Alle inzendingen over de onvolmaakte mens

Boze inborst Klaag’lijk zweeft het geluid door de ruimte; rillingen lopen over de rug, een nachtmerrie verdwenen, zoekgeraakt een kind, zoon, dochter gekeurd en weggehaald, meegenomen en kwijtgeraakt Een algemeen gevoel van ontsteltenis neemt plaats verdwenen, de veilige rust een onvolmaakte wereld.…

Soms zweemt het onvolmaakte naar volmaaktheid Soms is het triviale goddelijk Soms is een korrel zand een strand Soms betekent de glans in blauwe ogen een hemel Soms is een handgebaar een omhelzing Soms is een waterdruppel een oceaan Soms ruikt de aarde naar de hemel Soms is een blik een kus…

. ik leef in de baarmoeder van de zachte dood adem het sterven in onderweg naar haar maar al verwacht zij de zwarte madonna mij in haar vruchtbare schoot en ben ik aldoor op zoek naar mijn zoetste min het levend gemis blijft de baar verborgen in hoop geeft het leegte zin .…

volmaaktheid bestaat niet en laten we daar maar blij om zijn blij met elk deukje of schrammetje een ieder z'n eigen schadegevalletje met het litteken als herinnering aan een pijntje van gisteren we lopen uiteindelijk allemaal wel iets op een scheur breuk wond of wellicht een gebroken hart maar het geneest na verloop van tijd en je…

Gisteren een school beschoten, waardoor vijftien kinderen werden gedood en nog eens tweehonderd gewonden vielen O ja, nog een foto van mezelf met zeven afgehakte hoofden -waarvan ik sommige op een hek had gespiest- op twitter geplaatst. Eens even kijken: wat zal ik vandaag eens gaan doen?…

Op de bühne voel ik mij thuis daar speel ik een rol en iedereen applaudisseert dien mijn tegenspeler van repliek laat hem droevig of blij en buig netjes voor het publiek daar voel ik mij geëerd alleen omdat ik de tekst volgens verwachting heb geleerd daarbuiten ben ik naakt kwetsbaar onvolmaakt ik ken de regels niet en niemand…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…

uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van volkomenheid die het onvolmaakte…

Het zicht door half gesloten ogen Vaag maar vol verdraagzaamheid Zacht en vredig ingetogen Onzichtbaar in aanwezigheid Kleuren als een silhouet Op mijn netvlies vormgegeven Geborgen in een amulet Meer in't zicht dan toegegeven Wie het ziet zal minder dromen Puur en echt maar onvolmaakt Zachtjes laat ik tranen stromen De traan…

Soms lijkt het dagelijks leven op een onvolmaakte symfonie. Zo’n muzikaal mismaakte - asociale - compositie. Partituren met afgunst, oorlogen, vrede en ruzie. Teksten die elkander zelfs niet kunnen verdragen. Zo’n valse gedwongen liefde die we ooit met elkaar begrootten.…

die mooie dagen van weleer ze zijn voorbij komen niet weer de mooie dagen van voorheen ze bleven achter in een zweem van onvolmaakt geluk...…

Maanden verstreken Doch verwonden ze nog steeds De scherven van weleer Bloed dat vloeit Met een dunner wordende Structuur van het vergeten Een gekrompen hart Droogt langzaam uit in de Verzengende kilte van het niets En ik......struin Loop, vecht, ren, struikel Over mijn misvormde gedachten In mijn oren hoofd Een onvolmaakte symfonie…

wadend op kniehoogte door mist van heden en verleden ken ik alleen maar mijn eigen unieke wereld van alledag waar elke gebeurtenis zich maar éénmaal voltrekt ondertussen schrijf ik bij gratie van onvolmaaktheid muziek op de blanke muren mijn ideeénwereld is mooier dan de werkelijkheid en denken maakt ongelukkig kom liefste dans…

Het snelsonnet is vaak te lieve taal: een traan, een lach, soms echt en toch verzonnen. Een denker denkt. En schrijft, maar “onbezonnen”. Hij schrijft niet cryptisch, maar smeedt taalkabaal en daarom roept hij dichters op: sta op! onthul de misse daden van de top…

Competitief gedrag heb ik altijd gehad niet omdat ik altijd wilde winnen of de beste, de eerste wilde, moest zijn maar om er gewoon bij te mogen horen Want ik deed zo ontzettend mijn best dat ik m'n grijze muis ben verloren en soms lijk ik een kater, een tijger ben zeker niet meer voor de poes Ben in feite nog gewoon op zoek naar wie ik…

