Alle inzendingen over bloost

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van verzwegen ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…

ze bloost en ze delen zag misschien wel een verliefdheid in een nieuwe liefde overgaan mijn gedachten lachten bleven even stilstaan thuis aangekomen kus ik liefdevol mijn vrouw verrast vraagt ze: ‘Wa's dat nou?’ vertel dat ik ons tegenkwam in kalverliefde…

Ik lig zo lekker in de zon, geborgen in het groene veld, mijn gezicht bloost blauw van de koninklijke kelk tussen mijn benen De bloemen lachen en zingen maar Het werk is gedaan, ja ik doezel van heiligheid…

Het zachte schijnsel van de haard bloost de wangen rozerood ze wiegt zich in een schommelstoel en vouwt de handen teder om het wonder in haar schoot ze heeft iets...een geheim dat enkel door een vrouw is te ervaren ogen glanzen mysterieus in glimlachend staren ze lijkt gehuld in kopergloed die vertedert en verblindt voor mij als…

Staat ´n nieuwe dag op stapel zet zich op de kaart Beter te zeggen: de ochtend bloost of gloort Maan met nacht door ´t sluiplicht vermoord De wekker ben ik voor de stemmen van m´n kinderen Vervuld de kamers van ´n onbeschreven stilte niets kan me hinderen Zelfs niet ´t blaffen van ´n hond op straat.…

een spoor van voetstappen op het geplooide strand ligt kronkelig te wachten langs golven van de oceaan een briesje wuift het lange haar als de hand een schelpdier vindt die wonderlijk verscholen ligt haar schaduw zwicht synchroon zand bloost met de lucht en omarmt haar silhouet terwijl het water schuimend rolt wordt zonlicht zacht gewist…

wanneer de zon bloost bij het prille ontwaken zoende haar de maan -------------------------- 2. zee bron van leven zij die alles deed ontstaan wordt soms moordenaar ------------------------------ 3. water zo helder dat het de hemel weerkaatst of is het de hel ------------------------------ 4.…

Het zachte schijnsel van de haard bloost haar wangen rozerood ze wiegt zich in een schommelstoel en vouwt de handen teder om het wonder in d’r schoot ze heeft iets...een geheim dat enkel door een vrouw is te ervaren haar ogen glanzen mysterieus in glimlachend staren ze lijkt gehuld in kopergloed die vertedert en verblindt voor…

haar hart klopt in haar keel als ze hem haar diepste geheimen toefluistert over de naam met gouden pen geschreven in haar hart zijn naam ze bloost haar lippen scharlaken rood haar ogen groot als sterren als ze ziet hoe hij naar haar luistert haar woorden indrinkt zijn armen in een warm omhelzen de wind fluistert liefdeslinten…

't Meisje vindt haar naam geschreven Bij zijn naam, zij bloost, zij lacht: Wat zij dacht, is ons om 't even. Maar wie had het ooit verwacht, Dat haar duifjes hongrig bleven, Daar zij om geen voeren dacht.…

Bleek gezicht Ogen geven licht Hoestend hijst ze aan haar sigaret De tap verstomt, de tenorsax gromt Een schaduw streelt haar kont Ogen schermen om die lege plek (naast haar) Als ze bloost Ruikt de drank haar schoot Sluipend sist hij zijn antieke groet Bleek gezicht Ogen geven licht Lippen kleuren rood van bloed…

ik sla sterren in het glas met mijn blote handen voel geen scherven maar kijk verwonderd naar kleurend kristal voor je me bedwelmde hield ik van witte wijn nu bloost mijn druivensap donkerder en donkerder tot een dieprode bordeaux te lang omfloerste tranen giet ik in het heldere gesternte tot zelfs rosé haar tint verliest en licht transparant…

veertien, hij blaast verbaasd over de stoom die zijn lijf blijft teisteren al heeft hij voor iedere vraag een antwoord dat hem zint veertien, ze bloost verdoofd door zijn attenties onstuimig op haar wang geplet met zijn feilloze handen op haar uitdeinende vrouwelijkheid veer tien vertrekt, met hem zijn standpunten, zijn trots hij zal…

in het duister van een stille doorwaakte nacht verloor de straffe winter zijn laatste beetje kracht een mens vocht in een aardse zucht triomfeert weer, bloost leven in de morgenlucht een sterke schouder draagt wiekjes fijn besnaard naar een kersenroze bloesemrijke boomgaard het licht tekent zijn glans over het schaduwblad de…

En de muren zuchten om me heen, de aarde bloost onder mijn voeten.. De dag omarmt me met jouw handen; Ik ben omgeven door jouw liefde..…

