Alle inzendingen over charme

De lach op haar gezicht maakt het verplicht het leven te omarmen te vullen met oprechte charme De plicht bevrijdt Heeft tot inzicht geleid dat haar lach beschikt over het enige gezag dat valt te erkennen lichaam en geest verwennen oneindig lang Wees nooit meer bang Haar lach zal altijd klinken in je leven als de zuiverste noten ooit geschreven…

Van binnen hebben ze zowat dezelfde lichaamsdelen Grosso modo hoor, niet tot in kleinste onderdelen Maar van buiten is 't als dag en nacht zoveel ze schelen - Haar ronde vormen geven charme, hij, natuurmisdeelde, Zal zonder warme charme eerder zelf zich gaan vervelen Met een vooraanstaand lid dat zijn postuur hem biedt aan…

Laat mij de stoere wachter wezen die jouw dagen met vreugde vult in deze tijd door zon verguld die aan de oostkim is gerezen jou omhelzend als daaglijk licht met zingende liefdesakkoorden verwarmen met minnewoorden voor jouw charme ben ik gezwicht ach, verwacht geen stoere wachter slechts een slungelige schlemiel die als blok aan je voeten…

Niet lachen, maar Ik heb een heus idool, Dat klinkt op mijn Leeftijd als een viool, Maar ik kan haar charme niet weerstaan, mijn gevoel voor haar is als een orkaan, ‘k zou het liefst bij mijn idool willen leven, haar vooral mijn oprechte liefde geven, dan zou ik niet van haar zijde wijken, mijn idool is met niemand te vergelijken…

Het aller-, allermooiste Wat ik bedenken kan bij jou Is niet zozeer je schoonheid Of de liefde voor mijn vrouw Niet je stijl of je karakter Of je creatieve geest Niet jouw kennis of ervaring Of waarheen je bent geweest Niet je inzet of je werklust Zij zijn werkelijk ongekend Niet je charme, je bereidheid Of hoe graag je me verwend Niet…

Als de dag jouw ogen had en de nacht jouw stem En de ochtend vervuld blijft van jouw glimlach Dan breekt het maanlicht tot een zonnestraal Dan schuilt het duister in de plooien van de dag En dan ontstaat de lijn van het eeuwig licht En sterren weerkaatsen in het hemels blauw Nooit meer schuift het wolkendek dicht Want jouw charme bevrucht elke…

Niet lachen, maar ik heb een heus idool Dat klinkt op mijn leeftijd nogal frivool Maar ik kan haar charme niet weerstaan Mijn gevoel voor haar, is als een orkaan 'k Zou het liefst bij mijn idool willen leven Haar vooral mijn oprechte liefde geven Dan zou ik niet van haar zijde wijken Mijn idool is met niemand te vergelijken…

zij kende geen pose in de verstilling van het moment altijd waren haar ogen aan beweging en voortgang gewend souplesse en charme gaven haar zwier met een lach van plezier haar dynamiek piekte velen tot zaken die zij anders gewoon zouden laten zij ging hen voor zonder drempelvrees door de poort van een ongekunstelde wereld…

waar licht voorzichtig eerste stappen zet loopt tijd door ijle sluiers in nevelwerelden vol zon straalt weten als de stem van nu een gezang dat zware tonen blaast vol levensmelodiën op mijn knieën lig ik kleiner als gebogen spiegelglas, de ingehouden smart van nu heeft zich ervan gekweten water glanst haar stille charme tot een lang…

vonkend slijpt leven weerbarstige randen bij een regen vuur vertelt van uur tot uur de opgeslagen emoties uit een twistpartij die vrij blijft van fysieke confrontatie het is geen spel spelen heeft al lang zijn charme verloren aan het langste eind waar geven en nemen vaak te goeder trouw de smaakmakers zijn om misverstand en ruzie…

de kleinste hoek bespeelt al stil het kille, dat niet wijken wil, het bijt voorzichtig in de tijd en allengs raakt het mooie weer zijn warme charme immer kwijt verlangend, naar de haard daar, met winter in zijn oude baard vertrouwt de herfst zijn wasdom toe aan hoofd en hart en kleine rode blaadjes boven smart vol gouden praatjes, over…

op zoek naar jou gezicht, volkomend overweldigend ogen te kort om je ten volle te zien je charme achter de sluiers, bedwelmend door jou zoet geurende adem, als de ochtendwind die over mijn stille tuin neerdaalt mijn ziel jubelt van extase, zintuigen slaan op hol in de schaduw van de hartstocht smacht de liefde, het laat me mezelf verliezen…

