Netgedichten

netgedicht (nr. 34.510):

bloemlezing in de tuin

in een waterplas
maan ik een spiegel aan
tot stilstand

aan de rand, van mij alleen
rolt een steen uit

ik verberg hem
onder mijn huid
alsof zonder niet meer kan

alsof hij ogen baart
die zich niet kunnen weren
tegen de bewegingen van het water

wanneer wolken stil liggen
en niets meer lijkt te ademen in mijn lichaam
het oor leeg, naast het zwijgen van het puin

hij rolt wat verder, valt terug
tegen alles wat pijn doet en uit het leven
meegebracht

totdat ook hij zich vastklampt
mijn hart wordt

koud
en onrustig

-het weer slaat om
hagel haalt bloemen uit de tuin -

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 27 augustus 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

bloemlezing in de tu

3.0 met 20 stemmen

410

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Quicksilver
Datum:: 30 augustus 2010
Email:: dvdvthhotmail.com; Hoop dat het weer omslaat naar mooi nazomerweer, dat het hart weer warm mag worden in de natuur!
Geweldig wat een mooi gedicht.

Naam:: switi lobi
Datum:: 30 augustus 2010; Ik heb mijn vlindersteen en mis mijn mooiste bloem uit mijn toch rijke tuin..
Jouw gedicht is zo prachtig.

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 28 augustus 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; bijzonder mooi gevonden woorden..

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 28 augustus 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Prachtig......en wat een mooie laatste regel....!

Naam:: lijda zieleman
Datum:: 27 augustus 2010
Email:: lijda-zielemanhetnet.nl; heel mooi kerima, mijn gevoel geeft emotie weer, ontleden kan ik het niet, schieten woorden tekort?

Naam:: claire
Datum:: 27 augustus 2010; (Poëzie is een steen/die een steen ontmoet/ en moet slikken van ontroering/ een wonder maar nog onvertaald/ want zonder taal zijn er alleen/ een steen en een andere steen. ( Ellen Warmond))Prachtig Kerima..

Naam:: marije Hendrikx
Datum:: 27 augustus 2010
Email:: maryama37hotmail.com; valt terug tegen alles wat pijn doet en uit het leven meegebracht
....totdat ook hij zich vastklampt....ja....zo herkenbaar en weer zo mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: