Alle inzendingen over brieven zijn verlede

Mijn vriend de toekomst, hier 2008 Brandveilig wordt er hier nog niet gebouwd Maris en Frans zijn eindelijk getrouwd en Seedorf heeft zichzelf al afgevlagd En internet! Dat heeft nog veel gewicht! Daar wordt zelfs elke dag wat nieuws bedicht…

Ik schreef jou wel honderd brieven. Wel honderdmaal begonnen zij met “lieve”. Wel honderdmaal was de inhoud gelijk, Wel honderdmaal voelde ik mij de koning te rijk. Wel honderdmaal werd ik door je afgewezen. Ik stop er mee Ik ga wel een boekje lezen.…

Nu een late zomerzon nieuw vitragelicht over jouw afscheidsbrieven laat schijnen begrijp ik woorden niet meer bitter door ’t diepe proef ik schaduw zoals ooit in jouw verlangen herhaal ik slechts zinnen zonder werkelijk beginnen haal ik adem uit jouw dood.…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

we los En dus verloren zullen raken Zoals notities op een schouw Of als brieven in een la Of als de bladzijden van een paperback…

Lusteloos zak ik achterover in mijn kussen en bedenk wat ik in de brieven zal schrijven mijn allerlaatste geschenk Brieven aan mijn dierbaren naast mij leg ik ze klaar Stil, alleen in dit lege huis bij thuiskomst ben ik niet meer daar Niets heeft langer een waarde vergeef mijn ondankbaarheid, Heer Ik dank mijn leven af...…

Een postbode in Denderbelle stond trots op zijn werk te vertellen hoe hij dat nu doet: 'Awel man, ge moet die brieven ter aarde bestellen!'…

Een postpaard uit s'Gravenhage Heeft al duizenden brieven gedragen Maar toen hij hoorde dat hij morgen Een dreigbrief moest bezorgen Is hij briesend op hol geslagen…

Ik schrijf geen mooie brieven meer, alleen een e-mail af en toe met "hoe gaat het?" en "ook zo moe?". Zelfs dat trapt op het oude zeer.…

zie de zwerver lopen zijn achterzak puilt uit dicht propvol brieven sinds ooit misschien wie weet thuis nog meegedragen nooit gelezen hoewel ze zeggen eenzaam stoot af en gooit ze weg vanwege personen en adressen die er nog wel zijn zijn hoofd kent hun bressen misschien zelfs knopen van moeders in zijn oren hij wil ze kwijt…

Andermaal lees ik jouw brieven is het een omarming van een afscheid of de terugkeer van jouw lange reis met gesloten ogen voel ik jou weg blindelings volg ik je als een magneet bij elk woord wat mijn wijsvinger aanwijst.…

jij in die volgepakte trein mocht op reis brieven verder dan mij ontspoord denderde mijn brein in razend besef van het verstikkend einde voor allebei…

Toch lees ik steeds nog met veel liefde al die mooie brieven, die je schreef aan mij.…

Ze schreven elkaar in psalmen en gebeden innerlijk bracht het hun hemelse Vrede Vrij naar Efeziërs 5 : 19…

Gelezen worden ze ontelbre malen, Al was de inhoud haast vooruit geweten, Van 't zelfde levensstof in alle talen En op den duur tot op het woord versleten. Toch weer ontvouwd, na 't eenzaam avondeten, Des nachts op wacht, te kooi en na 't verhalen; Voor hen die zoveel eenzaamheid verbeten Is uit die letters leeftocht nog te halen. Tussen…

Het geblaf van honden weerklinkt tussen houten huizen in het gebergte brieven slingeren in zwaarbeladen vrachtwagens over de wegen in de bittere geur van het lange lijden groeide je schoonheid we verwachten je vroeg in de middag de stilte in de nacht is een voortzetting van de dagelijkse muziek. --------------------…

Ik schrijf maar een beetje over kalfjes en koetjes in de wei de boer die zijn vrouw berijdt Zie het allemaal voor me het complete festijn een prentenboek ga ik er van maken al slaat het niet aan op de universiteit Moet het dan gaan over de evolutie het breken van een ei liever zie ik de mensen zich vergapen aan een schilderij Ik heb…

je kunt brieven schrijven naar de grote poëten die zullen trachten naar eer en geweten antwoord te geven op al uw vragen tenminste dat hoop ik maar doch dikwijls zullen de dichters het af laten weten blijven in stilte verzonken ze zijn het vergeten poëzie is zoeken en vinden zoals braille bij blinden steeds op de tast van muurtje naar…

aan je hoe je daar woont in dat kleine vervallen huis met je kind dat je kind niet is maar dat moeke zegt en aandacht vraagt met de man die wel jouw man is die geen aandacht vraagt maar stilte die jou alleen laat met je warme lichaam bij de kolenkachel terwijl je kind speelt en geen lawaai mag maken, want de man schrijft zulke ontroerende brieven…

Om jou huil ik al lang niet meer dat ben jij waarachtig niet waard Van jou kreeg ik een maagzweer dus liggen je brieven in de haard Mijn tranen zijn nu opgedroogd ik schrapte je naam uit mijn hart Verdriet dat zich had opgehoogd kleurde mijn dagen louter zwart In al je brieven leek je de schat die voor mij ‘t einde moest zijn Een mooi…

Of het om een vakantievilla gaat Of 15 uit te wijzen Irakezen Of brieven die hij wel/niet heeft gelezen Of dat hij het met Geert heeft uitgepraat Excuus dat ik mijn lachen niet beheers; Geen mens is zo integer als Gerd Leers.…

ik verwaai gedachten schrijf brieven vol ongerijmdheden voor later speels dans ik op tonen van geluk die ooit voor mij geschreven waren om zo tot zinnen te komen die mij voor altijd zullen doen verbazen…

Gesloten gordijnen, schrijven mij brieven over nooit geziene beelden, die mij als kind al – achtervolgen en verschijnen als deuren die openen in het licht.…

Dit is mijn klaagmuur hier zijn dichtgemetselde gebeden, dichtgeroeste brieven vol waterdichte woorden en handen, bloeiend richting hemel maar het zijn doornen die schrijven en wie weet wat nog komt uit een dichtgeslagen voorhoofd.…

Alles wat ik schrijf verdwijnt in jouw vuilnisbak ongelezen in de plastic zak samen met het lege melkpak daar liggen mijn brieven gedichten en wat dan ook meer ze waren toch zo mooi maar in jouw ogen slechts rotzooi.…

toiletpapier Mijn te verzenden brieven straks versier, En dat ik aan die postzegels moet likken. Ik denk dat dit voor fakenieuws door moet gaan, Want volgens mij zit er een luchtje aan.…

Brieven van vermisten? ---------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

wij hebben brieven geschreven met poëzie gevuld bloemen geplant en tegen ze gepraat de zon beroerd op het heetst van de dag pijn gevoeld en uiteindelijke neergestort wij hebben lief gehad…

nu je hier niet meer vertoeft en ik woorden niet meer vind om je te zeggen dat het kind in jou mij trof en ons bond en de brieven die je zond mij dierbaar waren wil ik laten weten, dat voor wie jij wilde heten je naam niet mag worden vergeten.…

met brieven vol gemis over waar je nu bent hoe het met je gaat hoe ik gevaren ben zo zonder jou twee handen vol tranen van geluk dat ik je heb gekend over de leegte mijn reis alleen zo zonder jou ik mis je…