Alle inzendingen over de hunebedden daar k

oudste monument de gestapelde stenen keigoed hunebed…

Toen hij weer opstond op de Jongste Dag Zag de verblufte hunebeddenbouwer Eerst nog lijkbleek, maar daarna stukken grauwer Omdat hij de beschaafde wereld zag Waar men tegen zíjn trots, zíjn hunebed Zomaar een ouwe fiets had neergezet.…

lillijke stienebulten zaand deraover…

In een kamer van zwerfstenen (Aangevoerd door oprukkend ijs) Onder een plat dak Onder een aarden heuvel bedolven Staan krullen en spiralen in de wand gebeiteld Een heidense tempel Geplunderd door fanaten Opgericht door een verspreid volk Drinkend uit bekers met een trechterhals? Een oeroude grafkamer Waar het skelet verteert in zompige…

adembenemend leeft eeuwenoude stilte in stenen graven…

Men kan hem beter stenen laten sjouwen, om voor zichzelf een hunebed te bouwen.…

als men door de provincie Drenthe fietst door heide en de velden over paden en de lanen valt immer op dat men nimmer ziet slapen in beschermde ledikanten hunne bedden speciaal daar uitgelegd voorts is kenmerkend het gescheur op motoren eenmaal 's jaars dagen lang met veel consumptie langs de weg apart zij vermeld het schrikgedrag…

Krokante kuikens, kip Kaneelbestoven Kalkoen, kamelenoog, Komkommersla Koek bij kamillethee, zo kant-en-Klaar Kokkin met kikkerbillen, Kaalgekloven Kaag kookt coquilles in het Koeterwaals Kieskeurig in 't kwadraat, iets Kolossaals…

gravend naar pijnen uit een ver verleden struikel ik onvoorzien over mijn eigen graf dat me even stil doet staan, stamp 't nogmaals aan daar deze gevoelens zorgvuldig leken weggeborgen en nu veel te dichtbij willen komen grijpt het mij onverhoeds naar de keel waardoor mijn schreeuw wordt gesmoord evenals al die anderen die schreeuwen…

Hier tussen Hunebed en wallen. Komt menigeen tot rust. Ze komen hier in grote getalen. Hier vertoeven is een lust. Vacantie hier in drenthe. Geheimvol en met een eigen taal. Hier is bos en gesteente. En Drenthe heeft ze allemaal!…

Jouw paarse heide maakt me blij... de groene esch, het weidse ven. Het is alsof ik jou al langer ken... Komt dat misschien door het stenen bed wat Hunen hebben neergezet als altaar lang geleden? Waardoor wat was verschuift naar nu... Een plek voor mijn gebeden.…

Hoofd op hol Gedachten die Zichzelf niet Meer bij kunnen Benen, de wereld Die doordraait Net als ik - Ik vlucht naar Die ene plek Waar ik als Kind al zo Graag kwam - Midden in de Dennen van Emmen Liggen ze, opgestapeld Door op het oog Onmenselijke oerkracht Ik raak ze aan, een Voor een, word Langzaam weer rustig…

op eindmorenen het gevoel voor verhouding steenkamer steenwijk is het links of rechts wij kijken steeds achteruit waar de zee licht - rond middernacht scheen daar in de volle maan een helm van geel haar over de leuning leunen de hunebedden op zachtroze huid overijssel's kop daar gaat alles nog rustig de ruimte in -…

Naast mij een levensvorm die zich uitstrekt wanneer ik naast haar lig en de perfectie bemin van een repeterend beeld wat zich op het netvlies voortbewoog in een caleidoscoop zich steeds herschikt waarin de wereld werd gewogen naar ziel, zin en norm, geschapen alleen voor een oog dat het wil zien de precieusheid rekt de nacht naar…

Ik hoop dat het nog lang zal duren lang zal duren voor ik ook stilte voor haar word. Het verstand gunt ons vast die vele liefdevolle uren maar met woorden van troost schiet ik nu te kort. Al vindt ook zij nog steeds liefde en ook geluk in dingen zijn wij niet de enigen die wakker zijn in de rozentuin, ik zou nu over die broze bloemen en sneeuw…

