Alle inzendingen over derhalve

met het verstrijken van de tijd moeten wij de tol betalen langzaam raak je alles kwijt eerst de tanden en de kiezen daarna ga je haar verliezen vroeger was het nog zo mooi keurig netjes in een plooi een oude hond ruikt uit z'n bek is derhalve niet in trek er zijn immers jonge zat nee jij hebt je tijd gehad…

onlangs dus nog dicht bij het heden werd ik in een cel van zwijgen getrokken het was overmacht van buiten wellicht eigen onbewuste gedachten of gestorven gedrag wie zal het weten in elk geval zat ergens op mij een verdovend licht te wachten: een god of een duivel te lokken het uitzicht is mij derhalve ontnomen en kan slechts…

de tijd staat stil zo merk ik ter zijde op doch mijn stemklank verraadt enige ergernis, vertaalt derhalve de onrust van een aanzwellend innerlijk ongemak overeenkomstig het drammerig gedreun van een horde aanstormende paarden in galop mijn eigene ongeduld staat voor kenners merkbaar in brand zeker als wachten mij tenteert…

Daar dit zijn laatste keus was Zo wordt een ombudsman een jokkebrok Derhalve denk ik dat ik deze zaak Bij VARA's 'Kassa!' eens aanhangig maak!…

In een laatste groteske snik, de neuzen tegen de beslagen ramen drukt, zich naar binnen keert en aan de halsband van de onuitgesproken waarheid rukt, gemakshalve maar vermeden in de echoput van pijn, is derhalve nog zwak uitgedrukt.…

waangedachten en nooit gedane zaken er is telkens een bevreemding een tegenlicht in de zoete smaak van liefde, niets kan bestaan zonder een offensief van medeplichtigen mijn woorden zijn als bruisend water, prikkelend en onbestendig misvattingen, zoveel als er sterren die al gedoofd maar toch zichtbaar zijn is het complot tegen mij derhalve…

tenslotte, iets van de sluier opgelicht maar als het doek gaandeweg gesloten blijft dan wel de tekst niet beklijft ziet u dan uit naar de laatste zin en geraakt u met de verwachting in een onvermijdelijke onmin bij mijn eerste woorden had u eigenlijk kunnen stoppen terwijl u nu, onbevredigd, op een zinloze uitweiding stuit ik kan derhalve…

En rond de plonzende monding Staat verbaast een menigte Zich te vergapen aan wat kikvorsmannen Die al twee dagen lang vruchteloos Forensisch aan het zoeken zijn Naar een man in de maalstroom En vertelt iemand schouderophalend Mij bij navraag doen laconiek in de zon Dat de arme drommel zijn bankschuld Niet meer aflossen kon En derhalve…

Blij dat wij de aarde vanaf de maan Woest in het luchtledige zagen staan Dat zij het leven aan ons heeft gegeven Om altijd maar vooruit te streven En derhalve gaan wij weer beginnen Haar als moeder te dienen en beminnen Waardoor wij hernieuwd kunnen bogen Op een hoogbeschaafd vermogen Want als wij de wereld slecht beheren Door haar evenwicht…

ook groeit de ouderdom over wegen die niet meer volgens oorspronkelijke paden gaan ik schets een schaduwrijk beeld dat het alledaagse verkleint het is ook hier de onbekende tijd die wel heelt op een vlek die blijft maar waarop regen droefenis lekt ik beschrijf met uiterlijke zinnen hetgeen in omvang onzichtbaar is; het ongrijpbare zit derhalve…

de generatie van nu is morgen hulpbehoevend, degenerend een leven naar de horizon van een gewisse dood iedereen weet dat en gaat toch vol door, een einde negerend de mens accepteert doodgewoon niet dat men gewoon dood gaat, en derhalve geniet hij niet genoeg van het leven vandaag vroeg een klant mij of ik nog naar een ander adres…

Nu echter heeft Han het rijk herenigd maar ik, de officieel historicus, heb de daden van onze grandes nog niet vastgelegd; en het land heeft derhalve geen Geschiedboek. Dit is de hartpijn van mijn leven.…

Derhalve, vergeef ook elkaar Het is beter voor u en anderen Het zal uw gemoed veranderen Daarom, doe het dan toch maar.…

Men doet derhalve, binnen de beperkingen van het eigen empathisch vermogen, zijn uiterste best om het te begrijpen. Begrijpt het niet! Probeert het te aanvaarden. Aanvaardt het niet. ’ t Is niet dat men niet wil. Men is lang de kwaadste niet. Al zegt men het zelf.…

