Alle inzendingen over boterzachte wind

De wind blaast Waarheen hij wil - Zo heb ik het Als kind geleerd Van hen die Mij kregen De wind zal Hoe je het Ook wendt of keert Altijd overwinnen - Nu ik geen kind Meer ben, maar al Wat ouder, merk ik Dat die wind niet Alleen om mij Heen tekeer gaat Maar net zo hard Binnen in mijzelf, Een wind zo sterk, Niet tegen…

Schoenen, jas aan wind wordt getrotseerd Net uit de zon, pakt de wind ons stevig beet De wind op de voorkant en net als met de hond Hebben we een natte neus, nou weet ik wat die ervan vond!…

Na het wakker worden Vandaag voel ik een Windvlaag zachtjes Langs mijn wangen gaan - Het is de wind Die langs alles gaat Zonder werkelijk Ook maar iets aan te raken, Die de hand legt Op het hier en nu Dat mij dagelijks Te veel en te vaak Ontkomt…

Winden waaien om het huis en zelden Vindt mijn ziel een moment van rust, Totdat de storm is uitgeblust. De wind Wenkt bij dag en nacht naar het zwak dat Zwenkt bij overmacht. De wind wekt wakker Diegene die niet berust voordat die door De ware wordt gekust.…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Wie durft er, als zo'n wilde wind begint onwaakzaam wezen? ------------------------------------------------------- bijzen (bees, gebezen) - schommelen, stormen, vliegen…

Er is een remedie, voor muizenissen zeer zeker wanneer het goed waait pak je jas en loop in de wind, gegarandeerd dat je na je loopje ondervindt: Als je thuiskomt met uitgewaaid hoofd en als beloofd: de muizenissen bleven buiten, waren niet bestand tegen zoveel natuurgeweld!…

armen in de wind je schreeuwt: vandaag vang ik pure poëzie in de wind…

boven het rijk van Silicon Valley hangt een wolk met gevaarlijke ziektekiemen, de waanzin nabij is hij, nog even dan zal hij ook hier verschijnen scheert als de wind langs het hok met de kippen zonder kop…

Laat hem maar begaan gure, droge wind. Handen geklemd, voeten stampend op de trappers. Sorry, maar mij krijg je niet klein. Ik bezeil je, zodat mijn ros recht blijft.…

Daarom schreef opa: WIndjes Daar loopt Johannes van der Linden Die laat ontzettend harde winden Daar komt er een hou je maar vast De glazen rinkelen in de kast En tante Miep juist aan de thee Waait wel een meter weg, nee twee! Dat heeft te maken moet je weten Met wat Johannes heeft gegeten.…

Wat is het prachtig om te zien hoe takken en twijgen wiegen met jouw wervelend geluid, hoe de bladeren ritselen tussen de stilte van je lippen, maar ook hoe je mij in beroering kan brengen met al je trillingen en golven. Laat je met open armen ontvangen zodat ik steeds weer in contact zal komen met liefkozingen en strelingen die als een tornado…

weer het hoofd op hol tot een orkaan ontstaat en hij zich in de stilte van het oog omgeven door een regenboog hervindt als wind hij heerst en onderwerpt de natuur met vlagen die in zijn druppels leven dragen…

Uit de tram staan we stil om te kijken, de wind -- waait ons folders toe.…

Een frisse wind waait gewoon lekker het hoofd leeg vult hart met liefde…

'Wind mee is wind tegen, als je de andere kant op wil,' die woorden had ik van jou gekregen, ze klonken koud en stil.. Pas veel later heb ik begrepen, wat jij hiermee bedoelt, soms laat je je meeslepen, door iets dat je voelt..…

deinend in de wind geurt het gouden korenveld een groots veldboeket…

't Avondt. Aan de westertrans Zinkt, in goud gehuld en glans, Statig 't zonnelicht ter neer In de schoot van 't wieglend meer, Dat, als bloosde 't van verlangen, Om het in zijn bed te ontvangen, Inkarnaat* voelt gloeien op zijn wangen. 't Avondt. Door het heidekruid Suist als aeoolsharpgeluid* 't Windeke en kust zo zacht Al de bloempjes…

Wind verjaagt de mist.…

Zijn oortjes & de tegenwind zijn oude bekenden Dansen dartel om elkaar de tango van de tegenwind De wind brengt de oortjes in een handkus naar zich toe Zijn oortjes wapperen opwaarts liggen soepel golvend op de wind op de wind En brengen olijk Een hooggeheven groet Aan hun aloude makker de tegenwind…

wind maar stil wil staan…

weet hoe, laat de wind de weg nemen zoals ze willen gaan langs mij heen Neem me mee laat ze verdampen in de eeuwigheid, waar het bitter opgaat in zoet en niemand die 't ziet…

we liepen voor de wind warmte floot in vlagen en een wolkje oogde wit van boven een wereld om ons heen wij helemaal alleen wij hebben ons niet afgesloten gingen juist helemaal open voor alles dat er was en wilden delen in samen elkaar voelen en strelen juist uit het niet verbale wilden wij het leven in zijn volledige…

De symbolen van de wind Leren mij te blijven staan Dwarrelend beweegt een blad Door een toeval heen gegaan Ik verzoek het stil papier Spiegel voor mijn zucht te zijn Minder vluchtig en gewoon Sterren in een raamkozijn Bomen buigen soms ontwricht Blijven staan, onaangedaan Wuiven niet met winden mee Dwingen mij te blijven staan…

waait door de bomen een blad stort op de bodem alles valt ooit neer…

Want ik ben de wind, en ik waai, zonder me ooit te verliezen in iets anders dan mezelf. Een wind kan er niet voor je zijn, een wind weet niet wat liefde is. En zelfs al wil ik een uitzondering maken, kan ik ooit weer met beide benen op de aarde staan? Wie wil je dat ik ben? Hoe wil je dat ik speel? Je kunt mijn dromen niet bepalen.…

maar wat fluistert de wind in mijn oor? dat de kakofoniemacht straks eindigt… maar hoe? en wanneer?…

De wind jaagt door de straten en leest een oude krant uit de tijd dat vrijheid als hoog goed om de hoek lag En wijsheid op trotse benen liep en de wind je vuile was schoon blies en de dieren nog in mensen geloofden maar daar zijn ze van teruggekomen (refrein) Het is niet de regen daar kun je je op kleden maar het is de wind die geen…

in de zonnige soberheid van Porto-Rico wuift Maria de nacht uit haar lakens door het open venster lift de zwaluw mee op het briesje kwinkelend voor de nieuwe dag zo rolt de wind de rotsen af over de grote plas waar soms vissen mee vliegen een walvis zijn staart roert en de wind van richting verandert door de scherpte van een haaievin…

Voel mij de wind in jouw haren wanneer jij de lange weg fietst door de landerijen streel ik jouw koude huid verwarmend die koude septembermorgen en als jij aan mij denkt tijdens die kilometertrip breng jij mij tot leven het zilverwezen van de nacht…