bloesemkinderen
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 
390
390oh aarde, laat mij wonen
in de duizend ramen
in de schoot van ieder zicht
laat stilte mij herkennen
wanneer ik loop naast kinderogen, donker
door verlatenheid
ik zal de spraak van het vergankelijke bewaren
maar geef hen de klanken van het licht
ook al weten zij niet
waar ze kijken moeten, waar de weg is
zonder schreien
het open…
Bezig met laden