Alle inzendingen over bomen OR ringen OR omvallen

Hoe zij verstilt tot glanzend water tussen randen groen na de reis onder bomen. Dood als persoonlijke vijand, vrouw als rivaal. Wat gaat hem de lente aan bij het lied van de aarde? Hij gaat neer in de ring nadat hij voor haar zong. Nu klinkt de stilte. Spiegel, omfloerste trom.…

Hoe zij verstilt tot glanzend water tussen randen groen na de reis onder de bomen. Dood als persoonlijke vijand, vrouw als rivaal. Wat gaat hem de lente aan bij het lied van de aarde? Hij gaat neer in de ring nadat hij voor haar zong. Nu klinkt de stilte. Spiegel omfloerste trom.…

Je hebt iets met oude bomen Als zagen door hun stammen sjezen, voel je pijn, ergens in je ziel Verloren resten kale stronken waarin hun ringen staan te lezen Zager, als jij lang zult leven, misschien wel tachtig jaar, zouden bomen jou dan duwen, het hoekje om, waar schimmen lonken, roepend: jij bent klaar?…

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Amarillis Hier is In een zeepbel Iris Hang de bel Aan een ring En de ring Aan je neus Amarillis Schud je ’t hoofd Speelt het licht In de bel Met Iris Schud je fel Breekt de bel Amarillis Waar is Iris Iris is hier geweest Amarillis Aan een ring En de ring Aan jouw neus Wijsneus Amarillis…

ik blader door de bomen en lees een bos in rust verblijf ik hier in dromen of droom ik haar die kust verkleur ik rood in stilte de moederschoot ontgroeid… er wacht mij slechts de kilte totdat de bloesem bloeit ik tel het jaar in ringen en schrijf de boom mijn lief draai rond in heksenkringen en wens mijzelf naïef een holte om te schuilen…

verdwazing verbazing omdat het bos niet meer spreekt in zijn bomen geen jungle voor dromen doelloos zijn reuzen gekapt ringen geteld en de stammen geveld…

verbazing omdat het bos niet meer spreekt in zijn bomen, geen jungle voor dromen doelloos zijn reuzen gekapt, ringen geteld en de stammen geveld…

Wij kreunen tegen hekken om het wrakhouten bestaan op de vermolmde plekken is het leven ons ontgaan wij schurken onze lijven tegen geschaafde knoesten in sex de tijd verdrijven voor het voorgoed verroesten wil ons gekerfd bewaren in de ringen van een boom opdat wij nooit verjaren als gelittekend icoon.…

Glinstering breekt kaalslag in holle bomen ruist het leven door ringen der eeuwen. Kei op mos versteent de broze rimpellach over nacht en ontij voorbijgaan is hun bitter lot. Trots en moedig wacht het oude volk in het schelle nimbuslicht op een nieuw verhaal; aandacht van hun stille fluistering.…

het tikken van mijn ring op het metaal…

En je valt in mijn armen als ooit, onvindbaar alleen, en ik leg je weer neer, gebroken een ring om je heen. -------------------------- uit: 'Nachtval', 2000.…

Ik heb zonet mijn kruk in de hoek verlaten Ik zie mijn opponent Dit is het moment van liggen of staan van doorbreken of gaan IJzer gerinkel Beiden klaargestoomd Adrenaline stroomt Bloed vloeit Agressie bloeit In een oogopslag Arriveerde een mokerslag zwart…

Van geluk, Het is gebeurd nee, er was geen enkele vrees toch vanuit een onbekende hoek gevloerd een harde dreun niet aan zien komen maar raak die klap ja, verstand is zoek. De tegenspeler is ook down ook die is niet meer bij kreeg ook een harde dreun geplaatst gevloerd dan toch weer op de benen komt begrijpt niet hoe dit zomaar…

Met gesloten ogen kijkt ze door mij heen, grijpt een hand en schuift als een ring de herinnering om mijn hart. Een geest verdampt, stolt en neemt genoegen met een ander lichaam, tijdelijk, tot ook ik verwaai. ------------------------------------ uit: Tot ook ik verwaai (2009)…

Een vrouwtje dat kwam uit Stavoren dat leek voor de liefde geboren Haar minnaar die zei Doe hèt maar met mij Je ring is nu toch al verloren…

In Amsterdam durft men hard op te treden Dat oor van Piet, die blinkend gouden ring Is bij de intocht een herinnering Aan ons schandalig slavernij verleden Zo wordt een kinderfeest voor je het weet Tot op de laatste pofbroek uitgekleed.…

de ring dag begint meisje wacht zit alleen op trap van steen kleur rood meisje zoekt zon schijnt blad valt op steen met mos kleur groen meisje voelt lichte bries blad ruist aan tak van boom kleur bruin meisje ruikt frisse geur blad ligt op muur van kerk kleur geel meisje tuurt ring rond vogel vliegt tegen blad…

En ergens in mijn gefluister ben jij de merel die mij zingt zelfs nu, nu ik de kerstvreugde niet kan bezingen eens een belofte, twee gouden ringen liefde voor het leven maar nu ik als oude boom mij wil gaan enten in een nieuw leven zal ik eerst mij ontdoen van oude bladeren toch een paar raderen zullen in mijn hart blijven draaien…

vol ongeloof na het nieuws dat insloeg als een bom staar ik verloren naar mijn eigen spiegelbeeld vraag me ten zeerste af waarom de ring die ooit onze liefde bezegelde nu voelt als 'n leugen is het gras daadwerkelijk groener daar waar hoop gloort aan de horizon blijf ik gebroken achter…

laat het maar simpel zijn een dichter groeit enkel door de pijn de ringen door jaren gevormd diep vanbinnen in de boom zijn zinnen zo simpel en gewoon mens…

verwacht nog niet het grote ik ben pas op de ongeboren grond net omgeploegd en verlost van vergeten ouderdom o ja, omgeven door ringen van jaren in bomen en gestapelde bladeren al rottend verbindingen leggend tussen houten torens zij nemen wind uit zeilen en scheppen rust voor bevruchting door zaden een teder fundament…

mij te bevrijden maar in een poel eindigt mijn lijden schoon gewassen van het slijk Ring na ring…

om over ringen te beginnen Hij neemt haar verzoek voor lief…

Ik ontving een schakel- armband en een ring ze zaten als gegoten vast en zeker ook de weg welke ik ging ze liggen in de la van mijn herinne- ring…

De engel zucht, ringen rond haar ogen tranen... uit haar wolk ontsnapt als regen beneden lijkt alles nog onbewogen het droge land, niet te bewegen Maar deze aanhouder wint de grond gaat langzaam zuigen en onder het droeve regenkind gaan dankbaar bomen buigen Alleen op haar wolk, die vertolkt wat zij niet zeggen kan kijkt ze tot het water…