U wantrouwt mij derhalve onterecht: ik heb U nimmer Uw invloed ontzegd, maar Uw wetten vanuit Uw hemels recht hebben nog maar weinig ruzies beslecht. En daarom wil ik het nou echt weten; hoe kon U Uw oogappel vergeten, hebben zijn buren ooit wel geweten dat dit volk "uitverkoren" mag heten?…

positief het wenkend perspectief ontdaan van werkelijkheidsgevoel gaat men daaraan tenonder verliest het temperament tot groots en ook meeslepend leven treedt nillens willens toe tot pak met vest het korte permanent gaat elke kerst naar oma in Epe op de Veluwe die inmiddels ook bij god niet weet waar het allemaal over ging derhalve…

Het puntje van mijn tong heeft derhalve heel wat te verduren, zeker omdat ik gewoon blank ben, gewoon geboren uit Nederlandse ouders, ook al een blanke partner kortom: Nederlands paspoort en toch: Word ík gediscrimineerd. In mijn eigen geboorteland. Ik heb nog een stukje tong over.…

goden bepalen of mijn verzen ten einde in lyrische zin aan uw superbe ziel zullen beklijven die zo met waarden en normen van de letterorde is begaan en zij, strofisch als gezegd, in uw edele gemoed wensen te landen ik spreek thans over het ongerepte gruis gedragen door het oude pad dat slingert langs de beukenhaag en zwijg derhalve…

(H.H. ter Balkt; 1938-2015) In tijd is een mispel geheel aselect volkomen willekeurig derhalve Overrijp moet zij worden gegeten, daar een verrotte mispel beslist niet lekker is Mispelbloemen wonen in een landgoed van blad de gevelvlag van mijn gemeente kent er één In populariteit kan zij niet mee met zowel de appel als (ook) de peer…

Thema en dichter zijn derhalve een paar apart, die voor elkaar kiezen met het juist gestemde hart.…

mijn zicht is van buiten uit gekaderd in zes vlakken glas derhalve zie ik haar als afgebakend echter haar uitstraling suggereert over houten drempels heen een schoonheid die in haar verschijning mijn droom benadert daarin dansen wij rond de tafel die ons een vage ruimte toebedeelt zij schrijdt in geur "de parfum roze" bijna op tastbare…

Derhalve onze goedendags geslepen onze roestige carosserieën ontdeukt en stroman gezet op gevoelige portefeuilles want voor je want voor je het weet. Hoe helpen wij onklaar wie voeten licht. -------------------------------- uit: Parmentier, jrg. 13, 2004.…

niet door heb er de fut niet voor niet dat ik me er aan stoor als ik enige onvrede hoor er ging ook niets teloor brak geen boor of heb een dichtgeslibd oor nee, mijn gedachten zijn goor en dan moet men zwijgen geen ellenlange rijmpjes rijgen over zuchten, laat staan hijgen daar ga ik uw ziel niet mee bedreigen mijn bijdrage is derhalve…

Maar toch, al was zij eens een ‘lekker wijf’, Ook zij kon nergens eeuwig leven tanken En is derhalve voortaan koud en stijf.…

verweven de tijd heeft het beschuttend lijf en de stenen pannen gevormd het geheel is aan inzichten van seizoenen te danken midden in een verlatenheid, van mystieke aard, waar enkel natuur zorgt voor ongedwongen klanken kan ik van zelve mijn denken vertragen woorden zijn hier onkruid zij zouden gevoelens verkillen ik zwijg derhalve…

de tijd heeft het beschutte lijf van pannen op gelaagde planken gevormd, het heeft zijn pracht aan wisselende seizoenen te danken in een verlatenheid, haast van mystieke aard, waar enkel de natuur zorgt voor ongedwongen klanken daar kan ik van zelve mijn denken vertragen, woorden versagen; zij zouden gevoelens verkillen ik zwijg derhalve…

een straffe storm of bedreigende waterval ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval al wat tijdelijk is raakt uit het zicht men hoede zich, derhalve, voor het vergaan van wat achter een verscholen diepte ligt het is de tijd, die dwingt tot inzicht ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek dagen dragen…

roep ik hen van verre toe ja, verdikkeme wat fijn dat u het ons meldt dat is van de eerste bustehouder gedragen door mijn oude grotemoe mijn opa was directeur die snoeper fabriceerde fijne lingerie zij droeg derhalve een directoire en was ongevraagd zijn mannequin voor de notabele fine fleur dag en nacht stond ze voor hen klaar…

begeerlijke lagen ontwikkelt zich, al rijpend, een aantrekkelijk wonder ook al dijen je gewillige heupen allengs uit tot schilderachtige vormen en je topje wat minder navenant aan jou zuig ik naar eigen normen verlies de omgeving als ik jou grijp met zachte hand gretig hap ik in jouw blanke vlees en zie voorbij aan je vel het duurt derhalve…

het lijkt gewetenloos wanneer mijn stappen zich zetten op de vlekkerige paden die zich hebben verzameld tot een nest vol eerbied doch wel met een sprankel anarchie eigenlijk geen wonder, want in deze trage mist doemen telkens in deze niemandsland kathedralen op, derhalve dat deze al herkauwend door het met rijp belegde gras zich voortbewegen…