Alle inzendingen over bloemlezing in de tu

in een waterplas maan ik een spiegel aan tot stilstand aan de rand, van mij alleen rolt een steen uit ik verberg hem onder mijn huid alsof zonder niet meer kan alsof hij ogen baart die zich niet kunnen weren tegen de bewegingen van het water wanneer wolken stil liggen en niets meer lijkt te ademen in mijn lichaam het oor leeg, naast…

Écoute, ma chère on y joue notre chanson nous dansants les nuits les jours, les midis Si tu danses tu penses à moi? Si tu danses, si tu danses Je suis marié une femme, deux enfants Tu les aurais aimées Tu connais la ressemblance Si tu danses tu penses à moi?…

Tu…

De meeuwen slapen nooit ze kwekken en ze krijsen maar als het vogel-uur begint wanneer het licht de hemel kleurt begint een merel hen te overstemmen het 'tè-tè-tè' verstomt en rollende octaven zetten de toon der ouverture van alledag in zomertijd geen dirigent, de meesterzanger zet hier de toon, en 'tú-tú-tú' vallen zij in, de koorgenoten…

Tu est partie, sans rien dire, sans prévenir. Tu est partie, dans la nuit, cette nuit, d'ou on ne reviens jamais. Peut-être cela n'aurait pas fait aussi mal, si j'avais su, que tu partais, si j'avais pu, te dire au revoir, une dernière fois, te serrer dans mes bras.…

oranje buikig zangvogel die eentonig tu-tu-tu zingt bij opwinding trilt tirr rap in loofbomen klimt even snel op als neer vast gekleefd aan stammen men noemt ze echte holenbroeders modder is hun metselspecie in schors zoeken zij de spleetjes voor nauwe broedse holletjes dwangmatig in metseldrang ze modderen al maar door voor spechten…

Gerrit Komrij en Willem van Iependaal Margreet Schouwenaar en C.O. Yellema Willem Kloos en Egmond van Herendael Martinus Nijhoff en Anneke Brasinga Gerard Graudiaan en Geert van Istendael Willem de Merode, Redbad Fokkema J.J. de Stoppelaar en Henk van der Waal Esther Jansma, Adama van scheltema Theodoor van Rijswijck en Albert Verwey Gerrit…

Demissionair minister Van der Wal Gaat tegen de natuurherstelwet stemmen De stikstofuitstoot valt niet meer te temmen De boer haalt toch z'n trekker weer van stal Wij zuchten straks: de stront staat tot de rand En dan: wat is natuur nog in dit land?…

over het braakliggend terrein fladdert een goud gestippelde vlinder daalt neer op de akker die niet is ingezaaid met een cultuurgewas voor een beperkte duur mogelijk tot men weer kan denken in zoet dat geurt naar bloemen meer dan in zuur dat ruikt naar azijn u rest slechts het weten bij het zoeken tussen de klavers…

die dag niet zo verbaal zag dat de bonte vlinder haar vleugeltjes voor me spreidde daarop schreef ik mijn verhaal vouwde ze voorzichtig dicht zo bleef mijn boodschap droog stuurde hem omhoog, keek hem na tot hij niet meer zichtbaar was ik groet de mooie dagpauwoog mijmert mijn lentegeest dat mijn lief ginds in de hemel de aardse bloemlezing…

De warmte gloeit na Als regendruppels vallen Slenterend door een bloemenwalhalla Verscheidenheid in duizendtallen Gemoedelijke sferen door geuren Anjers, Dahlia’s, Passiflora’s en Chrysanten Insecten zoemend keuren De kunst van het aanplanten Kleurschakeringen rondom de vijver Zacht dobbert het plompenblad Een laatste kikkervisje als nablijver…

In vers gras vrijen om later veel later in de dood nog even na te geuren als hooi ------------------------------------------ uit: 'Werkboek, bloemlezing 1983-2010'.…

als jij normaal was zou je niet afwijken van de rest zou je je verheven voelen boven verknipte idioten die midden in het leven staan van die minderwaardige sociale en geliefde mensen terwijl je medelijden zou moeten hebben met hun geestelijke armoede dan deed je niet van die overdreven absurde dingen zoals de deur opendoen als de bel gaat…

dit lieflijk landschap van glooiend geluk beschenen door een nog breekbare zomerzon kleurrijker kan ik het niet rijmen tederder kan ik het niet dichten fantasierijker kan ik het niet dromen het is freewheelen door een bloemlezing van zelfgekozen poëzie…

