bidden kaars en handen klaar middaglicht laat zacht haar ogen breken wij blijven…

de verschrikking is een ongelaagde vormeloze klomp een amorfe massa vijandig onooglijk ongenaakbaar je voelt het ongemak de pijnlijk stilte en je weet niet of het ooit genoeg zal zijn je blijft desondanks de klomp valt in duizend korrelige stukjes uiteen je bent gebleven…

de aarde draait de regen druipt de drinker drinkt een moeder draagt de plicht die drukt de dromer draalt een dichter droomt een wolkje drijft de schrijver blijft…

is er een seizoen dat zoveel stilte in zich draagt dat het tumult binnenin hoorbaar wordt een landschap waarin zoveel liefde groeit dat de dode niet verdwijnt haar tot leven roept…

In de duizeling van vrijheid waagde je de sprong. Slaap, slaap nu maar voorbij de moeite, de nood. Zweef nu maar voorbij de pijn, voorbij het zwart. De raaf zal je in kneedbare ruimte en tijd beschermen. Hij koestert de herinneringen en gedachten. Als niets meer vanzelf spreekt, niets meer hetzelfde is. Als ik je het meeste mis.…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Tienduizend nachten Heb je hier geslapen, Tienduizend dagen Hier geleefd, Je hebt ze hier In vrede doorgebracht - Nu je deze plek Gaat verlaten Lijkt alles anders Dan het ooit geweest is, En zal het zijn Alsof je hier Nooit geweest bent, De plek zal jou vergeten, Voor haar ben je hier Nooit geweest…

dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

O wat een uitvinding! Internetdatingsites! Iedereen heeft toch een hart in zijn lijf? Vind je geluk dankzij liefdesverdrietigen: geld lacht je toe met zo’n datingbedrijf!…

Vergeten, een geweten. Gespleten in tweeën. Vergeven is daar maar wat is er waar. Wie zal het weten. Vergeven en vergeten. Het leven gaat door. Tijd voor 't avondeten...…

Dipjes kunnen maar best niet te lang duren Weer een smile van hier tot in Tokio. Dat roer in eigen handen nemen, Sturen en bijsturen. Dansend hart zo zelfzeker Sleuteltje dat elk gesloten kooitje opent. Isolatie of eenzaamheid laat je toch zelf maar toe Frustratie, enkelingen kicken erop. Sterkte dit hen niet te gunnen Gezond egoïsme…

Van Tsjechië gaan we natuurlijk winnen Ook Denemarken is een peulenschil Daarna nog even Duitsland op de grill En de finale kan voor ons beginnen Ons team geeft de Azzurri van katoen Dus zijn we virtueel al kampioen…

Maar zou het kunnen dat sommigen liever blijven werken? Ze vinden het helemaal niet fijn op 58 afgeschreven te worden en in het vrijetijdscircuit te verdwijnen.…

Waarom bestaat liefde? Als saamhorigheid? Als vriendschap? Waarom bestaat liefde nooit, zonder zelf lief te doen? Zonder liefdadigheid? Alles hangt met alles samen. Eigen kan niet zonder anders. Alles wat leeft is afhankelijk, van onszelf en van elkaar. Waarom liefde bestaat? Daarom, meen ik te weten. Hierom, geloof ik graag.…