Politiek; dat is het leven niet
Teleurstelling; dat geeft verdriet
Wij luisteren en kijken tussen onze muren
Naar beelden die de woonkamer in gluren
Het volk kiest zijn boze en goede creaturen
Wee ons: die met de macht der hel verbonden zijn
In een God vergeten tijd, de horde tussen twee vuren
Opgejaagd; het oog boos verduisterd vol pijn…
en tiereliert,
Het Leven is 't dat zegeviert
Over wat dort en sterft;
De blijheid is 't die sterk en trots
Verzelt de zuivre liefde Gods,
Die nooit het hart meer derft
Dat diep en droevig heeft gesmacht,
Dat weemoedskrank hem heeft gewacht
En riep van uur tot uur,
Totdat in een verstilde stond
Het eindelijk hem wedervond
In alle creatuur…
Mijn verlangen voert mij
Door groene bosdreven
Dauwsterren fonkelend in de zon
Naar de purperblauwe heuvels
Die wenken aan de kim
Daarboven, in de magische tuinen van Peleas
Schitterender dan Edens hof
In dat betoverende landschap
Tussen het kristal van watervallen en
rotsen schimmig als naamloze creaturen
Omgeven door ceders, helianthus,…
Ik heb een paar Chinese vrinden
Zij zijn dol op de natuur
Zij wilden mij laten ondervinden
De schoonheid van ’t biologisch creatuur
Een wandeling werd uitgekozen
Lang groen en water, terug naar de roots
Ieder sprietje uitgeplozen
Een nieuwe wereld, niets dan goeds
Het hoogtepunt van onze toer
Was de eend in al haar glorie
Gewapend met kijker…
Ouder dan de psalmen
in de kerken
Ouder dan het menselijke brein
Een paleontologisch zangrefrein
Uit kelen onzer vrienden
met de vlerken
Reeds in de vroege ochtend
van 1 mei
Brengt men een ode aan die creaturen
Een avifaunaubade van
drie uren
Als live concert van hun gekwinkelei...
.............................................…