Alle inzendingen over dement OR liefde

Spreekbuis van alle demente mensen hij durfde wel debatteren de bestuursvoorzitter kan wat van hem leren 30 miljoen op de bank en toch urinestank........ Nederlanders trek ten strijde maak een einde aan onnodig lijden Hoed af voor Ben Oude Nijhuis Nederlands knapste spreekbuis…

Daar waar ik niet eerder bij stilstond is dat ook ons huisdier, oftewel onze hond, dement wordt.…

Blijf maar binnen, zeg ik, blijf maar in jezelf, dan kan je niets gebeuren, en ze verbergt zich voor kille blikken en boze buien en blijft zitten waar ze zit Een schrepele kat lijk je, een verschrompelde roos, een gekooide vogel vol onrust, groei maar krom naar binnen, naar jezelf toe, je hoofd naar je hart, je blik op…

Mama wat moet ik nog zeggen Je doet alles voor mij. Je kijkt zo liefkozend in mijn broze ogen, als die een waterval hebben overwonnen. Je aait mijn wang zo lieflijk, als het vroegere babyhuidje. Je streelt door mijn haren, om mij sussend te laten bekomen. Ik zou me geen betere mama kunnen dromen.…

Een klein Kind in een kribbe, zo schamel, zo verborgen en toch geloven dat dit alles voor ons betekent, dat dit de wereld is, ook van hen die hier dement zijn, die hier wonen. Venite adoremus.…

Ze vergeet ’t heet dement alles ze leeft bij de dag telkens weer ze wordt opstandig soms en dat komt omdat ze af en toe heel eventjes zich herinnert dat ’t ooit anders was ze dementeert, vegeteert op zichzelf geagiteerd reageert ze maar soms lichten haar ogen op, alleen worden die lichtpuntjes steeds minder.…

Dat blinderig scherp de waarheid nog ziet, nog teder de liefde laat klinken. Dat zonder angst haar koffie geniet, met vrienden genoeg om te drinken.…

Helaas voor hen die zijn dement, voor hun leven geef ik dan geen cent.…

Ze stonden met hun koppen in de krant Ouwe, bebrilde, gezagsgetrouwe koppen Waren naar het gemeentehuis gelokt met een raar verhaal Alsof het gekken zijn die opgepakt moeten worden vóór de keuning in z'n koets stapt Veel gedaan voor enge kerken of de sjoelvereniging, of zoiets Geen afwassers van demente bejaarden Die worden nooit voorgedragen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zij wordt dement, beiden worden oud, om haar tóch nog bij 't gesprek te betrekken, stelt men haar een simpele vraag, waarop manlief bromt, stel haar toch niet zoveel vrágen vandaag! Hij kan 't niet verkroppen, de dementie van zijn vrouw, maar jee, wie kan dat wél?…

Ze was al weg... vóórdat ze stierf. Ze dwaalde door de gangen. Op zoek naar iemand, die er niet meer was. Ze kon het niet bevatten. Hij zat bij haar aan het ontbijt, dronk samen met haar koffie. Zo was hij er... en dan ineens was ze hem kwijt. Maar zingen, dat kon ze. Alle liedjes uit haar kindertijd. Zo lang, zo lang geleden. Geen…

onthouden kunt, wanneer "gisteren" verdween, zomaar is het " denken" verdwenen, wanneer herinneringen weg waaien, zonder dat de wind aanwezig is je niet meer weet welke dag er komt of zelfs welke maand het is, wanneer geheugen oplost in het niets je ons ook niet meer herkent, is het zo vreselijk te weten en erkennen: het monster won en heet: dement…

Ader marmer als het ware opdat gans de aard dement langs vergane glorie rent. Richt voor mij een monument met de loop op heel de schare welk om`t even graven schendt.…

Doorligwonden, zwaar dement spierverlies, incontinent Al is het maar voor even U zult ten koste van alles lijdend verder leven In sloppenwijken wereldwijd waar de mens dagelijks strijdt creperen straks miljoenen omdat wij, stervensvreemd ons niet met DOOD verzoenen…

