Alle inzendingen over buiten OR missen OR liefde

Alleen buiten. Dat zag je.…

die dwars door mijn kop lopen spant er één zo'n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in je hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur Ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder of hell once was Naar buiten…

buiten troosteloos grijs, nat en kil binnen een mooi beeld in mijn hoofd de zee, stralende dag, zon van vuur een zeepbel zweeft door een diepblauwe lucht op weg naar boven steeds hoger en hoger ze springt ik ontwaak als uit een droom en luister lachend naar het ritme van regendruppels buiten…

Wat is dat, Buiten - is Dat niet binnen De poorten van Het nu? - Of is dat vooral Daar, naast degene Die ik ben als ik Woedend ben…

Ik schrik me wezenloos, het is zo rustig buiten, die was eventjes voorbij,. Hij zegt, ik zat aan een knopje, was eventjes foute boel, waarop ik zeg wees blij dat het niet 't knopje was van de schietstoel? Ach de zon schijnt een grapje moet kunnen, laten we elkaar dat in elk geval maar gunnen!…

toe laat mij niet het wild meer zijn waarop de jagers jagen verberg mij in uw huis en als zij naar mij vragen zeg dan dat u mij niet kent ook nooit zou willen kennen misschien lopen zij dan voorbij op zoek naar een nieuwe buit en ben ik even vrij totdat het net zich sluit…

wij slapen samen en doen daar- na zo als was het enkel een vluchtig ontmoeten schijnbaar toevallig zit ik op de bedrand en luister het bungelen van koude voeten in de regen buiten terwijl ik je hoor op het toilet vraag ik mij hoe lang men de adem inhoud- en kan zonder de andere te missen.…

[Dit schreef ik voor mensen die hun liefde moeten missen] Einde Onze momenten samen waren fraai. Intens hebben we van de liefde genoten. Bewonderenswaardig hoe je het leven zag. Het zal stil zijn zonder jou, maar bedankt dat je mij liefde hebt kunnen geven.…

jota, om de titel, om het verdriet dat er niet is, om de liefde die we niet missen, om de herhaling die we verspelen, toch, bevat de neiging, toch, bevat de aarzeling, toch bevat het afscheid, stil, nu, wees nu stil, voor het eerst, stil, nu.…

Sinds lang is hier geen spaarbank meer te vinden Er is alleen een oude giromaat Waarop al weken ‘Buiten Werking’ staat Terwijl hier doorgaans best veel mensen pinden Hoe lang de storing aanhoudt blijft nog gissen Het dorp wil voor geen geld die service missen…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

Als je liefde ambieert in het dagelijkse leven, kan je iets moois aan je medemens mee geven. Liefde gun je toch ieder mens ! Vele mensen zouden graag wat meer liefde zien, want ze missen het teveel. Geef elkaar meer aandacht, want liefde geeft zoveel meerwaarde aan het dagelijkse leven.…

Leven is toch altijd weer een kunst Lijden is af en toe een punt Liefde is meestal een gunst Beleef alles zo intens als je kunt Ik weet dat ik er niks van wil missen!…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

's Morgens de grote oude bomen waar wij tussen stonden. 's Middags een Eau de Toilette die ik herken. 's Avonds draait de Radio 'zijn' nummer. 's Nachts voel ik zijn handen op mijn lichaam…………

Missen is een woord Dat je niet graag hoort Het verdriet dat je iemand kwijt bent doet pijn Dat is niet fijn De pijn van het missen wat je dierbaar is Dat ben je kwijt, niet voor even maar voor altijd Je hebt het gevoel dat je door de grond zakt Steeds verder ga je van je pijn af Je hebt het gevoel dat je alleen op de wereld staat Maar…

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

Ik zou mijn woorden op het water willen leggen, ergens op het koude winterstrand hier niet veraf. Ze zo ver laten drijven tot over zee, zwevend over duizend golven recht naar jou. Ik zou ze je zoveel laten vertellen, over gewone dingen van deze dagen, dingen die ik straks misschien al vergeten ben, maar nu toch zo belangrijk lijken.…

opoe, hoe komt u aan die een anjer op sterk water? ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

Hij heeft het me duidelijk gemaakt, nu ben ik hem echt kwijt geraakt. God, wat mis ik hem, ik voel mijn hart zakken met vaart zonder rem. Ik mis zijn bruine ogen, die altijd zoveel tegen me logen. Ook al is hij nooit eerlijk geweest, hou ik toch van hem het meest...…

Al is onze relatie nu alweer een jaar voorbij, Jij opnieuw gebonden,ik als een vogeltje zo vrij. Toch blijft het speciale gevoel tussen ons bestaan. We kunnen elkaar gewoon niet helemaal laten gaan. Elke week zoek jij mij wel een avond op. We genieten dan van elkaar op en top. Waarom gebeurt dit toch telkens keer op keer. Het verlangen…

ik weet niet wat ik met dat missen moet dat eindeloos herhaalt het enig woord dat ik herken steeds weer opnieuw vertaald ik weet niet wat ik met verlangen moet het is er al de tijd een veilige gevangenis daar raak je niemand kwijt ik weet niet wat ik met die heimwee moet het houdt me kleurloos klein ik ben wel in de buurt geweest maar…

Missen doe ik je de hele dag. Missen tot ik bijna ween. Missen vanaf de dag dat ik je zag. Missen en aan je denken, met zijn tweeën en toch alleen.…

hij zoekt haar nog steeds in patronen op de muur in wolken en stenen en als hij haar vindt is het vaak van korte duur zijn wanen en wenen hij roept haar steeds weer in momenten van verdriet van wanhoop en wachten en als hij haar hoort klinkt het als ruisen van riet natuur en gedachten…

Verloren staar je in het niets Je ogen wenen stille tranen Een kilte trekt rillend voorbij Als versteend in grillig wanen De verdoving vult je lichaam Je sluit de wereld even dicht Het duister neemt haar mee Naar het zachte stervenslicht Verloren staar je naar haar Je allerliefste is niet meer Zij, je vriendin, je maatje Die leegte doet…

missen is vorm geven aan verloren kwaliteit in het duister tast men oude beelden af waaraan men lijdt waar het leven vaak eerder het onbewuste steelde schep ik nu alsnog, in de groeiende tijd, de echte waarde die immer gedijt…

Ondanks mijn groot verdriet probeer ik mij een weg te banen Hoe moet ik verder zonder jou alle glans begint te tanen God weet alleen waarom ik je zo snel moest laten gaan De herinneringen zijn al wat ik heb een warme deken in mijn bestaan Maar toch doet het zo’n pijn dit enorm gemis Om diegene los te laten die er niet meer is…

ik mis u elke dag elke dag denk ik aan u elke dag hoor ik u maar papa, weet dat ik u mis papa geloof me, ooit op een dag ga ik met u mee en zal nooit meer terugkeren nooit meer terugkeren naar aarde nooit meer terugkeren omdat ik het mis nee nooit meer, ik wil bij u zijn omdat ik u mis het doet pijn als u er niet bent laat me niet alleen…

Ze zeggen dat het slijt en gun het jezelf de tijd het is al lang geleden mam ik mis je tot op heden in de jaren dat je er niet meer was kwamen je adviezen goed van pas je zou trots op ons zijn geweest en ik denk op je kleinkinderen het meest wij zijn nu ook al wat jaartjes ouder ik weet je kijkt mee over mijn schouder maar toch zou ik nog…