Alle inzendingen over boomklever lijkt op

blijft lekker plakken fijn besnaveld dichter in vizier lijkt-ie wel op de premier van Kabinet Balkenende Vier…

De boomklever is een specht. hij hecht zich aan de stam, tikt braille in de lucht. Alles kleeft. Geen landschap onschuldig. Armando, ho! Bespieder gesignaleerd. Een dier is mechanisch. Ik, gecalculeerd in liever kijken. Rikketik, bis!…

de hoofdletter B van Beren Bokken Bevers Bloemen Blauw en Bont geeft body aan kleine Boomklevers op rug of buik gelegd ziet menigeen terstond Borsten Billen dikke kont zo mooi wellustig afgerond nee echt de B hangt en zit er niet mee het maakt hem niet veel uit wat men in hem zoals gezegd ook ziet hij vindt alles okay…

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht) er werd een glimlach om me heen gelegd heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde het mijn haar ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou je droeg me door het bos in zusterhanden, broederhart, zo zeker als de bomen levend over bladgroen…

Over het weiland klingt de misthoorn van de trein. Het ventje in zijn bed hoort het aan. De wijdsheid van het geluid maakt hem extra klein. Beneden hoort hij de"koekoek"van zeven gaan. Zijn moeder is al op. De lucht van verse koffie is omhoog gegaan. Zij klapt haar handen onder aan de trap. Het teken dat het ventje op moet staan. Hij wekt…

de klank van woorden is voor hem voldoende om te schrijven dat echter niemand hem begrijpt daar wil hij blind voor blijven de waan voor zinnen is voor hem de reden om te leven maar voor één lezer van zijn werk wil hij zijn leven geven…

En niets is wat het lijkt De dingen die het leven maken Tot het 'niet dood zijn'. Alles kijkt Mij nietszeggend aan.…

Als niets is, wat het lijkt waarom lijkt het dan altijd alsof het iets is want niets is wat het lijkt is eerlijk gezegd, altijd iets wanneer iets, niets is dan lijkt het niet op iets, maar is het ontegenzettelijk niets.…

Er lijkt geen vuiltje aan de lucht maar schijn bedriegt Een flits in de leegte en je weet: weer een be- keuring aan m'n reet! ------------------------- uit: 'Tussentijds', 2008.…

Niet bereid om te buigen Nooit te nimmer zal ik zuigen Sluit je uit Afscheid Zo die ben ik kwijt Niets is wat het lijkt Ben gekwetst…

Ze is wel stil, maar als je in haar binnenste kon kijken zie je een bruisende vrouw die trots wil vertellen over haar kleinkinderen op wie ze altijd gepast heeft en van wie ze zoveel kusjes kreeg, krijgt. Haar kleinkinderen die nu haar neus afvegen, kwijl weghalen, mond schoonmaken. Die haar helpen praten, leren lezen en aan het lachen maken…

Heb wind gevraagd te waaien over velden ruisend riet zon te schijnen over zinderende aarde met hier en daar spiegeling water om te stromen tussen oevers bekleed met weelderig struikgewas. Voelde winden waaien tussen bomen en over buigend riet terwijl zon scheen op zinderende aarde met onrustig golvende spiegeling waar water bruiste tussen…

Hij lijkt totaal niet op mijn ex helaas. Zo is hij ’s morgens vroeg al goed te spreken. Mijn ex gaf urenlang geen levensteken En ook daarna bleef hij een norse baas. René is altijd vrolijk en de seks: Geweldig! Maar hij lijkt niet op mijn ex.…

