624 resultaten.
Halve waarheden
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.163 ~~~
ooit wilden we na het begin
een samenhangend midden
en een uitgeleefd einde
maar de groeiende leugen
waarop onze relatie dreef
was als een duistere rivier
die alle echt verbrak
in het somberdonker
zochten we nog eenmaal
naar verheldering
jij keek als eerste weg
we verloren allebei
~~~…
ankerpunt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 138 Liefde
is nu enkel nog
een hol gevoel
van rouw en onmacht
en hunker:
rauwe rasperige pijn,
waarmee ik
noodgedwongen
leren leven heb.
Toch wil ik niet
verzaken
aan de genster
die smeult onder de as:
als ik haar uit mijn hart ruk
ben ik immers
dood.…
brief
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 tussen verregende herfstbladeren
verwaaien
snippers
van de brief
die zij
na een oogopslag
onverschillig
verscheurde
achteloos
vertrappen
modderschoenen
flarden tederheid
tot pulp…
digitaal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 103 Ik schrijf je.
Torenhoog
buitelen mijn woorden
sprankelend
in zonnelicht
en speelse tederheid.
Tot ze te pletter
zweven
ongelezen
gedeleted
in de prullenbak
van je mailprogramma…
Rauw verwoord
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 337 Er is een huwelijk gestorven
Het ligt inmiddels opgebaard
Er wordt vol naar afschuw gestaard
Het was ooit fris en onbedorven
Er is een echtpaar omgekomen
Hun kinderen zijn zwaar gewond
De dood kreeg grip op een verbond
En nog niet waargemaakte dromen
Familie rouwt en legt een krans
De mensen gaan gekleed in zwart
Ze hebben een gebroken…
vastklampen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 los van mijn gevoel
grijp ik, tot ik breuken heel
alles bij elkaar…
Elvis stierf aan constipatie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 283 In God's latrines
krijsen blondines
non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…
NIEUW
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 117 Teek it or leave zoiets!
Nieuwe bacteriën
vormen bedreigingen
voor ons bestaan
Weer zo’n vies beest zonder
tekenbevoegdheden
Rutte kom op man en
doe er wat aan!…
Verdringing
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 988 Wie zijn verdriet
verdringt
zal het nooit
verwerken…
Verdrieten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 43 Woorden worden begraven
blz worden blanco blad
letters worden verlaten
zonder hun lijnen
voelt ze naakt ...
Ze ontkleedt zich van zinnen
nestelt tss de versnipperde hoofdstukken
het kaft als deken
voelt zo volmaakt...
De punt comma´s dansen
raken de einders op de notenbalk
geen mens zal weten
hoe diep of hoog haar dalen
haar ziel…
de kunst van repareren
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 99 toon de littekens
toon de sporen van de breuk
laat de wonden zien
verbind de barsten
bedek de wonden met goud
herstel de schoonheid
littekens van lood
heel ze met goud of zilver
heling van de breuk
sporen van wonden
dragen bij aan de schoonheid
verzoenen is mooi
met wat kapot is
de kunst van repareren
van al wat stuk is…
vluchtelingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Ben je vluchteling
of ben je gelukzoeker
dat is de vraag
Hamlet dacht
aan zelfmoord
alleen daarom was het
'to be or not to be'
als je aan mij vraagt
of ik gelukzoeker ben
dan zeg ik ja
als je aan mij vraagt
of ik wil zijn of niet zijn
zeg ik
wil er zijn
'er' is een plaats
die tegen de dood is
grammatica van het…
Alleen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 mijn moeder was afwezig
mijn vader was er evenmin
alleen ik was aanwezig
ik was er niettemin
ik had een boek
een boek met sprookjes in
zo begon mijn leven
een sprookje met een gat erin
een gat van duizend dromen
‘t leek goed te gaan alleen
alleen op eigen benen
alleen, ik was alleen
toen kwam die breuk
die breuk die alles brak
mijn…
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
i²=-1
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 Je brak mijn hart
en ik bleef opgezadeld
met een breuk, waarvan
de teller hoop en wachten spelt
de noemer wanhoop en verdriet.
Ik breek sindsdien mijn hoofd
over die breuk:
ze is mij te complex
ik breek de tanden
op negatieve oplossingen
als ik imaginaire varianten
uitprobeer.…
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
Prangend
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 553 Hoeveel pijn is te verwerken?
Wat is draaglijk voor een mens?
Wat maakt leven waardevol?
Waar ligt toch die grens?
Wanneer komt toch dat punt
Dat verdriet berusting wordt
Waar pijn vervaagt in tijd?
Waarom is het leven kort?
Hoelang staat er voor spijt?
