Alle inzendingen over brieven zijn verlede

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

Ik schrijf jou brieven honderden brieven elke dag een stroom van woorden op het ritme van de golven witte letters op wit papier lege brieven geschreven met lucht in de wind duizenden gedachten in brieven onzichtbaar onontkoombaar voor jou…

We hebben een familiekoffertje Daar zitten belangrijke dingen in Brieven van vader aan moeder Belevenissen van een doorsnee gezin.…

vandaag geleerde woorden is hernieuwde oudheid die zich verder spreidt met het verstrekken van de tijd nieuwe woorden zijn er niet meer zoveel een koppeling van oude of een intonatie verschil toch voer ik mijn gedachten langs gedragen truien en lentebrieven ook al ziet niemand mij dromen in deze tuin van oeverloze taal ik verlang…

Vaker wilde ik je schrijven van hoe mooi het hier toch is hoe zielsgelukkig sterrenlicht valt tussen omgewaaide bomen vader die mij meer dan eens zei hoe de wereld mij nog mist ik kon hem bijna niet geloven maar hij heeft zich nooit vergist Ik ben allang niet meer dat kind dat achter poppenhuizen zit niet meer dat kind dat ramen tekent…

Hannie Bedankt voor de brieven die je hebt teruggestuurd Ik heb ze ooit geschreven maar durf ze niet nog eens te lezen Liefs Cees…

Die moet ik nog schrijven, en die dat ik gezond ben dat ik gisteren dronken was in een grieks café daarna in een turks café, in een noors dat ik me instel op ene hoge zeer hoge gasrekening en andere dingen aan anderen - grasduinen in een steeds onverklaarbaarder wereld dat iemand zei: gij hollanders, ge zijt allemaal hetzelfde terwijl…

Ik weet nu dat mijn brieven niet zijn aangekomen Ik mocht alleen van een ontmoeting met jou ...dromen Ik zag erin je ogen dwalen over voor-en achterkant de bladzijden als spiegels van diezelfde ogen Misschien is medeleven blijven steken in mededogen?…

In een vlaag van helderheid hebben een vriendin en ik ooit brieven die we van elkaar hadden gekregen, gefotokopieerd en de kopieën aan de auteur geretourneerd. De vriendin is al vele jaren dood, onze soms aandoenlijke correspondentie is blijvend herenigd. Ik doorblader die weleens. Het is de balsem op een tere plek in mijn hart.…

De bladeren vallen,de herfst is ingetreden op de ramen tikken dikke droppen, in de brieven met vergeelde enveloppen herlees je in het kort,weer je verleden. Bij de verwarming, verlies ik mij in dromen over de vele jaren die al zijn vervlogen en toch in enkele minuten allen samenkomen.…

nog vele lange uren en dagen die geduld van mijn verlangen vragen smachtend wachtend op die dag dat ik jou weer kussen mag brieven vermoeien mijn ogen die tot tranen toe bewogen in onzekerheid vervoerd door jouw liefde ontroerd denkend aan het rijke verleden van liefde uit ons hart versmeden voel ik jouw lichaam in mijn dromen klaar…

precies op het moment dat hij besloot de beide brieven te gaan posten, werd er gebeld en overhandigde een postbode twee brieven die geheel gelijk waren aan de brieven die hij wilde posten, hij vroeg zich af wie de afzender was en hij zag in de spiegel acht brieven liggen allen door hemzelf verzonden terwijl hij er toch maar vier dacht te bezitten…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

Last die de kracht Ver te boven gaat Alle evenwicht verdwenen, Gewicht dat onophoudelijk Op mijn schouders drukt En niet meer te dragen is - Ik word licht in mijn hoofd En kom zonder dat ik ook Maar ergens op reken Mijn eindoordeel tegen, Ik word te licht bevonden, En ga dus nu voorgoed Op weg naar het licht…

op school hebben wij sinds kort geschiedenis de juf vertelt ons iedere week over alles wat geweest is over wat opa's en oma's en hun opa's en oma's vroeger deden en hoe zij soms onder oorlogen en aan besmettelijke ziektes leden overal heeft zij plaatjes bij en vaak ook filmpjes met geluiden zoals over de 80-jarige oorlog met het spaanse…

