Alle inzendingen over blussen

de tijd moet nog vloeien langs ontelbare korrels nog wringen langs doorwrochte grond zich ontknopen en weer verwarren in doorploegde aarde, gewassen met traanvocht van stervende ogen, duizend doden lang de tijd moet nog kantelen in de vlietende beek zich nog blussen in het gelede landschap zich ontdoen van rauwe bochten en scherpe smart vooraleer…

Ooit was je een laaiend vuur Dat mijn ik bij tijd en wijle Verwoestte, of ik wilde of niet, Dan ging je weer liggen, En stopte ik je veilig weg In mijn onderbuik, Hoofd dat moe was Van het blussen van branden In de bovenkamer, enige woonkamer In dit onbehouden huis, Veertig jaar verder zijn we nu, En af en toe steek je de kop…

Er waakte heel lang een vlammetje in mij symbool van een liefde haar tijd nu voorbij Opgelaaide passie door hete kussen, ontstak in een liefde door niemand te blussen Die vurige blik vol hartstocht, soms nijd verdween uit je ogen net als jij, met de tijd Elk sprankje hoop door jouw kilte gedoofd Achter bleef slechts een hoopje…

de kinderbenen hangen over de rand Bij brand kon je water eruit putten De emmers gingen dan van hand naar hand om het vuur te blussen maar ondertussen gingen m'n ogen naar die kinderbenen Ik hoefde m'n stem niet aan die kinderen te lenen Ze riepen: 'de Burgemeester van Wezel' De echo: 'de burgemeester is…

Onze dame Onze Grand dame in de greep van vlammen die om zich heen grijpen als een dolle verzot zijn op droog hout Onze dame Onze Grand Dame lijkt niet te blussen daar de vuurzee nietsontziend om zich heen slaat Onze dame Onze Grand Dame kijkt machteloos toe evenals de Parijzenaren waarbij een gat wordt geslagen in het hart van…

Ik tel de dagen Ik tel de uren En zit me af te vragen hoelang onze liefde nog zal duren Ver woon je van me vandaan en elke dag ben je in mijn gedachten houden we dit vol wat kunnen we samen van de toekomst verwachten Maar als ik je dan weer zie en je weer kan kussen dan geniet ik en weet ik het zeker dit vuur kun je niet te blussen…

neem de uren onder je vleugels en laat de dag maar vervliegen vanavond zal ik je opvangen met wijd gespreide armen we vluchten naar de gedekte tafel besprenkeld met eau de lavande opgeheven zonnebloemen in een vaas voeren ons weer naar zuidelijker sferen de mosselen à l’escargot -bereid met een Franse slag- blussen we met een goede bordeaux…

Dat ei dat zo verraderlijk gevaarlijk aan de zwier was heeft oud vuur opgelaaid maar na hartgrondig blussen een nieuw begin gezaaid.…

Maar ik weet meer dan jij denkt En jij weet wat ik bedoel Ik zal je nooit vergeten Het was meer dan een moment En het was altijd met gevoel Wat wij weten blijft onuitgesproken Want uitspreken voegt niks toe De wetenschap heeft mij gebroken Het maakt niet meer uit wat ik doe Jij hebt het vuur in mijn hart aangestoken Waar brengt het blussen…

bezorgt in mijn buik met wangen die bij avondrood op je wachten nu ik mijn gevoelens voor jou ontluik Het is mijn zin die zinnen schrijft door een gevoel wat steeds in mij blijft Jij bent de mooiste lentebloem die ontspruit In mijn dromen ben jij mijn bruid Ik zou jou het liefst hartstochtelijk kussen mijn hart is gewoon niet meer te blussen…

Plukvers gefruit in hete olie met sjalotjes, een teentje knoflook en dobbelsteentjes rokerig spek: delicate geurtoetsen van hazelnoot walmend rond de hete pan, tot het sissend blussen met een vrolijke scheut Beaujolais Villages.…

je ogen legden al de rode loper uit ontkleedden me ondeugend ik danste zacht vertederd door je hardheid en de passie in je blik had je handen vast mijn lach liet jou mijn witte tanden zien je kwam bij mijn gezicht lippen vol met hete kussen die mijn tong verliefd ging blussen je huid was zacht.…

het is in mijn hart gegrift vraag me niet te blussen net nu de vlammen likken de as al vlammend gloeit alle hitte ons verwarmt laten wij elkander lezen nu het vuur ons verlicht de toekomst nog donker is het verleden al weer koud…

Wat anders is er heden nog te melden dan dat de aarde niet zo zonnig draait, dat er genoeg valt te wieden in de velden omdat er weer eens distels zijn gezaaid Wat anders is er heden nog te schrijven dan dat er vuur over de wereld waait, dat er genoeg valt te blussen in de lijven omdat er weer een vonk is opgelaaid Wat anders is er heden…

ik ga je kussen branden blussen je lichaam verwennen zo dat ik jou in overgaaf leer kennen we zullen samen ontdekken wat liefde kan zijn genieten van pijn in het uitstel we spelen het spel van komen gaan klimmend verbazen we brengen elkaar in genot tot extase we hebben de hemel gezien met engelen die vlogen in geuren God bespeelde…

altijd op proef tot stamboom en afkomst zijn bepaald zonder dissonantie is aangemaakt en het bestaande orkest duidelijk niet ontregelt of gefrustreerd door ellende achterlaat toch ontsnapt er een aan het auditieve vangnet het elektriek dat geruisloos gevaarlijk langs ons rijdt met een grillig remgedrag en een niet te blussen…