Dementen lezen het schrijven zoals peuters de dood vissen uit keldergesteente. Als knipperlichtkernfusie explodeert de trommelende wandeling een ondergronds zwammennetwerk tot een tranenparade, verwikkeld als goed verborgen gehouden oorlogsmisdaden.…

Herinneringen aan een leven Zitten in een warrig hoofd De enkele heldere momenten Worden vluchtig, zacht gedoofd Met een glimlach om de lippen Nagenietend van een liefdevol bestaan Ben je hier, maar toch ook mijlen ver van hier vandaan…

(Dochter aan ernstig zieke en zwaar demente vader) Oh, lieve pap, wat was dat moeilijk om het grote wonder diep in mij zo kort voor jouw afscheid met je te delen ik weet nog precies wat je toen zei Ik voelde mij een bijzondere schakel tussen jou, mijn vader, en mijn kind die ik allebei toen alleen kon voelen maar voor altijd met elkaar verbind…

lieve opa mag ik nog even op je schoot wie ik ben? ach, dat komt wel weer misschien volgende week tussen zeven en acht mag je weer bezoek en hoe is het hier nog leuke dames? misschien die vrouw van kamer vier krijg je nog wel je glaasje jonge ik smokkel je volgende keer wel wat mee heb je weer een nieuwe buurman? ik hang je zwarte pak wel…

Mijn moeder ben ik verloren Oud en grijs en gek zit ze Voorgoed in de bejaardentoren Met mooi weer mag ze naar het park Voortgereden door een zuster Als ze zoet is krijgt ze kwark Me onbewogen aan te staren Vertel ik vurig over onze jongens Moet ik me de moeite dan besparen? We voelden zoveel voor elkaar Maar nooit de moed gehad om…

Schreeuwt ze zacht van de daken Welke zaken Zal ik staken De liefde voor de medemens Intens Verdrietig word ik hier van Ik stop mijn hoofd niet in een kan Water Die kan water kan ik later Wel weer opruimen Ik zal de sfeer maar niet opruien Jij kunt er niets aan doen Jij bedoelde het goed Zei: Een andere depressieve demente vrouw Die…

heel erg zacht een stukje aandacht bij de thee alleen al die aanwezigheid dat doodt voor hem, die immens lange tijd die in niet zien en horen kwijnt geluk heeft hij heel lang gekend het leven heeft hem goed verwend daar teert hij op, geniet intens wat bleef was, die streling bij de thee het kan je eigen vader zijn blind, doof en erg dement…

. we hebben je in de tuin gezet, toen de tijd ontbrak je maakte geen bezwaar vroeg enkel om een knuffel en aaide de kat .…

vingers plozen in hun bezigzijn naar de zin van jouw aanwezigheid zag je lach in schaduwen vervagen de tijd nog even raken je murmelde vergeten woorden in onverstaanbaar commentaar in lichte stralen danste leven op warmte van de late middagzon heb je naar dat stof zien staren jouw kleine universum nog ervaren…

vertrouwder met het verleden Verloren ondeugd in zacht grijze ogen, stiltes eeuwig vermeden Voorzichtige glimlach vertelt wie zij was, beminde vriendelijkheid De waas in haar weten is nog maar pas, herinneringen raken kwijt Sproetjes van tijd op sierlijke handen, ooit een passende ring Haar twijfelend hart, slechts kloppend op liefde…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

droomde dat ik de tekst kwijt was beangstigend was het zo zonder houvast iemand zei dat dit nu juist leven was de essentie die je authentiek maakte zonder script zingen zonder voorschrift dansen ik was alleen maar bang en vreemd opgewonden ik droomde dat ik de tekst kwijt was ik wist niet eens meer zeker welk lied ik zou gaan zingen als een demente…

Een klein Kind in een kribbe, zo schamel, zo verborgen en toch geloven dat dit alles iets voor ons betekent, dat dit de wereld is, ook van hen die hier dement zijn, die hier wonen. Venite adoremus. Tot hier dit gedicht dat ik vorig jaar schreef.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…