Alle inzendingen over dempen OR vondeling OR oase

Aan het einder dooft het licht In een halo van zachte stralen Brekers dempen het laatste zicht Een meeuw krijst met schelle uithalen Dieho…

verschijnen met vibratie warmte en onnaspeurbare effecten pas later bleek dat haar talenten oplossingen straalden voor momenten die geen perspectief meer gaven voor gewone zaken zonder winstbejag voorzag zij mensen van voorspoed als zij het door onverwachte stapeling van pech het voor even slechter hadden haar lach is altijd de oase…

Lievelingsklanken klinken langs frêle ranke flanken Mijn ogen schreeuwen wijn, gehoorgangen lang In het midden sta ik, jullie zitten in mij, mijn tranen waren al lang opgedroogd in de laatste oase Ik lach schuchter en loop wel achter de feiten aan Bier vanavond.…

In de oase zocht ik een schat, ik vond jou – We werden vrienden.…

Deze voorbije levensfase sluit onze liefde achter deuren van een oogverblindende oase liggend in levensechte kleuren dat jij mijn diepste wond zacht streelde maakt mijn gestolen hart verlegen dank zij jouw innerlijke weelde zijn wij voorgoed aan tijd ontstegen.…

zomerse dagen lopen op hun laatste benen evenals de zwart- en bruin gevlekte koeien grazend onder een late zon die het boerenland nog zacht belicht waar in alle rust de avond valt aan de einder schildert van Gogh een handvol kraaien boven het goudgele, ongemaaide koren waar verzonken boerderijen en een verre toren in ijle nevels geruisloos…

woestijnmonniken verzinken meditatief in oase-rust…

soms zie je in het halfduister beter het is zoiets als met het dempen van geluid bij schemerlicht zien de dingen er lichtjes anders uit of bots je op iets wat je bij daglicht soms niet ziet…

beerput kalf verdronken dempen en een deksel op je neus gat geslagen water aan de lippen zoden aan de dijk maar niet heus ik besta slechts in herinnering omdat ik het hier heb gedicht…

De pannenkoeken Droog als een helse woestijn Stroop mijn oase…

Een buurtbewoner van twee vogelhuizen verderop als vondeling onder het raam ze wou waarschijnlijk zonder te tikken binnen komen één geluk haar borstje was altijd al rood…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de deur slaat dicht en het is stil plotseling klinkt zo duidelijk wat ik zing klanken verkleuren gesloten deuren dempen het geluid van wat ik zeggen wil ik zwijg en het is stil van mij naar jou…

in groen verscholen schuilplaatsen voor mens en dier, oase van rust…

in mijn kale tuin huist een oase van rust bloeit louter stilte…

De bodem De onderkant Het scherpe Het snijden van de rand De diepe laag Zo zwart Zo ver Zo donker Zo vaag Zakken Dempen Bedelven Maak me klein Klein Zodat ik even niet hoef te zijn…

korten de dagen dempen donzen geluiden in duistere drift.…

Ik leg jou te vondeling in mijn laatste woorden jong gestorven zonderling geroosterd door gestoorden breng alsnog de zwanenzang die geen mens mocht horen lach een kuiltje in je wang en word opnieuw geboren.…

dat lijkt van rubber en de dieren spreken bomen verre neven en vergezichten en een duik door de golven water in lang haar gezicht is de ziel van de wicca godin odin zeus lugh in de rug geschreven vleugels veulens en boma wees noet boos de reus is een schouder die jij mag na neerdalen wordt men pas wijs heb geen medelij ik ben maar een vondeling…

Terwijl wij net jullie Aan de eeuwigheid Hebben prijsgegeven Vragen bekende onbekenden Hoe het nu met ons gaat, Zo midden in ons verdriet - 't Gaat wel, voor een ogenblik, Is het enige dat ons op Dit moment te binnen schiet…

Veel zei hij niet zijn blik tuurde in eenzaamheid richting het raam Hij kwam niet meer buiten omdat alles troebel werd voor zijn ogen even vermoeiend werd het lopen Voetstappen dempen in het huis van kamerbreed tapijt achter een gesloten deur…

Ik laat mijn gedachten gaan vondelingen in de wind waai maar maak beeld van mijn verlangens. Over de hemel hangt een tedere stilte ze spreekt over oneindigheid. De nacht laat mijn dromen los.…

Daar paracetamol verliest van bier Wanneer het erom gaat de pijn te dempen, Zet ik het met genoegen op een slempen, Hoofdpijn daarna stil ik met veel plezier. In de praktijk had ik al lang ontdekt: Wat biertjes na een kater werkt perfect.…

Eerst moesten de biljetten uniform Nu wil men ze bij voorkeur tóch lokaler Zo is voor menige beleidsbepaler Het achteraf herstellen weer eens norm Nog even en een megabrein besluit er Tot briefjes met Hals, Vondel en De Ruijter…

Maakt het uit waar dichters stonden, Milton onder Puriteinen, Vondel tussen roomse paters, Als hun zang de taal weer heiligt En hun toon geen mens kan halen.…

In een groene oase door sereenheid en rust omgeven waar het zonlicht de graven kust besef je de eindigheid van het leven waar alleen het gezang van de vogels de stilte doorbreekt als het verdriet zacht tot ons spreekt dan voel je het gemis van een dierbaar mens die er niet meer is In deze stille oase ontstaat een moment van bezinning om…

Gij kunt de put niet dempen met andermans ellende. Gij die uitgeput zijt, doe mee met VTM, maar valt niet in de "valkuil" want dan zit ge er weer in!…

hij komt niet meer we zaten te wachten, wachten op hem de tijd die we zaten was roerloos, het licht maakte het notitieblokje tot een onbeschreven vondeling hij komt niet meer, iemand zonder klank in de stem had afgebeld Joost mag weten wie het was…