Is het mijn waarde die je steelt Ik lach ook, een echte charme Omarm me Met hun zicht op mij Het is niet goed ik word te blij Maar hoe ik ben, Zoals jij ziet Deels geworden dankzij jou En ik begrijp je, Niet…

waren vanzelfsprekend de woorden die wij altijd hoorden toch hadden zij iets unieks dat alleen jij als herkenbaar authentiek toevoegde uit duizende modulaties koos jij je eigen variaties op het gesproken woord wij hebben de schitterende pareltjes uit jouw woordenschat al bewonderd en genoten de couleur lokale heeft haar charme…

ik heb je gevechten gezien waarin een donkere rand de overhand kreeg in je gezicht en het licht kwetsbare langzaam werd gewist de strijd tegen tijd is een natuurlijk proces en kent de ups en downs in de charme van de seizoenen als partners om mee te leven maar daar waar niet stralen in somberte verblijft en de lach geen enkel slot…

vandaag plak ik al het loof weer aan verlaten takken ik hoor ze kraken, ben niet doof ze zijn te stijf om ze op te pakken de lijm is het slijm uit mijn mond immers dat heeft zijn dienst bewezen te samen met mijn charme als lont zal het bos in wondervolle glorie herrijzen de stramme stammen zeggen dank voor mijn geste maar de bekommernis…

Hij heeft charme. Toneelspel handigheid en gein gaan hier ’t gevecht aan met twee priemend zwarte ogen. Wat zal het worden: liefhebben of haten? als ze eenmaal volwassen zijn.…

Ik vind het vervelend dat ik me tot haar aangetrokken voel, want dan heeft ze me in haar macht Ze lacht al om m'n grapjes, inspireert mij tot meer charme, we raken steeds meer in elkaars web, en hebben elkaar in onze macht Ik kijk haar diep in de ogen, Zij kijkt mij diep terug, We stellen onze trilling bij, en hebben elkaar in onze macht…

Het stille vertrek van lente in afscheid van een droom zou jij willen meemaken valt te begrijpen uit jouw brief terwijl je met woorden aan de haal gaat alsof samen zijn slechthorend is ontneem je het geloof haar natuurlijke charme en het vragen blijft verzwegen achter de horizon van jouw geluk verschuilt de maan zich in jouw stilte…

Een charme offensief bij Koffie Max Geert was er in gesprek met Myrna Goossen Al teutend werden ze enorm close en Bekende hij dat ie het liefste straks Eens onbewaakt uit wandelen zou gaan 'N ómmetje, suggestie:Naar de maan. ---- Geert Wilders sprak vanmorgen in KoffieMax, een gezelligheidsprogramma voor senioren…

Puberhanden vormden hem jaren geleden de tijd heeft hem vervolgens aangetast toch is zijn charme al die tijd gebleven ontstoken in zijn gulle brede lach de paarse poten zijn wat verf verloren het groen zit meer in de vernis de zwarte ogen op zijn kop verankerd tonen een blik van olijkheid en list het kikkerbeest weerkaatst iets…

Het aantal was nul en ze zocht naar een knul die d'r charme met kroost wou belonen. Ze dacht aan een seksclub in Laren om spoedig wat kind'ren te baren, want daar vond ze vast een vrijwillige gast om onvoorbehoed met 'r te paren. Op een links stond ze zich te vervelen, verlangend naar edele delen.…

in duister de ringvaart gracieus en schoon ligt de kop gevouwen op wit en rein het lijf majestueus de zwaan als is zij dromend haar charme lonkend lokt zij mij te komen tot rond de ogen zwart gelijk in pilotenbril gezet dominant haar ogen vuren afstand of ik vlieg je aan zwijgend dreigend talend zelfbewust zo verdedigt zij als een…

Pijn is een grenspaal soms een hek, soms een muur waartegen ik soms leun vrezend voor mijn leven Ik kan alleen nog zingen voor mezelf, om niet te verdrinken in blues, mijn stem omhoog laten klimmen en blijven dansen zolang ik niet dood ben Liever zweet en stink ik van ellende dan dat ik niets doe en verlangend en droevig zuchtend…

luilekkerland kleding paste niet bij een beginner had meer de nonchalante smaak van een echte winner overzag de piste waar artiesten net het hoogste niveau uittestten waarbij hun spieren zich konden profileren met de allerbesten in dikte en souplesse de fitnesszaal in onrust achterlatend besteeg zij de trap met een nog nooit geziene charme…

Ongevraagd en onvoorwaardelijk in haar liefde Ze geniet van elke streling Ik ben het die negerend haar hart doorkliefde Ze ontkent de verstikkende verveling 's Nachts geeft ze meer dan me ooit beliefde Ze negeert de afwijzing Ik duw haar regelmatig over de reling Er is niets waarmee ik haar geriefde Ze heeft een dwingende charme over zich…

Ik krijg een kik, van je charme en geestigheid, ja een kik, van je zacht, zwoele stem Ik krijg een kik, als je diep in mijn ogen kijkt, ja een kik, van je liefde voor mij!…

Ik zie een lieve vrouw, die overvloeit van charme. M'n schat, ik ben kapot van jou: Laat mij je nu omarmen!…

Gracieus sla je bladzijden om, heel bedaard zoals je bij alles je charme bewaard. Terwijl een genoegzaam spinnende kat op je voeten ligt, Godin naar mijn hart, trots en rug kaarsrecht verslind je een op de gnosis gebaseerde roman.…

wonen als hymne door seizoenen een lied van zoetheid verstild dat woorden nooit kunnen vertellen de stappen die zij zet uit het alfabet klinken zacht en soepel ik voel het in mijn ledematen wat ik niet beschrijven kan met dichterlijke moed ontwaken woorden relaxed aan de horizon dat is genoeg voor mij ik laat mij meevoeren kus de charme…