Onderhuids blijf jij mij vervellen aan flarden word ik afgeworpen niets buitensporigs maar in wezen kom ik er nooit heelhuids van af…

ik had niet verwacht dat ik zou overleven, de aarde onderdrukte me. ik had niet verwacht dat ik zou ontwaken, dat ik zou voelen, dat mijn fragiele lichaam door de vochtige bodem het vermogen had te reageren. ik had niet verwacht dat ik me zou herinneren na zulks een lange tijd, hoe ik mezelf moest openen, in de late lente, in…

Der eeuwen eeuwigheid zweve, eeuwig grensloon, voort; Door hare oneindigheid wordt, Kruis! uw lof gehoord, En worm en seraf juicht, en rijst door u in waarde, Waar immer leven werd verspreid, Verhoogt ge, o Kruis! de zaligheid, En zonnen tanen bij uw heerlijkheid, o Aarde! Wat zien wij, stof, van u op onze donkre baan? - Slechts wat…

Joost Zwagerman; 1963-2015 Als één van de Maximalen* streefde hij naar meer vitaliteit in onze poëzie levenskracht die van de strofen mocht druipen, zeker en immer voor eeuwig in het licht In 't slot van jouw leven de afronding reeds waar nabij was jij overtuigd steeds minder aan het wikken en het wegen Gewaardeerde poems in samenspel…

in't furjaore van ut aghterlaent riepe nog stits soete druufe ol droaghe sie unne rimmplighe fliese ende siene tu strammigh in unne flaoghe tu wuuve sie witte nog dickels van twinckle ooghe ende diene haerte gheraocke biewiele ghootgheraent daore in wiederwille uut onfaeste ferlorenhiet tere ghnaode ghruuit gheliecke ons unne…

de hemel is door gevallen sterren in ijdele hoop verduisterd een stem klinkt van verre die als zachte mist een bloemlezing uit verlangen fluistert om te zoeken wat niet is om te hervinden wat in het voorbijgaan verloren ging, de bestemming ongewis…

. ------------------------------- uit: 'Omgeving', bloemlezing.…

Ik heb de koran nooit gelezen, Maar iemand heeft mij uitgelegd Hetgeen hij van de hemel zegt, En zie, Mahomedaan te wezen, Dat is toch waarlijk niet zo slecht. Een hemel, waar ze wierook branden, En psalmen zingen in 't Latijn, Hoe heerlijk die de Christen schijn', Doet mij volstrekt niet watertanden, En moet al fel vervelend zijn. Maar…

in diese struukgewasse naobie braome ende netelgroei soekt die griesbruune foggel siene plecke ende raopt klien biestkes fur siene keinders in die nestebaole ut foer um tu lefe ende um selfe ientloos tu singe fur ons allemaole og, miene gotteku dies beeske skreewt dun leegte fol rolt geluuje deur miene siele icke kenne nie mer dencke…

’t Is flink gereduceerd, haar onbehagen Ze voetbalt stukken beter dan de man Op één TU komt ze al boven Jan Nu is het wachten op méér inhaalslagen Zo neemt ze aan delicten minder deel Op naar de top: maak naam als crimineel!…

’t Is flink gereduceerd, haar onbehagen Ze voetbalt strakjes beter dan de man Op één TU komt ze al boven Jan Nu is het wachten op méér inhaalslagen Zo neemt ze aan delicten minder deel Op naar de top: maak naam als crimineel!…

Hoogste leven is de liefde leven, Liefde is het willig zich begeven, Naar gemeenschap, om te zijn een deel Van het eeuwig zingend algeheel. Liefde is u weten aangedreven, En u voelen door het ruim geheven Als een vogel, hij duikt op en neer, Aan de luchten hangt hij in zijn veer. Liefde is het onophoudlijk reiken Naar het onbereikbare…

. ------------------------------------------------------- uit: 'Er loopt een gedicht voor mij uit' bloemlezing uit het werk van Guillaume van der Graft door Ingmar Heytze, 2016.…

Is geneigd om alles aan te bijten, Loopt, wanneer men haar te lopen zegt, Komt haar voeten aan de straten slijten, Heeft zich voor de heren heengelegd; Draagt uit kroegen kruiken drank voor mannen, Kraait, wanneer men borrels in haar giet, Lacht, in wezenloze sfeer gebannen, Danst, wanneer men haar te dansen stiet; Werd geschopt en vroeg…

Dit is míjn verre kust. Mijn krakend schip, met altijd stinkend drab in ’t ruim. Koppig bonkend tegen de kaai en van alles wat draaien kan ontdaan. We worden weggesleept. Een korte reis over het IJ brengt ons voorbij de laatste kranen, naar mannen met roest in hun baarden. Zij tekenen met krijt de zwakke plekken. Ik zal het aan mijn…

Dát kan mij vaak weemoedig maken, Dat ons de tijd zó snel ontvaart, Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken, De ziel reeds in 't Verleden staart. Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en—vliegt daarheen!…