Alle inzendingen over bloed OR vondeling OR heimwee

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Hier leit Vondel, zonder rouw; Hij is gestorven van de kou. - - - - - - - - - - - -- - - - - - -- - - -- - -- - - - - Een grafschrift dat Vondel op hoge leeftijd - toen hij zichzelf niet meer verwarmen kon - had gemaakt. Men mag (zei hij) als ik sterf, dit op mijn graf zetten.…

Soms overvalt me zomaar ineens een dof gevoel van heimwee. Soms heel eventjes zit ik daar dan stil mee. Een plaatje, een praatje, een geluid een opmerking welke ook, 't maakt niet uit. Dan denk ik terug, aan die tijd van toen mijmer: kon ik er maar íets van overdoen...…

Ik verlang naar de kleine beentjes, de friemelende teentjes, de kwijlende lipjes, de oogjes net dicht. Ik verlang naar de slapeloze nachten om vervolgens te liggen wachten op het eerste kreuntje, dat je wilde drinken met je oogjes dicht. Ik verlang naar vergane glorie want het komt nooit weerom maar ik verlang naar dat roze wezentje wat…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

’t Zal hen uit de buiken rotten, al het zaad, het zal uit hen bloeden, de ontzetting, zolang de angst in hen het voelen haat.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De vondeling Ze was moederziel alleen, vaderziel ook, ging eenzaam door het leven, geen broers of zussen, de vondeling. Dacht nimmer aan de man te komen, maar een viertal jaren later is ze de trotse moeder van drie kittens en een kater.…

hart Naakt, Op de ruwe stenen; Ik heb het weggegooid Het was zo ongehoorzaam Volgde geen bevelen Waar het ook kwam ’t zorgde voor problemen ‘k kan er niet meer voor zorgen ’t vergt zoveel van mijn kracht Het is zoveel sterker Ik ben nu opgebrand Hoewel ik ’t vaak sloeg bleef ‘t ongetemd Harteloos heb ik ‘t dus Te vondeling…

oude avond ik herken je van lang geleden struisvogels in `t zand zover kijk je deze waanzin is ons beide vergeven dit spel kent wegen geen dageraad de morgen in regen de boulevard liep je af niks gevonden niets verloren zo valt je pet beetje maf zo raast het voorbij geen ander woord kan een mens vinden voor een computerspel…

De grond waar ik was is zacht dempte de loop van jagers en het vluchtend hert Ik stond er dikwijls pakte het penseel verfde de avond en de bladerval Hij staat er nog de kastanje in de wei waar ze mij neerlegde als een verloren kind…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

hoge bergen, tropische landen verre oorden, witte stranden heimwee is niet altijd denken aan vervlogen tijden, soms heb ik heimwee naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

dichten is een holte tot het zwart op mijn lippen het jaagt de wind tot het waait dood uit de takken slaat de boom die zich leegt van het schuddebuiken en ik ongewis van de gestaltes rijpe pruimen als verweesde kinderen en ik die de vondelingen consumeer alsof het mijn eigen vondsten waren mijn tanden zetten zich in het vlees het spat als bloed…

Gun Willem van den Vondel rust; Dees jonge bloem verging met lust, En liet de grafworm luttel spijs; De ziel zocht God in ’t Paradijs. ---------------------------------------------------------- * Vondels kleinzoon Willem overleed op 13 mei 1670…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet.…

(...Bureau Jeugdzorg maakt zich grote zorgen over de toename van het aantal vondelingen in Amsterdam...)…

zou mijn hart niet juichen, wanneer ik door mijn tuintje liep, onder een struik een klein gedicht ontdekte dat naar mij zijn armpjes strekte en verlangend "mama"riep? voorzichtig zou ik de takjes buigen, nieuwsgierig wat zich daar bevond. verwonderd, blij verrast pakte ik zijn handjes vast, tilde het behoedzaam van de grond. ik zou…

Ik werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van stilte en gedachten die aan mijn papieren kraambed hebben gestaan, kon al begrijpen wat de omgeving wilde verzwijgen, zonder iets te willen missen, zal verder niets ontstaan, wordt er niets gedeeld uit oprechte vragen die zich tot onbegrepen antwoorden laten rijgen, dief…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Als de dichter niet is, niets is geen persoon en geen haven een niemand zonder heimwee en met geen enkel verlangen gezwicht voor een woord een theorie zonder bloed een metafoor zonder gevoel ben ik bij je achter een boom verschuil ik je als stilte in een droom bewaar ik je laat ik je niet gaandeweg een niemandsland…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Alleen nog de adem van warm verlangen wanneer ik je dan zie het bloed dat gonst de huid die gloeit een menigte magneten noem het liefde of lust oerkracht of begeerte het valt niet te negeren de heimwee die toeslaat als je dan toch weer gaat wie kan zijn zon missen alsof het leven je verlaat…