Niet het blinkend groot Verhaal, de schijn waaraan Ieder zich op wil trekken Die iets in de melk te Brokk'len heeft, of iets Wat daar op lijkt - Maar het kleinste geluk Is het houvast, kind'ren Die onverwacht komen naar 't Huis waar ze hun jeugd Beleefden, het hechte van Het ouderlijk nest beleven In plaats van stoer op Eigen…

lijkt.…

Mijn vader droomde ervan ooit een groot voetballer te zijn hij werd chauffeur van een bus ik droom ervan ooit een groot dichter te zijn het is dezelfde cyclus altijd gevangen altijd klein maar een groot verlangen.…

vertellen over eeuwen In jouw holten sliepen spreeuwen Je hart was rot tot diep in het zicht Een proces dat doorging totdat je was gezwicht Verspleten tot houtige vezels Judasoren vergelijkbaar met ezels De slagkracht die jij had verwacht Nu lig je op de grond, heel zacht Laat mossen over je groeien Goudvlieszwammen, uit holten, boeien Een boomklever…

Er wordt over zoveel geschreven. Door bijna iedereen en door mij. Over theorie of praktijk. Over leven of overleven. Over begrip of onbegrip. In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…

werpen hun lichtend teken, en schaduwen de monden snoert, van wie het gezicht niet plooit, blijft in gebreke in de spotlight van het bestaan, lazen de half gevulde glazen in beider ogen, om die te laten staan, van onszelf vervuld, waarin we de liefde hebben voorgelogen, met de stad als kussen, om de smarten op te rapen, lijkt…

Help! (Epistemologietje) Wie ontvouwt de wereld? Hoe heet dat vogeltje met dat rode borstje? Of is het geel? Waarom is er geen ondertiteling? Laat mij erin! (Dit is de negenennegentigste inzending ...)…

Maar wat doe ik vandaag nog in de sneeuw, morgen lijkt nog steeds een eeuw met de nacht nog voor de voeten. Op het laatste uur geoogst, dat beleef ik als een troost, waarvoor de winter zal moeten boeten en de dichter in de taal herleeft.…

Ieder gaat zijn eigen gang, van boomklever tot mus en sijs. Voor ons een tuin om in rond te hangen, voor hen een paradijs.…

Hoeveel zo'n hittegolf ons toch ontnam: Je weet niet wat je met zulk on-weer aanmoet Veel nieuws dat steeds komkommeriger aandoet Wanneer het überhaupt al tot je kwam Niets inspireert nog en niets is nog boeiend Lamlendig zijn is dodelijk vermoeiend…

Al sprak men officieel van grote zorgen Toch is het ook dit keer nog goed gegaan. Nee, van doktoren kun je niet op aan, Dus heb ik boos mijn pen weer opgeborgen. Reeds had ik een ontroerend vers geschreven, Maar niks ervan, Prins Claus blijft mooi in leven.…

dan is er ineens zo'n aaneengebonden nieuw geboren woord op de vroege morgen zo’n spimpelwegge duiding 0nbewus verwant aan jou onder een warme ochtendkus ik veel van je hou lief jij bent me zegge…

Corona was voor hen catastrofaal: het leven werd beheerst door één lacune, ze konden niet terecht op de tribune. Gelukkig is nu alles weer normaal. Dus hebben ze de mouwen opgestroopt en samen een politiebus gesloopt.…

verwachten er is geen jou en ook geen mij helemaal geen allebei 't Beginnen van 'n nieuwe dag met eindelijk weer een lach het genieten van de natuur maakt 't leven tot een feest zoals het lang niet is geweest Het onzekere ben ik kwijt 't kostte energie en tijd 't leven gaat door en zoals altijd wéér blijkt niets is zo als 't lijkt…

Het lijkt alsof ik altijd vrolijk ben en goedgezind... Het lijkt alsof mijn droefheid niet meer van me wint Het lijkt alsof de tranen niet meer komen... Het lijkt alsof ik verlost ben van al die nare dromen... Het lijkt alsof... Maar niemand weet hoe ik me werkelijk voel... En dat is nu net wat ik bedoel...…

Er gebeurt iets. Er gebeurt iets altijd. Een man rent van de bakker naar de slager. Een vrouw hangt uit het raam. Ze schreeuwt: dit is de binnenstad van Pisa. Geen mens weet precies wat de dingen met elkaar te maken hebben. Velen denken dat toeval niet bestaat. Is het God die de vrouw net niet uit het raam laat vallen? De man bukt.…