Alle inzendingen over bodemloze

al zoveel eerder dreef je weg op de rug van warme winden waar vind ik je terug in dat bodemloze land zonder het lichaam dat ik ken je glimlach in je ziel verborgen verloopt tijd daar in eendere uren zal ik je weten je voelen van ver of zal ik blijven dwalen eeuwig lang…

voor alles ben ik er ik ben er voor alles mijn lege hoofd is vol vol leegte, en leegte ik doe alles ontknoop, verlicht, vermeng mijn leegte wordt niet gevuld geen bodem, niets bodemloze oerliefde…

het diepe vallen in het bodemloze de schrik altijd daar evenredig aan de val wat angstzweet rest als de herinnering aan een moeilijk te bewijzen belevenis die je plagen blijft in elke nachtdroom…

O God, hoe lang laat U de val nog duren ? zeg mij waar U ons langs wil sturen. Mijn vermogen te geloven wordt beproefd in het heetste vuur Heer, ik weet U bent daar boven maar ik vergeet U wel eens een uur. Doch na die stille donkere tijden waarin U echt niet meer bestaat voel ik toch Uw hand weer glijden weet ik zeker dat U ons niet verlaat…

Als je ergens in blijft hangen als je in de put blijf zitten blijk je slechts te hangen beneden brak water boven nog wat lucht hol klinkend vies stinkend alleen je stinkende best laat je weer boven komen want als je loslaat, toegeeft wacht slechts een bodemloze put!…

voor iedereen ben ik er ik ben voor iedereen voor ieder een bodemloze liefde liefde vol uit leegte leeg van binnen vol naar buiten vol voor iedereen ik ben er voor een ieder niet alleen met woorden…

hoe klein is mijn vaas met bloemen, hoe diep wortelt mijn aarde in het bodemloze, het bodemloze van het hart de liefde en trouw in kannen en kruiken, dit komt nu zo maar in me op terwijl er net andere woorden vloeiden die meer aan scherven en dalen deden smeden… het smeden van het heren akkoord, pionnen op het verkeerde bord, smakeloos…

Bodemloze oeverloze dagen en ijskoude eindeloze nachten heb ik gewacht op de prins die nooit is gekomen. Maar als hij kwam, zou ik hem nu nog herkennen? Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

slaat u dit maar over het dient geen enkel nut het gaat niet over liefde of de vermaledijde dood en zeker niet over de bekende bodemloze put laat staan andermans nood kortom: het is flut…

verward door stralend bruine stoere blikken oneindig verlangend onvermijdelijk binnendringend vallen in haar bodemloze hart zacht dwingende lust kust haar lijf onrust blijft…

het begin begon diep, diep van binnen als een mysterieuze vrouw eindeloos om te beminnen bodemloze liefde eindeloze kracht diep, diep van binnen is het begonnen schijnbaar zonder kracht altijd in de eeuwigheid…

Neem les bij autorijschool ‘In de Prak’, Ik zou in ‘Bodemloze Put’ beleggen, Koop bij ‘Verlept’ je bloemen zou ik zeggen, Geef gul aan de collecte ‘Eigen Zak’. Overeenkomstig deze theorie, Boek je je droomreis dus bij ‘Fantasie’.…

Dat belast-ding Doet alleen maar ping Kassa, weer wat geld Wat voor iedereen geldt Ze weten er wegmee Als een flipperkast Aan-uit, ping-pong een bodemloze kast Een belastingparadijs u zegt wat Ontlast, kan het een onsje meer Het is belastingverkeer.…

Hoe is het mogelijk Te klimmen uit de bodemloze put Van mijn gevoel Levenslang heb je mij gegeven Mijn ziel ligt in jouw handen Nooit zal ik de korte tijd Dat mijn leven perfect was Vergeten Ik hou van jou Met heel mijn hart En zal dat altijd blijven doen Tot in de Eeuwigheid…

als een kleine jongen zit je daar de ruggengraat dun daar deze nooit gestreeld is altijd op zoek naar bevestiging al komt deze niet binnen lijkt jouw hart een bodemloze put die jouw schoonheid niet terug echoot de zoektocht nog immer gaande…

U voelt behoefte om met geld te smijten, bij voorkeur in een bodemloze put? U staat wel graag in brede kring voor schut en bent ook niet gevoelig voor verwijten? Wie prat wil gaan op schande en op schade maakt plannen voor een nieuwe Floriade.…

