ik zag je gaan
een witte vlek
tegen het
donker zwart
wolkendek en
keek je aan
de bui ontlaadde
met alles van
zijn gade nog
bleef je staan
er was geen afstand
in depersonalisatie
waar dimensies
normaal waren
vervloeiden wij
in een gebeuren
de buitenwereld
spaakte in eigen wiel
meteen vervielen
de specialistische
zintuigen tot…
je keek me aan
een vreemde in de spiegel
met mijn naam
je ogen zeiden woorden
die ik niet verstond
je mond leek op de mijne
zag je gebaar
een lach vol kleine weetjes
ik zwaaide maar een beetje
ben weggegaan
keek achterom en zag ons samen
vol verbijstering in de spiegel staan…
Grijp de laatste strohalm
tegen de teloorgang
van je grenzeloos
yolo bestaan
Is BoJo niet reeds
door kunstmatige
intelligentie
tot depersonalisatie
in rook opgegaan?…