Voor de tweede keer in zijn leven raakte het onvolmaakte in een spiraal van streven Ooit greep hij zich vast aan de filosofie van de tijd Zijn wens bleek een contrast De eerste keer was fataal een poging tot permissie een toekomstideaal De tweede keer was een onthaal een dilemma zonder grenzen verdwenen moraal Nooit gaf zijn…

Weerstand tegen het onvolmaakte heden. Verzet tegen een onvoltooid verleden. Weerzin tegen wat nog komt. De lat die steeds maar hoger ligt. Doelen die verdwijnen in de mist. Wachten op verwachtingen. Onvoltooide dromen. Zie! Een duif vliegt door de straat. Luister! Wind suist door de hoge bomen, als muziek die dove oren streelt.…

Waar zijn ze gebleven, die buren van toen, waar is de ziel in de mens gebleven? Waar?…

Maar niet voor de mens...…

Dode meisjes, drijvend op het verlaten bergmeer alle tederheid gezonken in bodemslijk verklonken, doodse stilte die neigt naar mistig hartzeer. Wat mis ik de zachte streling van de jeugd, onbezonnen schoonheid ver weg van iedere droefheid, lichte dagen en nachten in volle vreugd. Liefste er rest me slechts één baken laat me in uw liefde…

beheerst althans zo leek het bewoog zich mijn leven het afgelopen jaar bagage onvolmaakt nog onaangeroerd stond al maanden klaar om de hoek wachtte de bedaarde boemel op een tweevoudig spoor het was tijd ik moest instappen maar voor ik het wist reed hij alweer door - maar nu… opnieuw waag ik de tocht druk mijn neus wat…

Een onvolmaakte witte lucht Met tijgerrode wolken. Kijk ik nu terug, zie met een zucht Dat ik jou niet kon tolken. Een landschap blauw met roze grond Gemiddeld maar toch zo verwond Door afkeur, sentiment, gebrek Geen dag meer vrij van ons gesprek. Als ik toen, met m’n stomme brein, De juiste woorden had gekozen.…

en de voldongen rouw maar zeker ook bloemen heeft zien bloeien in liefde, in een glimlach of gebaar van die ander, jou waarvan de warmte het liefst blijvend naar ons innerlijk wil vloeien in eeuwige kwetsbare verwachting zo is de mens, immer op zoek naar ware achting…

ik ben slag noch stoot, onvolmaakt vervuld - sinds die dag, in hoop te verrijzen, met een nieuw licht, vel of snoet. op muzische wolken was ik gaan drijven eeuwig écrire c'est mourir tot groet -…

beschrijf me deze belofte niet als zacht de zee oneindige golven wanneer dan ook geen enkel woord draagt de eeuwigheid, aan beide zijden alsof er wind zou waaien, heen en weer laat het zijn het voorjaar dat komt twee vogels onvolmaakt zichzelf in het vinden en almaar mooier beschrijf me niet maar laat ons het strand als…

Onvolmaakt en robuust zou je liefhebbend de schrammen van dit intense gevoel in ons krassen. Nietig als wij zijn zullen de littekens ons gedenken. Vol wanhoop kijk je me aan want de realiteit wil dat we onbeholpen gissen naar liefde. Verlangend naar de ander echter in eenzaamheid heen zullen gaan.…

Een mens hoeft niet altijd mee te voelen, een mens lijdt niet altijd met je mee, een mens kan zich niet invoelen, in jouw pijn! Maar hoe schrijnend is het te bedenken dat er mensen zijn, die doordat ze niet kunnen invoelen zo immens hard kunnen zijn, dat je de tranen in je hart voelt stromen!…

Het accoord van de moord in staccato is uitgevoerd met een stiletto het kwam zo van pas was heel snel passe met het lijk werd geleurd zijn naam onbekend een kaart aan een teen zo ging hij ter kist hij wordt niet gemist.…

Wat is een mens? Een stip op een stip voorbij de zon, die zelf is zoekgeraakt in het heelal van melkwegstelsels achter melkwegstelsels. De mens: waar praat zij van in al die tijd, aeonen ruimte, zevenmijlen licht en zeventig maal zeven mijlen niks.…

Achter het masker Zonder fouten Altijd mooi Pijnloos Afstandelijk En vol begrip Schuilt een mens Geef maar toe…