Wat is nu de standaard
Voor verwerking van verdriet?…
Nieuw record
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 746 Hee ouwe rups, ik haal je in
Nog maar 25 jaar
En nog enkele dagen
Dan heb ik mijn zin
Mag ik de fakkel dragen
Jij hebt jou record
Niet echt scherp gesteld
Maar ik heb je door
Je dagen zijn geteld
62 plus en nog een beetje
Is voor een mens niet echt oud
Te jong zelfs, maar dat weet je
Doodgaan laat je koud
Jij stierf zo onverwacht
Het leven…
Oog van de storm
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 346 Alsof ik een kater heb
Zo voel ik mij deze morgen
Niet bitter, niet boos
eerder blanco
Even niets voelen
Ik zit in het oog van een storm
die nog lang niet voorbij is
Die een leven lang duurt…
van binnen naar buiten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.926 Even alleen en het dondert
zwarte koppen boven mijn hoofd
en regen vanuit mijn ogen
Even de energie voor mezelf
en het raast in zware stormen
tussen de diepe groeven door
En dan is daar, heel diep, dieper
van binnen een zwak schijnsel
dat wacht op mij vol rust
Even alleen en ik zie mezelf
van binnen naar buiten komen,
het harnas opzij…
Het gaat beter.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 710 Het gaat beter
ieder uur.
Het is niet snel
maar toch
en elke dag een beetje.
En weet je?
Ik doe alles zelf!
Voor mij haalt niet
iemand anders
de kastanjes
uit het
vuur.…
Maar nu.
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.027 Maar nu, vandaag
heb ik mezelf opgericht
Ik lach om het duister
en ik lach naar het licht
want wat er ook speelde
en wat er ook was
het is niet belangrijk
het is niet van waarde,
er is maar één ding
dat telt:
jouw naam
heb ik elke dag,
elk uur,
iedere minuut en seconde,
heel zachtjes,
voor mezelf gespeld…
Plaza della Pietà
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 332 ik tracht met mijn scherven,
op de Plaza della Pietà,
sprakeloos,
weer heelheid te verwerven
wanneer ik oog in oog sta
met de fontein
waarvan de stralen
huilend de leegte erven,
van de val verhalen
en druppels uiteenspatten
op reeds uitgesleten groeven
van de marmeren Moeder,
zodat ze verpletterend
een verlies vertalen
ik zoek…
indringen(d)
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 480 jij drong binnen in mijn huid
ademde mij slechts door jouw mond
en bewoonde elke porie
tot ik je uit zou zweten
in nevels van vergeten
maar indringend als jouw zijn was in mij
wasemde ik enkel tranen
waarin ik jou niet vergeten kon
en ik liet jou binnendringen
in mijn adem
ik nam met elke levensteug
ook een deel van jou in me op
jij…
Arendsoog
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 816 jouw oog was ik
met warme weemoed nog
uit mijn zomerende blik
bezie gisteren kloek vandaag en draag
verleden vragen naar morgen
van argwaan ontdaan
klaart de zee van zorgen
zie er vaste bodem dagen en wiek
erheen met kalmere slagen
kan op geluchte vleugels gaan
naar waar ik mijn stilte vind
mijn hart en tong ontsprongen
aan brekende…
Genade.
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 3.254 Het pad naar genade
is een lange weg,
Het is een moeilijk
begaanbaar pad,
slechts te belopen
als je geduld hebt,
een echte Vriend,
en tijd zat.…
Vocht niet vergeefs
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 291 tranen verdring ik niet meer
als verloren takken prikken
ik laat nu vrijelijk komen
louter mijn geharde aard
verzacht de geblakerde bomen
tot groen herlevende gaarden
waar duister zonder dreigen
vocht en verkoeling brengt
vallende druppels ruisen
blaren en dorre korsten mos
drenken de verdroogde gronden
van mijn lege sprokkelbos
op…
Een pril begin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 188 mijn oogleden zo zwaar van geplengde tranen
wilde ik kijken
wilde ik proeven
van toch de lente
toch het ontwaken van de natuur
oogluikend, steels
wierp ik een blik
in mijn voortuintje
de clematis staat in knop
bijna barstensvol
kale takken
geen enkel blad
toch tel ik vijftig knoppen
mijn vingers reiken
strelen en een glimlach is er…
Uitzien naar een horizon
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 391 ik blaas grijs voor me uit
en schep een vaag bestaan
als door een beslagen ruit
zie ik enkel mist
en voel vandaag niets
ik lijk niet opgestaan
het is een pas op de plaats
op een stoel
kan zelfs onder een deken
of pratend met loze woorden
die daardoor toch veel zeggen
ofschoon ik zelf niet weet
wat ik bedoel
het is tasten
in de vergankelijkheid…