Alle inzendingen over dementie OR mistige flarden OR onwerkelijkheid

Een waterplas door mist omgeven met ranke bomen zonder schaduw. gevangen, in een web geweven... het lied gezongen door een zwaluw. ja, ochtendstond verlangt een wonder want toch moet eens die gele bol verschijnen. ze priemt en straalt en duwt vanonder laat zo het dikke rookgordijn verdwijnen. zo krijgt het plekje langs de waterkant terug…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Zwanger van water ontdoen grauwgetande flarden zich van hun neerwaarts ijlende last in hunkering de aarde te zogen, landschappen van stromende beken in mistige waas op glas, grijze lappen worden ijler waar blauw tevoorschijn komt, uit diffuus licht wordt zon weer geboren, liefkozend haar aarde als minnares.…

als het mistig is weet ik dat jij er bent ren tussen flarden door schuif gordijnen mist opzij en dan sta jij daar als ik mijn armen om je sla verdwijn je met de wind jij hebt grijze ogen rent over de velden slaapt in bomen en als de zon verschijnt verdwijn je weer je bent mijn vluchtig kind…

door takken vol schimmen mistige flarden schijnt de nieuwe dag haar lila licht heeft de zon zich vergist zie ik door schimmige takken flarden van mist alleen de nacht die zich verschuilt voor de werkelijkheid een tak zwaar en rijp breekt valt op de grond mist mijn hart rakelings mijn god…….…

hoe het is als twee meisjes, zo klein samen aan het eten, in tranen zijn ineens de wereld verging hoe kon ik vergeten waar het om ging mijn leven jou om het even besef nu echt hoe slecht, dit was hoe zou het zijn als je las, als je wist wat dit heeft veroorzaakt wat de wolken zo mistig maakt flarden van wolken wolken vol mist nog…

oostelijke horizon in vuur en vlam het nachtelijke donker verdwijnt… een piepend stralend licht verschijnt zonnetje lief verstuurt een telegram… reeds vele vogels zingen hun mooiste lied kom op mensen… uit de veren want natuur en dier zullen het ons leren vandaag is er geen plaatsje voor verdriet dus open je ogen en tover een brede lach…

Onwerkelijk... Onwerkelijk, het gevoel nu je er niet meer bent Onwerkelijk, het gemis dat nooit meer went. Onwerkelijk, de leegte nu je niet hier naast me ligt. Onwerkelijk, in mijn gedachten zie ik je nog steeds gezicht.…

woorden stokten gevoelens wrokten langzaam van binnenuit stemmen kleurden naar een hoger timbre met een blikkerig geluid de zon scheen vaal warmte leek met een wolkende wind te verdwijnen door mistige flarden jankte het blauw gele licht in een plotseling verschijnen de schreeuw is gekomen een genadige spuit gaf rust in een glimlach…

In het beginstadium van dementie: eigenlijk weet ik er te weinig vanaf. Het enige wat ik kan doen voor mijn dierbare ouders, is er voor ze te zijn. Dementie geeft onzekerheid in de toekomst, die voor ons ligt. Dementie…

Daar fluistert de wind niet om de toppen eerder plaagt of jaagt ze onheilspellend ruik je bijna de oerzee lopend over oude bodem imponerend Dolomiet klauterend over smalle richels van gemineraliseerd koraal Dit imponerend landschap van onwerkelijke schoonheid vaak gestreeld door ragfijne flarden mist die vanuit het niets grillige…

De dagen zijn nog zo onwerkelijk net of ze niet bestaan maar we weten met z'n allen dat het leven door blijft gaan. Het missen van onze gesprekjes die er opeens niet meer zijn haar stem nooit meer te horen dat doet best een beetje pijn.…

Onwerkelijk, het gevoel nu je er niet meer bent Onwerkelijk, het gemis dat nooit meer went. Onwerkelijk, de leegte nu je niet hier naast me ligt. Onwerkelijk, in mijn gedachten zie ik je nog steeds gezicht.…

Ik zal mij knijpen in mijn ziel totdat het pijn doet: leven, dan weet ik weer en stop ik even. Maar alles komt altijd opnieuw. Ik adem door een kieuw voorbij. Ik glibber tussen dwingen door. Herinneringen die ik hoor.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

rijzend en dalend zichtbaar tastend lijkt het grijze zich vlagend uit te dragen boven een in zichzelf gekeerde wereld waar enkel schaduwen wemelen ontdaan van oude weelde…

Een miljoen zal me gestolen zijn vuilnis, tonnen gestort op een open wond vol venijn bijeengeraapt geïllustreerde verdoofde beren alleen het levensverhaal proberen te begrijpen het hoogste haalbare is iedereen respecteren cliché ratrace ratrace Kompas is mistig opgeven om opgegeven te verkomen en richting in listig land…

nog niet ontdekt in een flard verhullend grijs, druk jij je beschermend tegen mij aan…

onontkoombaar vergeten, dementie.. het maakt mij vreselijk bang.…

de dimensies van dementie beperken zich tot toen en nu met een stop bij dan…

in de verte hangen nog wat flarden klokgelui in nevelslierten en boven spant zich de nacht zoals altijd rustbrengend voorspelbare constellatie van licht adem diep en ijzig een champagne van lucht doet je van binnen tintelen wijst weemoed weg belletjes borrelen altijd naar boven…

De bui waait over flarden mist trekken over het dal een belofte raakt je aan als een droom die zijn web zorgvuldig weeft zijn draden glinsteren in het zonlicht…

je vinden lukt in stilte als mijn geheugen onderduikt in zachte mijmerij of in de nevel die in flarden schimmen brengt van jou en mij…

Eigenlijk viel het me gisteren pas op, bij het openen van een raam, terloops, ofschoon ik stilstond. Mist kun je ruiken, alsof de druppeltjes iets meedragen. Ze hangen besluiteloos rond in een doorleefde nevel van verzwaarde hemel en gecondenseerde klei. Zo ruikt een grijze waas van koude huid en klamme steen, van onzichtbare koeien…

Een milde nevel daar komen langs de wegrand nog heel even flarden goud tot leven daar komt nog is er aarzeling een winterzon…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

dus ik lijd met niesen een neus die loopt, maar lastig is ’t wel, die wolken en flarden in mijn hoofd.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…