Alle inzendingen over de hof

Van maneschijn is nog geen sprake we wandelen samen door een rozentuin de geur en kleur als wonderbaarlijk Hier neem je niet de benen noch de wijk Hier blijf je dralen dwalen door een hof Hof van Heden.…

Dolend, maakt het hof- Stad in ruste, niets is waar. Temidden TL.…

Een zachte wind waait de hof ruist, vol van luister woorden als lichtjes.…

Ik vraag U in ootmoedigheid doe binnenin mij groeien zo’n Hof van Leven, U die leidt door nu en dan te snoeien.…

Open Hof, maandag 9 juli 2012 Bert Weggemans, zomervrijwilliger…

Ook ik vlinder maar wat rond in tuin, in hof Rond water aan vijver boven ven en waterloop Ik weet... ik bof ben meer van lucht dan van aarde soms raak ik van de wijs: Laatst eindigde m'n reis in laat middaglicht -ik kon m'n ogen niet geloven- achter het glas van 'n raam met uitzicht op 'n tuin, 'n hof.…

Wanneer je voor het hof je broek laat zakken, Heb je maar zo drie dagen cel te pakken, Heeft Ramsey in Amerika ontdekt. Het is dus slim - wil je je billen tonen - Te wijzen op het recht om te verschonen.…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

(tanka) een klein paradijs het verlangen en streven naar dat wat ooit was diep verscholen in ons brein zal het de Hof van Eden zijn…

Geroepen Voel ik Me om Te helpen Mijn evenmens Hij die zonder Dak is of Zonder thuis Opgedragen aan de mensen van Open Hof, Stad Groningen…

Verrezen uit de dood ging Hij de Zijnen voor op reis door de verlaten Hof naar ‘t Hemels paradijs!…

waar niets meer Aan wordt gedaan, hebben Onze buren het Hof dat Merkel opdraagt zonder Dralen de allerarmsten Dit jaar nog uit hun Isolement te halen…

Maar die apenrots hield 't Spaanse Hof van het diner…

al dagen zit de zon in brandglasramen langs de rivier de herfst vangt de gloed als vuur in glas-in-loden ramen de glans van goudbrokaat gekletter van schildknapen en ridders het pronken van de hoofse dames het fonkelen van juweel en rood fluweel terwijl de wind die aan de blaren knabbelt het licht in scherven breekt…

kom o koele noordenwind en jij zo zoele zuidenwind laat de hof indringend geuren en toeven zal ik weer als kind…

mijn tuin kent stenen vierkanten bij de vleet omgeven met kunstgras van een meter breed vanuit de serre aanschouw ik deze rijkdom doch ter volmaking zoek ik een zijden rododendron ik zet hem dan midden in mijn hof van beton hij staat dan in de schaduw, en gelijk mijn tuinkabouter uit de brandende zon…

aan het hof van koning Nobel verzamelen zich de dieren uit alle windstreken de vos, die is afwezig welnee, dat is de beer uit het verre oosten hij verheft zich grimmig op zijn achterpoten de zon komt op bij de K(r)im de beer, die geen vos is wil afwezig zijn rol spelen in hedendaagse fabel…

Het stuk zei aan 't Hof van Justitie: 'Helaas ben ik nu in positie: 'k werd niet preventief gefouilleerd. Intensief kwam 'k in aanraking met de politie.'…

Als jij mijn gewonde hart laat bloeien vlinderlicht onder mijn huid ontluikt de nacht en avond naar morgen ruikt regendruppels met stralen stoeien dan blijf ik in dit hof van Eden stil genieten van een boeketje heden…

dwalend door deze tuin heb ik niet de vraag wie heeft eerder hier gestruind waar ik speel en zinnelijk verzoek zijn geen sporen van frekwentief bezoek ook als ik vlei naar paralelle hof via zout naar zoet proef ik dat ik bof nieuw is dit wandelen voor mij immer weer niet om huid of dal doch mijn lust naar meer…

dwalend kwam ik hier dacht een plekje te vinden voor mijn onuitgesproken relaas helaas moet het hierbij blijven ik groet u met een hoofse knik u mag zichzelve blijven maar ik ben ik…

Of kan hij als nar bij het Hof terecht ?…

Je bent een wilde kers in de hof van Eden Mijn kleine zomersproet op de lippen Spreid je vleugels uit, Liefste ..... Wees voor een dag Koningin van alle vlinders !…

Dat is een vrolijke boel Als u begrijpt wat ik bedoel Een soort hof van Eden. En had ik genoeg getreden Dan ging ik mij vertreden.…

Lavend de liefde aan het roze verheven hof. Ik betong u beider mijn mooiste lied. Zoete verleiders, knipogend bloot. Gewillig gespreid het wellustig rood.…

Het hof in ´s-Gravenhage heeft gesproken Die muur moet om en wel onmiddellijk Zo luidt het vonnis onverbiddelijk Dus denkt men dat hij nu wordt afgebroken Maar dat ontwricht diplomatiek verkeer Want dan klopt heel die routekaart niet meer…

ze komen weer, de vakantieverhalen over een hof van Eden en hoe gelukkig ze waren die dagen verlicht door een zon die ik in het water wil zien schijnen mijn jaloerse blikken verhullen vanachter een tijdloze zonnebril…

Na maanden gezeur en doen alsof tot woede van het Koninklijk Hof zag God vannacht pas dat 't eind'lijk goed was. Albert mag dus terug met verlof.…

De varkens wroeten ronkend in de hof. Maar bergen, blauw en ver verheven, eisen Mijn aandacht op, die stijgt uit stank en stof.…

Een slavenjong, een opgezweepte meid In een gespannen meester-knecht relatie In Staphorst is men meer van hof en heer Maar in de machtsmaterie in de leer…