Neutrino’s reizen sneller dan het licht!
MC² is nu niet langer E.
We reizen naar ‘t verleden, het idee!
Ik kreeg net uit de toekomst dit bericht:
“Jouw snelsonnet Marcèl, is zeer gedegen
En niemand gaf jou lager dan een negen”.…
Wanneer een brokstuk uit het verleden van dichtbij of
ver weg zal breken, wordt het deeltje gelijmd met vers bloed
Als elixer stromend langs kronkelende wegen met mooie vergezichten
en uitdagend bochtenwerk waar kamers en boezems worden aangesproken.…
Dan neem ik afscheid van die zomernacht,
die nog lang zal heugen in mijn ziel
omdat ik mij één voel met de schepping
als een miniem deeltje van een oneindig geheel
alsof ik een beetje doorkijk kreeg
naar die grote zomer die ooit zal komen……
eigen blad en geur ontluiken
hij liet vogels voor elk seizoen verschijnen
en voorjaarsbloeiers in de herfst weer verdwijnen
hoe mooi verfde Hij de vlinders en de bloemen
en liet Hij de steekmug boven een waterplas zoemen
hoe meer en meer ik om mij heen begin te kijken
hoe meer ik uw grootheid moet loven en prijzen
dat ik een miniem deeltje…
zoals die van mijn ouders
weinig vragend levend
naar beperkingen blij
met wat de Heer hen gaf
sprokkelen van wrakhout
aangespoeld aan stranden
wakkerend soms in fakkels
misschien toch de galm
de siddering van de schicht
door het hart van de enig ware
ook in vreemde bedden
uiteraard weer alleen gelaten
na de schijn van een momentum
een deeltje…
was bang voor dat ene ogenblik
heb je vervloekt en jij mij gewroken
met vertwijfelend gekras diep uit je binnenste
moedeloos verpakte ik je in een groene doek
als ik jouw krassende medogenloze stem hoorde,
omsloot ik met vaste hand, je slanke hals
totdat mijn knokkels wit werden
wilde je kapot slaan met een krachtige slag
om nog eens elk deeltje…