Alle inzendingen over décors

Hoe winters de aanblik Deze vroege decembermorgen Decor uit een sprookje Bijna niet van deze aarde Spiegel van een hemel?…

De vogel zweeft, blauw-helder zacht zonlicht, het stille decor. Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

Ik maak een gedicht de tuin neem ik als decor rozelaars geknipt winterjasmijn uitgebloeid een zwarte kat zwerft " panter "…

het leven ligt er verlaten bij slechts her en der verspreid wat mensen die mij tegemoet komen en dan geruisloos door mij heen lopen mij achterlatend als decor…

Mata-, picca- en toreador verdwijnen stilaan in het decor. Spaanse rebellen moeten 't nu stellen met een armoedige côte de porc.…

Ieder vormt een roze decor... Vader leest Hooglied Negen. ------------------------------ uit: Verhelderingen (2013)…

ik speelde toneel met hart handen en voeten maar gaf veel te veel na het applaus was ik leeg vond mezelf terug met een stuk in mijn kraag als decor van gisteren in de zaal van vandaag…

Decor der mimespelers Wereld van droom en herinnering Stille getuige van een innige liefde, Voor immer geborgen in de stilte van mijn denken Een wondermooie stilte ... Als van een gedicht zonder woorden.…

hij opent de deur naar de donkere kamer de gebarsten spiegel op de gebutste vloer het uiteengevallen versplinterde gezicht gebroken stukken in een rafelig decor bijna verdwenen…

Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geschapen is en met Eigen verantwoordelijkheid Bekleed in de ruimte is gezet Staat klaar voor de rol Van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig Nu nog hopen Op goed publiek…

heb de mooiste momenten verzameld uit de kunstschatten der natuur een onweersslag wat schuimende golven door zee aan land gebracht regensluiers en het vallen van de eerste sneeuw zonsondergangen met verdwaalde meeuw wilde ze delen met een groter publiek maar in poseren ontviel steeds de ziel ik had het decor van bewegen vergeten…

van de tong leeft het leek zoiets als de 'gulden snede' dat kon ik in mijn boeken nog wel vinden maar later veel later toen je me vroeg 'ben je wel gelukkig met mij' begreep ik nog veel minder het onzekere van het bestaan als je met je nutteloze vragen zo om mijn decor heen loopt…

De Wallen, geen decor meer voor gepees. Je treft er nog maar moeizaam meer een meid naakt voor ‘t zuurverdiende geld, dat je nu kwijtraakt aan duur design in mode-ateliers. Men naait daar dus nog altijd bij de vleet en als vanouds word je er uitgekleed.…

Ze was in Cannes de grote favoriet En sleepte met haar song ons land erdoor Een foto van een molen als decor Een ongecompliceerd en vrolijk lied Het wilde levenstempo anno nu Mag soms ook best ‘een beetje’ zijn (wat u?)…

Van een kermiszaak bedoeld om te verdwalen Ontbreekt de laatste dagen ieder spoor Een kermisexploitant zonder decor Geen in, geen uit, geen kassa voor betalen Naar je ruiten fluiten, zielig en berooid Zijn eigen glazen doolhof ingegooid…

Voor Tim Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geboren is en Met eigen geweten In de wereld is gezet Staat klaar voor De rol van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig - Nu alleen nog Hopen op goed publiek…

wonderbaarlijke nachtshow vervat in donker decor lichtend sterrenspektakel schuift voorbij zeer slow ronde koepelvormige kosmos perfecte circussfeer met centrale dierenriem verborgen in flonkerend bos…

kijk kijk dan Mam de familie pimpelmees is op visite een roodborstje hangt in de lucht om zo van de dennenappel te snoepen, in een decor van aangevlogen sneeuw Mam kijk, ik geloof dat de aarde bedekt is met witte tranen…

de eenzame visser heeft ogenschijnlijk geen weet van het decor waarin hij de hoofdrol vertolkt dit fraaie prentje maakt bij mij iets los waarvoor ik even het juiste woord niet kan vinden noem het voor mijn part een vorm van sprakeloosheid…

ik zag decors snel wisselen in je ogen de hoofdrol speelde jij maar de regie gaf je aan mij zo dat je vrij kon stralen het publiek kon overhalen tot applaus geen plankenkoorts ik droeg de toorts tot jouw succes en dacht je al de mijne in het sluiten van gordijnen maar de toegift was voor hen…

Al is een horrorfilm nou nóg zo slecht, Een kerkhof vormt er altijd het decor, Met bliksem en een wind van tien Beaufort; Helaas is het in Springfield levensecht. Een plu bij onweer dragen is niet schrander Je weet toch: wie een kuil graaft voor een ander...…

op dagen wanneer het leven voelt als iets dat je misloopt waarop alleen overblijft wat geen hout snijdt op die dagen kom je beter niet uit de verf zweef je door een leeg decor een milde steen des aanstoots slechts…

een woest decor vallend groen wilde takken jij grijze deken zomervocht zwart met bakken de grootste plas kindersprong natte hakken brede lach harde schreeuw het mooiste pakken…

Het veld bedekt met zilveren deken in nachtelijke glans over nevel slechts hier en daar contouren van een boom de wereld gevat in vale licht der volle maan boven dit decor zie ik nog geweien van een roedel herten staan.…

Uit haar schoot weerklonk sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de Alpentoppen gloeien tegen het decor van het naderend…

De dauw in een winternacht, legt een deken over het landschap, rijping in fonkelende kristallen, weerspiegelen in het maanlicht, verlengen grillige takken, met glazige ijspegels, sterren schitteren aan een luchtgewelf, tegen een gitzwart decor, de horizon heeft de honneur, van waterdampen in vlokvorm...…

Ronde na ronde vliegen ze de duiven in een vlucht Ze hebben weet van zon blauwe lucht en vrijheid Ze hebben alle tijd hun cirkeling te maken Acrobatiek tegen een herfstblauw decor en de nieuwbouw aan de IJssel Ze zitten goed in hun vel deze gevederde vrienden.…

verblindend flits de kermis carrousel en draait maar door in een wereldvreemd decor attracties schitteren schone schijn met snelheid en emoties op dit wonderlijk festijn waar spiegelende kitsch in wankele momenten weer werkelijkheid wordt voor wat losse centen…

het breekt de gaafheid is verdwenen breuklijnen kleuren in toegelaten licht de vorm gaat teloor in vertrouwd decor vernieuwing vonkt uit opgesloten zijn vrijheid heelt de innerlijke pijn van ontsluiten zodat dromen weer in kunst kunnen wonen…

Je wilt lopen loper zijn in beweging komen en zijn Natuur het decor landschap -aanraakbaar- met decorstukken De weg wijst je als vanzelf je hebt geen bord nodig Maar op het bord staat meer dan die lijn de knooppunten de verbindingen het treffen van elkaar het ontmoeten van jezelf.…