27035 resultaten.
Occulte riten
netgedicht
4.0 met 127 stemmen 118 warmte wiegde
water tot
hogere golven
nog dichterbij
jij dacht het
te bezweren
probeerde met
occulte riten
maar je bracht
water naar de zee
wij hebben
de vloed
niet afgewacht
zagen het land
en de steden
verdwijnen in
een gigantisch
pandemonium
waarbij het leven
in zichzelf is gestikt
oplandig treurt
totale verslagenheid
wij…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.706 zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt de roekeloze droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee
het lichten van de creatieve geest.'
1939…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 En 's avonds daalde
Hij op Zijn duintop
En zag de velden
Veelkleurig schemeren -
Nog teder blinken -
Zag hoe de zon zich
Baadde in de golven,
Zag hoe de zee zich
Wond om Zijn aarde,
En al de sterren
Stegen en daalden
Rondom Zijn hoofd.
-----------------------------------
kuras = borst- en rugharnas…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.501 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.…
Dunedin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 303 de stranden
de luchten, de wenkende zee…
de namen in haar hart
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 322 zeg me hoeveel tranen
er golven in de zee
vraagt ze met een zachte
fluistering
in haar stem
zeg me hoe vaak
de maan me troost bracht
als ik moe
van het alleen zijn was
in die donkere nacht
of met een warme glans
juist dat liefdespaar kuste
dat danste in het maanlicht
ze kent de antwoorden
de stille fluister
van de wind
schrijft…
Zeehonden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 een blij moment
tijdens mijn wandeling langs de
zee en op de pier.
Het was vooral genieten
met de zeehonden.
Vanmorgen dacht ik nog
voor mijn wandeling: kon ik
maar een zeehond zien.
Het werd nog mooier
dan het al was: twee zeehonden
bijeen.
De natuur bracht een wonderlijk moment op
deze sombere, grijze zondag.…
Oudejaarsdag aan zee.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 158 Ik zoek naar woorden in de zee
maar 't zand verdraagt mijn voetstap niet.
De vloedlijn wordt alsmaar verlegd
en 't strand blijft spiegelend geveegd.
Wat bracht de zee wat nam de tijd
te worden tot wat nimmer was.
Een ander lichaam voor een tijd
gerijpt door de omstandigheid?…
terug naar zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 zwijgend rijgt ze
oude woorden aan elkaar
onstilbaar verlangen van toen
en daar verankerd in de ziel
de zee bracht golven
aarzelend naar het strand
nam ze dan weer mee
het water was laag
ze hoort de meeuwen
zoekt veren en schelpen
zo stil, zo dichtbij vindt ze
haar dieptste zelf
zacht ademt ze het verleden uit
de vloed zit haar…
in het voorbijgaan
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 258 we hebben elkaar ontmoet
aan de buitenkant
je bracht de zee
en tussen gesprekken door
het blazen van de boten
omdat er op dat moment
geen woorden waren
of te groot of te klein
we draaiden naar de duinen
het pad dat, ook in schaduw,
oud had kunnen worden
was ik, of jij al gestorven
bleven we staan
in alles wat er te weinig was…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 420 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.264 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.649 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 437 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Zeearmen voor zeegodinnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 48 Belandt zij zonder
Chicanes aan land
Donderend en denderend
Extravert
Frenetiek de
Gretige gulzige golven
Hoorbaar hongerend
Intimideert zij
Jubelt zij haar
Kolkende klaagzangen
Lyrisch haar landschap
Mooie maanzieke reuzin
Neptunus maant haar tot kalmte
Oeverloos opent ze haar
Panorama’s deze non-
Querulante sterre der zee…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Voor de lieve "klein" kindjes
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 4.302 Al heel vaak stond ik ermee in mijn hand,
helaas kan ik hem niet meer voor jullie kopen want,
jullie vader bracht het vandaag voor mama mee:
"HET MOOISTE VISJE VAN DE ZEE"…
Eb en vloed
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 462 gloedvol- vurig warme nachten
dagen van vervuld geluk
beukt de woeste wilde zee
op dijken van het bange wachten
angstig wilde hoopgedachten
turbulentie in mijn lijf
golven die mij overspoelen
die mij eens in doodsnood brachten
verwarren nu mijn angstig hart
ijzig koude noordewinden
kruipen door mijn botten heen
waardoor de eb de vloed…
wat er rest van zoete dromen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 475 de vogel vloog naar onbekende landen
bracht hem haar liefste dromen mee
naar waar zij hopeloos verzandden
in liefdesvuur dat hij verbrandde
aan 't eind van het bal-masque'
en later van de schok bekomen
zit zij gespalkt weer aan de oevers van haar zee
zij ziet de aller-wildste stromen
en wat er rest van zoete dromen
dat fluistert zachtjes…
Geruisloos
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 166 Bracht jij intrigerende opvulling.
Dat leidde tot een opzienbarende samenzang.
Geruisloos maar kleurrijk.
Zoals de zon de zee aantikt.
En wij te droge op een treffende zandbank.
Geruisloze handreiking.
Als een speld in een hooiberg.
Verwelkom je mij in het schilderij op de gang.…
Uitgekleed en ontdaan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 901 het lijntje te houden;geleidelijk
loste hij op in de zee der vergetelheid.…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.530 Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
mijn schip ligt klaar
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 149 de zon
we varen nu heel snel
vijf knopen wel
trotseren hoge baren
we zeilen nu al uren
en het blijft maar duren
met het ontwijken van alle gevaren
de bemanning klaagt
en de kapitein vraagt:
wat hoop je daar te vinden
en ik zei:
daar… in de verte zie je de horizon
en elke avond zakt de gouden zon
in die grote blauwe zee…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.767 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 177 Donkere wolken kwamen aan
een wind stak op best hard
beter nu naar de boulevard te gaan
echter voor 'k zover kwam:
Werd ik gezandstraald niet gering
kijk een uitje op strand met uitzicht op zee
Is 1 ding,
maar al dat zand waar 'k niet om vroeg
was wat ik mee naar huis droeg.…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 409 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de nacht, maar…