Hoe een huis overeind kan blijven nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven, haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn. Die dag dat ze niet meer zal ontwaken geen gesprekken of reünie mee zal maken, blijf het vast even roerloos op die hemeltrap kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…

Mijn kerken zijn geen schijngebouwen ze zijn daar waar ik ze vind Een hunebed op Drentsche heide in het lachen van een kind Mijn kerken zijn waar ik ze zie een ster die schittert in de nacht Een oude boom in het weidse land de maan die knipogend naar mij lacht Mijn kerken zijn niet duur betaald maar wel van grote waarde…

Je verzorgt een, het graf een marmeren steen de zomerse plantjes de vaas met bloemen je pimpt het op niet de lijk-kist niet het lichaams-lijk dat is afgelegd dat is begraven dat vergaat maar je borgt de overledene de herinnering aan jullie leven aan zijn of haar geest aan fysiek met hem, haar aan de mens die je liefhad of heel erg…

Heb heimwee naar de bossen hunebedden, de paarse hei. Zie kleine plaggenhutten hoe ze leefden in die tijd stapels turven op een rij, was herinnering bijna kwijt. De streek waar ik geboren ben onttrokken aan het veen... Hóu van het Drentse land ga er direkt heen!…

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

avondronde de dokter komt hij glimlacht en vlindert met zijn hand over haar brandende huid zij knikt, uitgeput, uitgedund door woorden die achtergebleven zijn zij zwijgen samen een dialoog net zolang totdat zij nog een paar keer wakker schrikt…

't Zijn gewoon Hollandse borden Van de E tweeëndertig naar Coevorden Behalve dan die Hunebed Highway!... ...bestemming Emmen bereikt...…

Ooit komt die ene dag, die ene waarop haar ochtend niet meer aanbreekt, de dag waarop men wellicht niet schrijft waar jij of zij op dat moment verblijft. Laat de hemel dan alstublieft staalblauw kleuren, de lavendel en de seringen die dag extra geuren. Ik weet echter zeker dat je dan nog ergens elders bent juist die dag je moed en kracht voor…

Wij kennen al jaren van die dagen de korrels aan het strand, de schelpen het schuim op het water dat af en aan als golven wederkerend het strand aandoet, het koude dat je in winters laat huiveren. De nacht telde deze keer minuten lang uren. Vandaag is huiverig, ik zoek niets en ben thuis de dag is kil niet vrolijk, de sfeer is gelaten, regels…

Tsjik tsjik, de sproeiers vormen vliesdunne nevels – met een regenboog.…

Land van polders,duinen,stranden Arbeiders,korenvelden,veestapels Trekschuiten,klederdrachten, molens Land van bloemen,landerijen, Dijken,grachten,hunebedden Volksliederen,meren,kleigronden Land van oorsprong,jou heb ik lief Daar waar de arbeiders hun lied zongen Handen die korenschoven bundelden Land van toen,een foto in mijn gedachten…

Die opgekropte emoties nog Maar net binnen houdt Angst en agressie Die om voorrang strijden Hier wordt niet gretig gezwegen Maar alleen uit bittere noodzaak Zichtbare golven van ergernis Die over elkaar heen rollen Zonder geluid Uit pure frustratie aangelengd Met hoog oplopende irritatie Alleen pure wilskracht Houdt de breekbare…

Ik ben dus in slaap gevallen, ongetwijfeld – want ik word wakker.…

Ik moet je wat vertellen want, 'k Bén er weer, 'k Ben weer thuis, heb jullie zó gemist... 'k Open de p.c., Zie ál die mail.... Hártverwarmend om zó te worden gemist. Maar.... Ik bén er weer, 'k Ben weer thuis, alhoewel geen 100%. 'k Bén er weer, de rest gaat vanzelf, want ach... álles went?!…

‘k Mis je wanneer ik grote, witte wolken streel, dromend in een lentegeur. ‘k Ruik je wanneer ik rode roosjes zie blozen, stralend in het zomerlicht. ‘k Hoor je wanneer de wind jouw engelennaam fluistert, stoeiend in het najaar. ‘k Zie je wanneer de sneeuw jouw voetstappen achterlaat, bevriezend in een winterslaap.…