Alle inzendingen over

Een geel gevaarte monstert even aan vlak langs spoor zeven van Utrecht Centraal zie ze dringen tussen het metaal men perst zich tegen hen die naast hem staan op weg naar hun klimaatmanifestatie honderden studenten en scholieren in Noach's ark, symbool voor mens en dieren strijdend tegen zondvloed onzer natie deuren schuiven terug,…

wat maakt het ons uit of ook het stof tot stof vergaat? wij zijn de douche-generatie, ordelijke gel-gebruikers, wij laten niets aan het toeval over. wij shockeren de pillenslikkers van de bestbeprijsde kwis. wij houden van de doofpot der sterren en kometen. wij zijn allergies voor knarsende sloten want wij roesten niet.…

De muzikant lijkt het niet te deren. Zijn muziek klinkt op bij volle maan. Het koperwerk doet musiceren; ziet iedere eenling in zijn blauwe zielen- strijd staan.…

ik stuif melig door de gangen die vandaag nog zijn behangen met wat schamele restjes jou fladder een stofdoek langs gedachten aan de afgelopen nachten, nog ver voor je vertrekken zou nooit eerder was je deelbaar zo weergaloos ongrijpbaar als in het stof dat nu verwaait dromerig verschoon ik de lakens verzet met liefde enkele bakens…

vanaf vandaag geen stof meer onder het kleedje want weet je ik ben nog niet jarig geweest maar`t was een feest in plaats van bloemen met hulpstukken extra zakken, én.. een vijf meter lang snoer hoe blij kan je een vrouw maken met zo`n aankoop plus garantiebewijs…

nachtgedachten eens zit ik hier niet meer lichtzinnige prikkels vinden hersendood tussendoor plet ik een motje op een wit scherm, licht trekt klaarblijkelijk aan hoever kun je gaan…

het goud aan m'n vinger blijkt roestvolstaal laat bruine kringen ik blik je lik de laatste druppel bubbels uit je glas, ik ga ik moet het stof nog sorteren m’n verliezen tellen m’n was binnenhalen m’n tranen drogen de vuilnis buiten zetten en m’n dromen overboord…

hij was er aan toe, de boekenkast na duimendik afstoffen zag ik mijn jeugd terug, science fiction, mijn tijd voorbij Jack Vance, Keith Laumer zomaar twee namen fantasie geprikkeld, het overdenken waard ik ga de kast weer in…

Blijkbaar ben je wakkerder dan ik zei ik ze lachte luid eet je ook een kiwi vroeg ze zo word je niet rap oud De cd-speler viel stil stof op de plaat riep ik Andsnes speelde Haydn Leif had ook wel eens pech…

begon zonder achterklap zonder pijn ik wil leren kennen wat de lust is kijkend in een spiegel door bronzen engeltjes omrand ik wil leren weten of het een gunst is wanneer je ziel al is verbrand ik wil leren te vertrouwen in een roze vingerige dauw ik wil de wereld leren zien zoals jij haar ziet de spiegel toont jou wij zijn allen stof…

Alles is stof…

Ik doe het licht aan en zie: de wereld bestaat – uit niets dan stofjes.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Nog even over Wesley en Yolanthe Hun bruiloft was veel duurder dan begroot En iemand moet er met de billen bloot Want wie betaalt de koks, de muzikanten Gelukkig rest ons paar na die affaire De gastendoekjes en de etagère.…

In de hal leunt lui de inventaris Mannen drinken smakkend bier Dat noemen ze dan vrolijk vertier De forens vindt dat zoiets raar is Junkies ruzieën of zijn begaan Werkelozen vechten tegen de drukte Twee hoertjes die hem uit zijn haast wegrukten Laten de forens secondenlang staan Ze loeren daarna met schuine blikken Naar een Surinamer die…

In 's hemels welving zijn tot stof verbrand vele weldenkenden; hun rook is waar? --------------------------------------------------- uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…

op een open plaats diep in een oud bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

Ik moest er naar luisteren er wonen in Venezuela dertig miljoen mensen en één miljoen kinderen de armsten der armen zijn muzikanten hij speelde guitaar Albéniz op zijn mooist Asturias…

Ik loop graag door een herfstig bos, zo in de avond schemer met een tapijt rood bruin en af en toe een glansje geel. De geur van rottend, dorrend blad, geluid gedempt door druilerig gedriezel het zicht beperkt door vlaagjes flarden mist. De zomer weer voorbij, het einde van de herfst nabij, die kondigt winter aan, en eindigheid van…

opstaan uit het stof van de aarde kind zijn vrij van zonderlinge gedachten kunnen slapen en ontwaken zonder verhaal - zonder heimwee in een bed zonder vreemde stemmen balanceren op s`levens navelstreng om niet meer te hoeven verbergen mijn gezicht in het huis van gedachten waar de kilte het lijf in harnas steekt ik wil opstaan uit de…

Zoals ik zelf al zie Vormen woorden op mijn blaadje Zich tot fraaie poëzie Dichter, danser, muzikant Ach…met een beetje fantasie En lichtelijk verbleekt verstand Ben ik ze alledrie…

Die fijne Europese regelgeving schrijft muzikanten oorbeschermers voor. Dat is misschien wel goed voor het gehoor maar het bederft toch de muziekbeleving. Al heb ik wel eens horen zeggen dat Von Beethoven óók oorbeschermers had.…

De nachthemel van Valparaïso Ayer's Rock tot stof verpulverd, de Sfinx, een pyramide, een palmenstrand je huis. Ik leg sterrenhoopjes aan je voeten; diamanten licht dat snel verbleekt bij het stralen van je schoonheid, als ik, na de liefde nog verlegen, oogluikend naar je kijk.…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…