Alle inzendingen over de Stad

dezelfde glimlach de stad in of uitrijdend het reclamebord…

er was ooit een stad zij stierf in het verlangen vereeuwigd te zijn…

De stad verdoezelt wat donker is met veel licht – Is zo de hemel?…

Er is een stad onder de stad. Ik en mijn schaduw. Eens voer ik op een lek geslagen boot, dook onder, vond een poort. Daar zat een nimf met rode haren. Ze zei: Waar bleef je toch? Ik heb zo lang op je gewacht. We ijlden koortsige nachten weg, dronken de roes tot braaksel, dobberden in het neon van de stad.…

De grote stad moest het zijn want je had niets te verliezen. Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis.…

ochtendritueel van de heilige dieren de vrije herten nemen de stad in in het vroegste ochtendlicht de verlaten stad voor zichzelf alleen alle straten van Nara de vrije herten ze steken over bij aangelegde plaatsen de stad is van hen snuffelend op zoek naar zaken van hun gading al het eetbare ze worden verwend boodschappers…

de rand van de stad nadert, het water rammelt al aan ingewanden dit stuit op bezwaren, onoverkomelijk, genadeloos men stelt geen vragen over de houdbaarheid van eeuwig het antwoord houdt zich schuil binnen de muren van de stad volgens de overlevering ligt daar een vergiffenis begraven…

Rotterdam mijn stad, als ik kon zou ik je beschermen. De stad waarvan niet wordt verwacht dat die door sommigen wordt verkracht. Rotterdam waar je roep om hulp verloren gaat in het stadgedruis. Rotterdam de stad van waaruit de meeste Rotterdammers al lang zijn verhuisd. Rotterdam daar zijn de criminelen aan de macht.…

de stilte wordt er nog gevangen in de kronkels van de bloemdijk, vanuit het eenvoudig zwart wit deurtje kijken paardenogen nieuwsgierig naar de stadse fietser op het land. op de kleine lapjes grond liggen de uien in rechte lijnen, langs fietsend,is de geur voor even een scherp doordringen voor de stadse fietser op het land.…

Vluchten naar een stad waar leven is en waar mensen samen echt zijn en terug komen tot zichzelf zonder zelfbedrog om wie ze werkelijk zijn of willen zijn. Echt ! Een stad waar eenzaamheid waar , verdriet reëel is . Zonder de franje van een verwachte hoop op beter.…

in zichzelf gekeerd Innerlijk verschraald Holle retoriek overal Na 1945 bouwden we een nieuwe stad Het kwaad was overwonnen Laten we dat uitstralen Op z’n Rotterdams Met opgestroopte mouwen Deze stad is veilig voor en van iedereen…

Zij is het die ik telkens weer verguis: van stad tot stad trek ik, maar nooit naar huis.…

Reuring in de stad de zon verwarmt je huid muziek opent je hart lenigheidsduivels tonen vol trots duizelingwekkende acrobatische toeren en clowneske acts caleidoscoop aan cultuur gezichten stralen gelukzalig nip ik aan mijn glas zomer in de stad…

Door mijn nog wat Amsterdamse ogen loop ik zo de verbazing binnen Oud bos in de stad Hond D weer eens mee die vanzelf doet wat een hond zoal doet in een bos. De armen van reuzen met handenvol groen wuiven boven ons naar de stad en de zee.…

ijzig giert de wind door stadse straten afval schuurt langs muren verdwijnt uit het zicht van gedoofde winkelramen een dakloze vrouw ziet met lede ogen de geest haar fles verlaten verbogen, schuifelt ze door stadse straten zal er nog plaats zijn voor haar?…

Voor mij in hartje Stad ligt jong gras In de volle zon Grasmat die de laatste Dagen garen spon Bij vocht en warmte En zomerzon - koele schaduw Slechts in een klein hoekje Waarin het aangeschoten wild Van de stad naamloos rusten kon…

*-eigenheden Die vervelen nooit, zoals Rubens ons in veel van zijn werk immer laat zien Hoogstaande streken met pencelen Een stad zonder tijd, houdt jou en mij jonger Een stad zonder tijd knaagt niet aan onze ziel Wijzers terug *Peter Paul Rubens; Siegen (Duitsland), 28 juni 1577 - Antwerpen, 30 mei 1640…

Bevroren vallen de oproepen tot gebed -- als sneeuw op de stad.…

Ik kijk naar de stad, de wereld waar ik weg was – Het heeft geregend.…

Terug uit de stad zie ik duidelijk hoe arm -- hier de rijken zijn.…

deze horizon draagt jouw naam hier liggen jouw ouders hier wacht jouw steen dit is jouw skyline jouw handtekening jouw stad, was getekend…

Jeruzalem, stad met de vele poorten, GOD droeg je in zijn hart. Heilige stad, die de andere ruimte moet geven.. Jeruzalem, meest omstreden gebied ter wereld, jij bent niet weg te branden. Oude hoofdstad van het koninkrijk Israël. Stad van Jeruzalem bewaakt je vesting voor je gaat vallen.…

De stad, zijn skyline en zijn grenzen. Vogels vliegen om de wolkenkrabbers van de stad. Zij kunnen zich haast geen grotere vrijheid wensen. Een veelheid van lichamen vliegt straks uit.…

het in haar glorie, nu de stad karakter heeft.…

In 'n gesloten café zingen gasten 'n treurig lied; twee oostindisch dove agenten vóór mij horen het niet in de tolerante stad Weemoedig denk ik terug aan m'n intieme momenten met de stad, koester herinnering aan ongetelde keren dat ik ben omhelsd door de tolerante stad…

Een koude nacht een bleke maan een stad een straat een huis een raam een zwarte kat ze zit, je ziet: ze is met bijna niets volmaakt voldaan haar grenzen worden nu en dan een beetje vaag heel even knijpt ze met haar ogen dan is ze ook het huis de stad de maan de hele nacht.…

Kruip door sluip door in Den Haag Centraal hier gedril daar geboor herken ik niets van wat ooit was Buiten gekomen word ik omringd door hoge gebouwen waardoor het in het niet vallen onontkoombaar lijkt Den Haag stad mijn stad met besmeurde skyline de vooruitgang wacht je op…

Stad met rafelrandjes Een tram rijdt door het gras En de zee, de zee, altijd dichtbij Nostalgische panden Duinen en strand Lopend naar zee Steeds weer die zee Stad van verhalen Talrijke talen Aan zee begon de herfst vandaag Den Haag…

De stad van de liefde. De stad met meerdere gezichten Mensen met een enorme vaderlandsliefde. Al die lampjes die de stad belichten. Parijs laat je bedichten.…

het is niet dat ik je veracht mijn stad waar ik toch ook het daglicht zag de stegen, molens, hogeschool die mij lijdend, schetsen zag ik wil verder, veel verder dan mijn ronde neus kan zien, veel verder dan het licht en heel misschien kan ik er ook mee spelen in duisternis en schaduw van de grote stad Leiden gegroet, laat mij niet lijden…