Ik lach want liefde bestaat en de wereld vergaat vertellen de plooien in jouw gelaat je bent oud en loopt steeds langzamer door je éénpersoonskamer het wordt voor jou steeds onaangenamer maar je leeft en met jou je vrienden de mede-oudgedienden tevens doven en slechtzienden ze saluteren voor jou jij bloost om deze welkome troost…

De appel bloost van opwinding. Zou hij vallen? Wordt het dit keer zweven? ------------------------ uit: 'Kromzang', 2015.…

De aarde bloost verlegen kleuren haar hart pompt heftig lavastromen als de azuren hemel lokkend lacht.…

't Boompje bloost en bloeit en blinkt In het midden van mijn gaarde, Waar rondom de duisterende aarde Reeds in schemering verzinkt. 's Avonds in mijn rozenhof Blijft het avondlicht gevangen In de duizend roosjes hangen, Rodend roos en rozelof. ----------------------------------- uit: Laatste Verzen (1923)…

een muur van foto's waar jij nog bloeit en bloost. drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen. van de elementen beschermt anders gaan de geluiden ervandoor stil onopgemerkt.…

Niet één van hen bloost niet één buigt het hoofd. ----------------------------- uit: 'Klaagliedjes', 2011.…

decennia als sneeuw voor onze zon Eenmaal bij jou binnen voel ik het kloppen van je hart je liefdesritme, je gevoel, en je ongeduld Je eerlijkheid en je trillende mond hebben het me net verteld, deze keer is het echt, ik voel het oprecht Je hebt het me gezegd, van jouw sterren, die rechtstreeks belanden in mijn hart Ik vraag het je, je bloost…

Kruip nog even op je schoot Kijk je wangen, je bloost Pa-ke neem me nog eens stevig vast Net zoals toen ik kind was. Voor mij kan geen enkele man het van je winnen Er was er maar eentje, die mij zo kon beminnen. Ik wou dat ik je nooit zou moeten missen.…

Dat binnenstappen in het klinisch wit niet wetend of het mee of tegen zit de dokter legt met een groots gebaar de röntgenfoto’s op het tafelblad vreemd, in ieder geval een beetje raar pak ik mijn gedichten, een stuk of wat leg ze schuchter vlak ernaast hij blikt, bloost en is verbaasd Al dit werk bedekt als zand hypertensie, hernia en heupartrose…

Als een oude man wrijf je voeten blond haar op ongeschoren benen verontrustend geil de krulletjes van jonge schaamte bedekken nooit genoeg het gulzig aanzien van vuige gedachten je ruikt naar Goddelijk als marshmallows in het vagevuur een ketting onttrokken aan broze onschuld ween jij het wijwater brak de soutane bloost een mufheid…

Haar eerste licht is wonderschoon, ze bloost en kijkt verlegen. Zwart afgetekend staat een boom. Haar takken strekken, om het moois te pakken. Wiegend in de zonnestralen, ijzige pegeltjes lekken. Het licht trekt vrolijk haar baan, dwingt schaduw die moet gaan, over tegeltjes ter plekke.…

zwart hart speelt licht nog met illusies omdat donker geen schaduw kaatst jij bent de eenling die daar naar binnen gaat in oprechte bewondering de rest achter zich laat er zijn geen contouren op muren van kracht en emoties die pulserend bewegen in leven geven soms varieert licht naar helder rood als zuurstof zijn opgelichte kleur bloost…

Het loof bloost diep in de nerven zwerft argeloos dromend omlaag naar aarde waar roemloos vergaan de glorie van dood zal verwerven bomen strekken zich kreunend uit bedreigen met naakthouten staken de storm die hun botten deed kraken en het wortelgestel pijnlijk trekken nevel versluiert als illusionist de realiteit van het zicht waar niemand…

oogleden teer beschilder ik rood geroezemoes bij wie ik hoor in één lijn met jou naast elkaar wiek ik liefdeswoorden door zuchten gestreeld tussen ‘t naakte bewogen heel dicht bij jou die gedijen verborgen in diepe klanken bij elke voetstap voor je ogen als je lang kijkt naar de oktoberblues onder jouw open venster waar de kamer bloost…

Even, heel eventjes nog schaart de krab zich onder de levende zielen een kleurig waterleven spat parels in het niets een laatste greep in angst ze bloost paradijselijk groen – boven het het oranje maal - om de aandacht op afstand het is triest en wrang omkomen in een haven zo bijna thuis te sterven zilt water heelt het beeld van…