Met verbazing kijkend naar de wereld Als een vreemde in mijn hoofd Een nieuwgeborene Alle kennis verdwenen Staar met afgrijzen Naar een bodemloze put Hoe ben ik hier verzeild Wat doe ik hier? Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

De zwaartekracht van de tijd; uit de bodemloze zandloper vloeien de herinneringen weg de namen onder haar vingers de ruimte tussen de stenen en wie ze niet meer is.…

In een bodemloze put. Mijn hel. Weinig willen weten van veel. Dat heeft me altijd aangetrokken. Het gevoel van op te stijgen. Om voorbij de horizon te kunnen zien. Mijn hemel. Waar alles met alles is verbonden. Waar moederliefde op ons wacht. Dat droomde ik. Vannacht.…

je was hier als kind geweest om te zoeken naar een schat naar sporen in de grond, krassen in lak jouw adem uit mijn allerziel de grond van het bodemloze verdwenen, uiteen gewaaierd, voorgoed nu schampt grondmist ijle lucht iets dat lijkt op versmolten letters geboren uit verdampte aarde; kom terug…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

zal wel moeten gaan duiken in de geboden ruimte geen keus als je niet wil verdrinken op het droge het onbekende bodemloze met een onzichtbaar vangnet van mededogen het laatste stukje voorzichtig proberen te landen op het in zicht komend heldere verfrissende water als een jonge zwaan die nog een lange weg hoopt te gaan in het later…

De lucht al weer klaar om verder te regenen weerspiegelt donker haar overvolle wolken in een bodemloze plas De zon al weer gestopt met haar verwarming heeft slechts kortstondig de wolkenlucht doorbroken grauwsluiers opgelicht De wind al weer geluwd doorblies vergeefs de geest frisse voorjaarsbries voorlopig weerstaan maar de lente…

Lente Zomer Verval Ik val In een oneindig bodemloze put En ik blijf maar vallen Dat valt heus niet mee Het vallen Het verval De bladeren blijven maar vallen Deze herfst Tot humus Tot winter Daarna Punt Uit Eindigheid In een oneindige stilte Het eeuwigdurende niets Totdat de rups In en uit de cocon…

Troepen wolven op zoek naar de einden van de dageraden zwerven hongerig door bodemloze velden huilend tegen de winterzon En als de wind de sneeuwlawine doet verwaaien verdwijnen zij in het binnenste van het witte waar de koude heerst Ik knipper met droomogen in verschillende werelden buiten schijnt een winterzon terwijl mijn geest…

hoe schraag je in loopgraven een smeulend vuur hoe de geselende wind hoe spalk je gebroken vleugels de lege taal hoe kapotte woorden hoe kijk je naar het gezicht van het gescheurde hart naar de tijd geschoffeld onder stenen hoe aard je op bodemloze aarde in de centimeters van je geheugen je zegt: het is leven het is niets…

Mijn vingers tasten in glibberige tentakels, die me willen meezuigen in bodemloze gaten. Zwemmend in modder. Ademnood Voor ogen de dood. Je wroet door het onherbergzame. Moe en uitgeput, verwarrend kom je overeind Gelukkig mijn droom is ten eind.…

. ----------------------------------------------- Je kunt er beter laat dan nooit mee kappen, Maar gaandeweg komt men tot het besef: Een bodemloze put, die JSF, We doen er goed aan om dat kreng te schrappen. Politici, die rekenden zich rijk, Maar theorie is lang niet de praktijk.…

als bougies niet willen vonken als de krukas niet meer draait als de brandstof onverrichter zake de motor druipend weer verlaat als lampen niet langer boren door de bodemloze nacht als de olie slechts kan kruipen waar de peilstok het niet verwacht breng dit wrak dan naar de sloper alles verdwijnt in het verleden ook de haren van…

In de overtuiging van een verhaal, De zeggingskracht van een gedicht, Is de verbeelding meester Over haar eigen werkelijkheid - De fantasie gaat er met De maker vandoor, gedicht Dat niet door hem, maar Door de poëzie zelf geschreven Wordt, en de schrijver de Hoogste toppen laat bereiken, En daarna laat vallen in bodemloze Diepten…