Kan ik nog een keer terug naar die tijd Om je lief te hebben, zonder spijt Kan ik erachter komen Waarom je er niet meer bent Kan ik nu zien of je het goed hebt Bij die andere vent Kan ik je nog kussen Op die ene manier Kan iemand anders mijn liefde blussen Want ik weet het niet meer Kan ik je eindelijk loslaten Zonder wroeging, zonder…

kan ik je nog kussen op die ene manier kan iemand anders mijn liefde blussen, want ik weet het niet meer. kan ik je eindelijk loslaten zonder wroeging, zonder pijn kan ië leven zonder jou en trots op mezelf zijn.…

als z’n vrouw van ‘n onderbroken reis terug keert en het naakte stel badend in zweet en lusten in gewaagde stand ziet en hoort, juist als buur gilt ik kom en haar man er kreunend achteraan komt---dan ziet hij z’n vrouw groot in de deuropening staan en hijgt “het is niet wat je denkt, buurvrouw haar ei kookte en smeekte me het te blussen…

Onvoldoende water, om rivieren te blussen, machteloosheid in mij. Gedachten zijn klei, uit het niets geschapen, het model blijft vrij.…

te smelten met het penseel van innige liefde zalige doorbraak die zij zo bliefde in het hemelrijk kunnen versmelten haar dagdromen van brandende fakkels het grootste streelfeest van de aanraking haar zoete doorgang van vervolmaking haar sterren plukken zonder obstakels de wending in zijn ogen die vragen zijn kussen welke niet zijn te blussen…

Ik weet het wel, je hebt behoefte aan zeer subtiele hulp, de meest zachte tederheid en eindeloze centimeterkussen om jouw gruwelijke trauma te doen helen, om uit je schulp te komen, om de vurige pijn te blussen en om al je leed ineens uit te braken!...…

je ogen legden al de rode loper uit ontkleedden me ondeugend ik danste licht vertederd door je hardheid en de passie in je blik ik had je handen vast een lach liet jou mijn witte tanden zien je raakte mijn gezicht lippen vol met hete kussen die mijn tong verliefd ging blussen je huid aaide fluweel haren vonkten in mijn streling…

Ik rook weer m'n sigaret, hier De lampen branden er weer, hier In mijn huis Op papier Mijn huis Ik woon weer net als jij Alleen In een stukje wereld van mij Van steen Met lucht er tussen Die alleen ik adem Nu alleen ik adem En water om te blussen De dorst en het vuur Tussen elke muur Toen Toen konden we het nog doen Zonder kraan…

En, kwam al God daartussen En wees op zíjn Hemel, zíjn Hel, Ik zou u kussen en blussen Mijn gloed aan die Liefde-wel. Al mocht mijn ziel verderven En ter eeuwige marteling gaan, Ik zou u verheerlijkend sterven En trots voor Gods trone staan."…

er is geen liefde die slijt alleen de tijd geeft weinig mogelijkheid je vol te kussen de zinnen weer te blussen die onze afstand nooit kan overbruggen in een strelend samenzijn weet het plein hoor je laarzen tikken zie jou je blikken op de etalages richten wil je tassen dragen ja zomaar zonder vragen mee naar boven lopen je…

Afgepeigerd zitten we uit te blussen van alle kleine acties die we deden Van ‘t maken van hachee, tot een pan hutspot voor een maand of twee. Tussendoor de vogel verschoond gemanicuurd ook nog oeps, de piepers koken over een piep geeft aan, dat de droger klaar is! Versleten zitten we te bedenken waarom we dit ook weer doen?…

We zitten gezellig op de grond Een glas wijn binnen handbereik Beroer heel even je mooie mond Terwijl ik je verliefd aan kijk Schat ik hou zoveel van jouw Onze ogen op elkaar gericht Ik ben de gelukkigste vrouw En buig me naar je gezicht We beginnen elkaar te kussen Vergeten de wereld om ons heen Niets kan onze liefde blussen Dan word…

liefde bedoelt Nooit een passie gehad die stralend bloeit of eeuwig boeit maar ben het zat Nooit de goedheid weten die overwint of altijd zingt maar ben versleten Nooit de waarheid zeggen die prachtig klinkt of zachtjes zingt maar verdraaid uitleggen Nooit de luchten kussen die strelend waaien of liefde zaaien maar mijn warmte blussen…

ik heb je kussen nooit willen blussen deed water bij de wijn maar jouw chaos bleef een festijn vaak donkerden je ogen terwijl de zon volop scheen samen voelden we de pijn van het existentiële alleen jij kon nergens heen onbereikbaar in een wereld die bruiste tot de bui overtrok plezier triomfeerde en wij voorzichtigheid leerden…