Alle inzendingen over boom OR tak OR stam

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

, ontkleed het winterleed te honen, als tak en stam gaan kreunen onder witgekleurde deunen…

kracht Fier in de lucht In volle pracht terug Pas als de boom vrij oud Zijn bladeren bijna niet behoud Verbouwd Inkrimpt, gepimpt Zijn takken vallen laat En een zucht slaakt Zijn laatste vruchten maakt De dagen zijn dan geteld En een zaag is besteld Onder aan zijn stam Als een boterham De nakomeling Door verderving Rotting De juiste…

Rug tegen stam, stam tegen rug. Samen luisteren we naar bladmuziek gespeeld door de wind tussen wiegende takken. Het sap stroomt door mijn nerven, het bloed stijgt naar zijn kruin. Het wordt ijl in mijn hoofd en leeg in zijn kroon. Onder dit knusse bladerkleed, hangt een koele kilte en vouwen we handen in Zalige Stilte.…

In het bos staat een boom te sterven met in zijn bast al de diepe kerven van eeuwen weer en wind weerstaan. Hoewel bloesemen niet meer zal gaan, zijn gebladerd nog de vele takken.…

De jonge beuk die altijd in zijn schaduw stond groeit in het licht de ruimte dicht en fluistert in het duister naar de afgehouwen stam: “Ik mis je zo, je zuchten en je kreunen, je steun ook in mijn rug” maar hij hoort niets meer terug, geen tak ziet hij meer wuiven alleen de grote paddestoel op de afgehouwen stam lijkt een klein stukje…

De bomen kennen geen troost in de bladval van verdriet. De takken kaal en willoos stijf de stam die ze torst. Woest walst de westenwind, de lucht geplet door donker dreinen. November kent geen genade alle zielen sterven zich dood.…

zijn bultige stam streng als een ridderburcht torst knoestige takken de stramme kroon vat stijgende druppels die de wereld vorsen overal spreken onbekend blijven.…

lange dunne bomen in het gelid kijken als verheven Apollo gezanten neer op een nietig mensenkruin hoog boven woedt de ieder voor zich stammenstrijd een geluidloos reiken naar het hemelse lichtste licht stam na stam verheft zich tot een onaardse afstandelijkheid op deze onbereikbare hoogte is geen plaats om te schuilen…

De boom waar ik nog vaak naar heb verlangd. Een oude eik, met weelderig bladerendek, immens dikke stam met mooi gevormde dikke takken. Oh, wat hebben we daar vroeger lol mee gehad. We zijn er in geklommen, we zijn eruit gevallen. Er hing een schommel, een touw met een plankje.…

en haar nerven doen trillen ze zoekt een uitweg voelt de sappen door haar stam hemelwaarts stromen ademt uit en haar bladeren verspreiden de geur van stilstaan , opengaan, stilaan op de meest waardige manier doodgaan zoals alleen een boom dat kan…

aan de stam Kaarsrecht rijzen ze naar het licht Menig boom door kevervraat gezwicht De beslotenheid van het naaldbos Slechts hier en daar woont er een vos De tijdsgeest met een veranderend klimaat Menig spar die thans het leven laat…

bij de afgebroken tak kom ik een boom tegen steeds weer die tak hij ligt op een blad dat viel voor de tak afbrak steeds weer bij die boom…

dàg winterkoning vogelkind in vaalbruin veren pakje -het staartje hooggepinkt- dat zo lichtvoetig springt van stam naar tak tot takje hier heb ik gierstjes rond- gestrooid uit een cellofanen zakje , Sint Nicolaas…

ik wist de vruchten van de boom ongrijpbaar voor mijn handen zij tergden mij door in hun volle wasdom daar te blijven hangen ik joeg boze dromen als wervelwinden door hun hoge kronen ze rijpten verder in de warme zon voelden dat het oogstfeest bijna begon ik fluisterde liefde met armen om de stam geslagen mijn bede werd niet opgedragen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

ik liep de bomen langs mijn handen op hun bast en lachte want ik had je even vast je spriette hoog met takken naar het blauw wortels in de de grond, bevroren kou ik zie je reiken naar de zon een zacht bewegen in de lente sneeuw nog aan je voet als winters rente je stam is warmer nog dan mijn gedachten, ik voel de stromen gaan die…

We schuilen onder een boom voor regen die niet meer is. Eén voor één vallen opgespaarde druppels uit bladeren. De brede stam en wijde takken geven geborgenheid in de grijze nacht. Geen ster of maan te zien in de mistige deken aan de hemel. In de verte alleen het geluid van een auto die niet slapen wil.…

Naar stam en takken ging de aandacht uit dragers van schaduw in de zomer een koele plek voor rust, of bij avond, feest te vieren. Mensen, van jong tot oud somtijds groot en sterk, de boom hij zag ze, gaan en komen. Seizoenen daarentegen keerden weer, door zonnetijd bevolen.…

Al mijn bewegingen gezichten van de niet-waarheid afgepelde gezichten als de kronkels van een weg geliefd, geleefd en toch totaal klaar als een mislukte ode waarvan de kern is blijven hangen wat overblijft is de stam een diepe sympatie iets vol van leven in mij en jou iets wat stroomt…

terwijl ik je ogen volg die langs de letters glijden en lezen van de spijt die beduiden dat mijn leven slechts voor jou is bestemd Ik kan de oerknal niet terughalen uit de jaren die zijn weggeleden zoals een droom die onwerkelijk leek te zijn om dán te worden beleefd terwijl jij de deuren sluit Het papier in je handen was eens de stam…

Geef mij regendruppels spelend met de splinterlaan als achtergrond melancholische woorden helend mond vol volgende morgenstond Lantaarnpaal en je kraag omhoog omstandigheden gegarandeerd is niks in dit leven morgen wordt er een vebod op gedaan tot dan klinkt muziek op de laan Splinternieuwe gemoedstoestand ten tonele gebracht eendracht…

't Was een wand'lende tak en hij was nogal mak. Daarom zocht-ie een leermeesteres. Zo vond-ie een tak van een linde die hem onderdanig beminde, maar toch wel wat miste: hij zocht een sadiste en hoopte die later te vinden. Hij verliet 'r en zocht onverdroten een pijnlijke spondegenote.…

ze staan er de donkere bomen sinister schemerend hemelschreiend het loof de naalden prikkend naar de ondergaande zon maar daar waar geen sterveling komt, scheurt de bast van berk en plataan loot en ent hebben geen weet van knokige knoesten waar de wind uitgedroogd takken kraakt daar wil niemand gaan…

Dan onstaan er weer gekleurde bladeren aan de bomen. En in het bos komen weer paddestoelen en veel mos.... Het is een mooi jaargetij. Maar toch maakt de zomer mij het meeste blij!…

Als ik op het gras lig onder de bomen en ik kijk naar boven kijk ik ook naar binnen bij mezelf Zie ik een wirwar aan natuur wel ook wat dode takken die mogen best gesnoeid worden kan de rest beter doorgroeien Opgelucht slaak ik 'n zucht sta ik op en roep: "geef hier die schaar"!…

Hoe eigen zijn de bomen al, van dracht en groeibaarheid: de hulst en bloot zijn takken nooit, hoe fel de buien bersen; de beukenboom zijn handen naar de hemel openspreidt; en, slaande, schijnt de berkenroe de wilde wind te dersen!…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

de boom vertelde haar van eeuwenoude verhalen ze keek ze las ze begreep dat zijn stam een oude was ze bewonderde zijn groeien het fluisteren begon toen zij zich tegen zijn oude bast aan vlijde…