Alle inzendingen over dichten is voor te s

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken - dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan - bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…

vervagen foto's getuigen van dagen van geluk overgebleven haat maakt weer alles stuk ik loop nog steeds gebukt…

Vijftig jaar,da's toch wel raar: al heb ik nog een mooi figuur, het onderhoud is toch al duur. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al lijk ik nog een ranke zwaan, er zijn toch al wat kosten aan. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een knap gezicht, bekijk het toch maar niet te dicht.…

Mijn gedicht Gezwicht Schrijven over spreuken en duizenden uitdrukkingen op lijven. Afschrijven, beschrijven, omschrijven, opschrijven, overschrijven, toeschrijven, snelschrijven, aanschrijven, neerschrijven, uitschrijven, schoonschrijven, bijschrijven, doorschrijven, verschrijven en weer herschrijven. Woorden verloren op papier…

Dan ja, zal ‘k genezen wezen, opstaan en, gespannen fel, of ‘t een klare snare ware, dichten ende deunen wel! --------------------------------------- uit: Tijdkrans februari 1888…

Ze zei dat ze een vrouw is Ik vond dat knap…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

Wat heb ik toch weer zin in een sonnetje zo'n lekker klinkdicht uit de schoenendoos die mijn herinneringen spaart met eindeloos geduld? wat dacht je? nee, o nee! kom, zet je, en luister naar 't verhaal van Fram en Boos die vrolijk bliezen op hun neptrompetje mijn oren dul maar 'k gunde hen 't verzetje hoewel ik het mij anders had gedroomd…

boven de pagina's vallen m'n ogen dicht en dan droom ik van jou…

Een plekje om te schuilen Dat je niet meer rennen hoeft Nooit meer stille tranen huilen moet Die van blijdschap dan weer wel Jezelf te kunnen zijn Nooit meer hoeft te twijfelen Aan wie of wat je bent Want van binnenuit is het zo goed Handen die je vast kunt houden Om te delen, warm en zacht Heel veel zonlicht dat zal schijnen Geen kou…

Een ieder kent vele gezichten Vrolijk, hard, of zacht Misschien ook donker, of wel open Of juist één die altijd lacht Al leerden wij te kijken Niet alleen naar het gezicht misschien Maar in die verschillende ogen Die toch wat meer weerspiegelen misschien Dan zagen wij elkaar in het wandelen De route van het hart Verdween een stukje van…

Wanneer je hartenwens verdrinkt En het lijkt of je er langzaamaan in stikt De adem je soms ineens ontnomen wordt En de boeien nog zo ver weg Wanneer het zwemmen niet meer gaat Geen enkele slag lijkt ongeslagen Wetend ook; zó denken heeft geen zin En toch het brein díe hartenwens niet loslaat En, het hart al evenmin Dan dáár ineens een sprankje…

Liefde, niet alleen als in geliefden Maar in die andere dingen juist Als in vriendschap, als in leven Een arm, een kaartje of een kus Het ongewone zichtbaar En voor ieder binnen handbereik Betaalbaar zonder muntjes En genoeg van op de markt Het ongewone lijkt gewoon Wanneer de ogen niet goed zien En we ook niet kunnen voelen Dat er…

Ik wens je meer.. Dromen die je vangen kunt Die minstens tastbaar zijn Regen die jou niet deren zal De paraplu bescherming biedt Ik wens je meer... Tegen je vallen en weer opstaan Dat het niet met moeite gaat Kracht waaruit je putten kan Ook energie is er genoeg Ik wens je meer... Gezang, dat onvermoeibaar voor je klinkt Er is niets…

meisje Met vaders, ja eigenlijk twee Eentje woont heel ver van hier Zij kent hem ook niet echt Maar feit is wel, hij heeft een mooie dochter Ook al is hij ver van hier Híer heeft zij dus nog een vader Maar ook hij is nu ver weg Niet omdat hij ver weg wóónt Maar koos voor een ander leven hier Het meisje kan toch niet begrijpen Dat papa's…

Als het niet meer is als ooit En alles telkens anders wordt Nooit meer zoals het was Het betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat…

Wie depressief is moet maar niet gaan dichten, Want dat heeft therapeutisch echt geen nut. Je raakt nog eerder dieper in de put Dan dat het je problemen zal verlichten. En als ik lees wat tal van dichters schrijven, Dan zou ik daar ook depressief van blijven.…

Een dichter uit ‘s Hertogenbosch Dicht dagelijks met dichterlijke pathos Haast elke situatie Geeft je inspiratie Prikkelt jouw ethos. Als autodidact Dicht je het liefst abstract Deze soort poëzie Geeft je veel energie Een duivelspact. Maar onderbelicht het ultieme dicht is toch het sinterklaasgedicht.…

Wanneer een hartenkreet ter ziele gaat en net niet als NETgedicht wordt aanvaard is de ziel een tikje aangetast, net als het hoofd, alwaar de roerselen zich volbrengen. Aan Poezie, waag ik me niet, een kreet soms hard, vaak licht aangebrand, hoeft niet net- netjes te zijn, want: zolang mijn kreten zowel als mijn netten, begrijpelijk te lezen…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

In`s lands begroting zit een gat, veel hobby`s moeten zwichten, met een poëtisch vers of wat probeer ik het te dichten.…

Woorden verraden onnodig. De woorden hadden, hebben nooit 'zin' gehad... zij schoten ernstig tekort: emotie voor leugen der eerlijkheid. Emotie in het opperen van listig verraad van intern verwarde geesten. Het komt echter door schijn der scheiding van privé en werk, in onze 'samen'leving. Het was de tweestrijd van elk mens: in vertrouwen…

U weet wel hoe dat gaat, Ik pak wat ooo's en aaa's, Wat punten en wat komma's, Hier en daar een medeklinkertje Zie eens, hoe mooi dat staat! Zo blijf ik dus maar dichten, Moet ook m'n hemd.... Dat is een dichter waardig En zeg nou zelf, Het lukt wel aardig.…

Thuis het is je huis Maar ook je bed Nog liever je bad Een warm bad Je huis, je thuis Een warm nest En blijf je koud Dan pak je hout En brandt je je warm En als het vuur vlamt Vlinder je naar hem Die je omarmt en verzucht: Lekker thuis!…

Doe dicht je ogen. Raak niet van de wijs. Tart niet de woordeloze bliksemschicht. Bepaal je tot je e's en o's en ij's. --------------------------------- uit: 'Hutten en paleizen', 2001.…