brievenbesteller met pak en zak op je fiets post jij ook brieven?…

Jij bent weggegaan, er is nu afstand, vergroot -- door een paar brieven.…

herleefd verleden heeft een gezicht onder vele vage haarscherp gesteld jouw ogen dwalen mij tegemoet oren in luisterstand je mond vertelt het verhaal van jouw wedervaren je vingers schrijven de brieven die ik kreeg in de afgelopen jaren en niet meer kreeg wel verwachtte beiden hebben we het hekwerk van onze eigen werkelijkheid op slot…

Nog altijd posten we brieven, openen we deuren, 2x bellen, sluiten we het boek, verdrinken we in polymeren, daarom branden schepen achter ons, is er geen open zee, herlezen we de toekomst…

Gesloten brieven zwijgen tot ze gelezen worden geven hun geheim echt niet eerder aan je prijs brieven met plezier en soms ook met zorgen brengen mensen voor je het weet van de wijs.…

Zangerig komen Je klanken naar Me toe, het Refrein is mooi En innemend, Promises from No man's land Kan ik woordelijk Verstaan - het doet Me denken aan De brieven die Ik kreeg, zonder Naam, zonder adres Van hem die ze Verzonden had - Brieven uit Niemandsland Kreeg ik, Met formidabele Ondertoon, ze Waren het…

ik kijk naar al m'n boeken waar ik van hou Dostojewski ik heb het armoedige appartement gezien ik heb ook de brieven gelezen en ik schik nu romans en brieven in mijn bloedende boekenkast maar opeens schrik ik: zoveel jaren geleden is het al dat ik het las en heb het niet herlezen wie weet ben ik bijna alles vergeten en denk ik…

wachten op sneeuw die ook nu weer niet komt lampjes die branden en mijn dromen kleuren hetzelfde geschreeuw maar ik lijk wel verstomd soms rillen de handen maar ik wil niet zeuren ik heb brieven te schrijven en wensen te doen de toekomst die wenkt wacht, ik kom er aan ik kan hier niet blijven vaarwel het fatsoen door verleden doordrenkt…

We schreven nog brieven hielden lang en langzaam van elkaar. Zochten naar woorden bloesemend licht soms of zwaar als een storm. Stuurden gevleugelde woorden hangend aan een zijden draad. Droegen onze brieven voor elkaar door het landschap. Bliezen adem in onze zielen en verlangden naar wat blijven zou.…

een ondergesneeuwde berg geeft jou geen warmte kille glitters verspreiden rond hem alleen door putten dijken en dalen gaat de slee spoor mijn geheim in waar ongeschreven brieven door de sneeuwbanken naar jou toe stromen zal jij in de labyrint van jouw gedachten een woordenboek zoeken om mijn brieven te vertalen?…

mijn naakte huid een verleden dat jij niet verdroeg met ik als schavuit een droom door wind weg geblazen het zwijgen van bloementaal in vazen op weg naar niets, naar niemand alleen op de wereld, als twee dwazen.…

Kanten linten bonden de brieven, nooit verstuurd, in pakken bij elkaar. Dozijnen lipstick verbruikte ik, om brieven af te kussen. Weeïg, de geur van parfum, die ik telkens mee had willen sturen. Maan en zon en sterren schonk ik jou, maar dichterbij, kwam ik nooit.…

Brieven geschreven met een persoonlijke toon voor de verleiding blijft de spatie een rustpunt met mediterend handschrift.…

week in de krant Han dat jouw vader zo verschrikkelijk leed had je niet even kunnen bellen met mijn man Jan heeft een huis gekocht ik wist niets van hardhouten deuren en liegen over handgeschreven brieven…

Mijn vriend de toekomst, hier 2008 Brandveilig wordt er hier nog niet gebouwd Maris en Frans zijn eindelijk getrouwd en Seedorf heeft zichzelf al afgevlagd En internet! Dat heeft nog veel gewicht! Daar wordt zelfs elke dag wat nieuws bedicht…