Alle inzendingen over bruisend OR zee

De zee overwint de zee wanneer de golf het hoogste punt bereikt De golf slaat om, altijd tot de branding bruisend gesmoord waar zij zich strekt en terugtrekt falend in het moment haar eeuwigheid viert Wind en water waar de zee in het gruis van machtige bergen woelt De berg overwint de berg wanneer het puin zich met de pieken voedt Het…

vraag me niet hoe oud ik ben mijn ziel kent geen leeftijd kijk naar de zee vertel mij hoe oud zij is zo is het ook met mij er zijn telkens nieuwe golven bruisend in een branding ik draag schepen over oceanen de wind speelt mijn takken wuiven in zijn hand bladeren zijn mijn kinderen bodemvoedsel in de herfst elke dag kom ik tot jou…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

aan de rand van mijn wereld hangen witte vogels krijsend in de wind hun schaduwen ijlen over het wit van de bruisende zee op het strand is rillend schuim achtergelaten door de golven op hun terugweg naar de eeuwigheid alleen in de altijddurende deining het fluiten van de ijskoude wind het bulderen van het water straks ben ik weer…

Mijn lief is de duinpan gericht op de zon zo warm en intiem ze houdt je uit de wind Mijn lief is het zandstrand grenzeloos open gekerfd door de zee ze maakt elke dag nieuw Mijn lief is de branding bruisend aanwezig met pracht en ook kracht ze neemt iedereen mee Mijn lief is de oerzee onmetelijk diep bron van het leven van zichzelf…

Een zee met bruisende energie Het heet je altijd welkom Het geeft je vrijheid van emotie Verbonden met de natuur De wereld van leven en geven Dat is de waddencultuur Daar kom je pas echt tot leven.…

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

Proestend druipend voorover gebogen in de wind loopt hij op het melkwit grint Veegt de hangende tranen uit zijn baard terwijl het meisje voorbij galoppeert op haar paard Seizoenen komen en gaan het witte huis de bloesem stille boom onder de gouden maan De blauwe rivier ik herleef ze schilder met vrije adem de bruisende zee het…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

De boom van de kust der Middellandse zee verspreidt door Drachtens winkelbuurt met zijn opwekkende bladerglans bruisende lust tot zoekend kiezen besluiten en kopen geeft verkwikkende schaduw aan hen die zich verpozen genietend van drank en goede spijs brengt uit Zuid-Europa gezonde levensdrift én lome gemoedelijkheid naar 't geweldige…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

mijn waterbed gevuld met bier bruisend nachtvertier dronken in liefde…

Stil word ik van de grootheid Van al dat bruisende water Van het bulderende geklater En ik denk aan Gods majesteit God die dit alles gemaakt heeft Zee, land, lucht en winden In de natuur is ook Hij te vinden God is het die ons dit alles geeft.…

Ze rees op vanuit de zee Bruisend; Aphrodite Ik doe er mijn voordeel mee Dank, dank aan de mythe Zacht neurie ik het ne me quitte Pas van Brel en kirt ze mee Weggeëbd; de laatste wee Leidend tot een rite Het golft en vlokt rond beiden Dit kerstent elke heiden Preek ik die juist beviel Nee, niemand kan ons scheiden Nu we op de baren…

De zee is onweerstaanbaar, ik schop mijn schoenen uit; ontdoe mij van mijn kleren bij bruisend stormgeluid. De drang is onbedwingbaar, naar zee die ik bemin; geen koude kan mij weren, ik ren de branding in. Het treffen onontkoombaar, ik gooi me in de strijd; reeds word ik weggezogen, zodat ik onderglijd.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Een leegte Niet te vervullen Met mijn tranen Misschien Eens zo vol Van leven en geluk Bruisend en nu Een leegte…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend Als een waterval Wie mij wil vangen Heeft het zwaar Want ik ben nergens En overal!…

ze voelde zich met hem soms als een snel stromende rivier eigenlijk nog meer als een kolkende stroom van liefdeswater welke bruisend en golvend de denkbeeldige oevers overstromende in heftige ongecontroleerde golven alvorens samen te versmelten tot een bruisende klaterende watermassa die gedurende een zekere tijd haar leven…

zingen de golven bruisend is de branding rivieren monden uit,meanderen om te eindigen in het zand haar ogen dragen de kleur van hoop haar mond vertelt haar diepste verlangen…

Een meer drink ik met gemak leeg, een zee een oceaan, voeren mij met de stroming mee en dompelen mij onder, laten mijn drankgelagen bruisend ten onder gaan. Dorst dekt de lading niet, een stortbui, een hoosbui, een moesson, een Tsunami, verzucht.…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend, Als een wilde waterval! Wie mij wil vangen Heeft het zwaar, Want ik ben nergens En overal!…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Op 't eiland Funen is de zee een bruisend blauwe vlakte, met aalscholvers die wachten op vis, daar verrijst het oude slot Waldemar eenzaam temidden van ruw boerenland, stille straten, Deense haring, velden met pompoenen.…

Waar 'k mij wend, is er leven Ener bruisende jeugd, En het vurigste streven Naar de vluchtige vreugd. Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon. Zoet en lieflijk streelde Eens mijn wangen de min, Een zee was de weelde En - ik stortte me er in. Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon.…

doemende donderwolken kleine eilanden dampend in onzichtbaarheid eindelijk onszelf bruisende bubbelende zingeving.…