10598 resultaten.
Florence
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 530 Firenze
Stad die moderne oudheid straalt
Je kunt verdwalen in rust
Eeuwenoude stegen vertellen
Hun diepste geheimen
Firenze
De stad van liefde
Ligt in het zachte zonlicht
Waar dichters en schrijvers
Zich laten inspireren
Firenze
Toscaanse schoonheid
De passie voelend
In het nachtelijk licht
Firenze stad van rust...…
van werkdruk op kantoor naar...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 uit heksenketel
ontsnapt,rustig thuiskomen
in een toverbos
joz.le bruyn
haiku
27/01/202…
Voor Josse
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 nog één keer strijk ik door jouw haren
vol ongeloof en verdriet
wat eergister nog gewoon was
is dat vandaag helemaal niet
twee-en-een-half, je kwam net kijken
rende zo de wijde wereld in
nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten
zorgt jouw einde voor een nieuw begin…
De zeeman en de dichter
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 722 van het liedje is elk vindt uiteindelijk zijn eigen rust…
Hans Lodeizen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 122 Eén bundel bracht hij uit tijdens zijn leven
De eenzaamheidsgevoelens druipen af
In zijn gedichten, hij rust nu in zijn graf
Al zijn gedichten met veel gevoel geschreven,
Een dichter was hij pur sang , niet overdreven
Probeerde met zijn werk zijn eenzaamheid te vergeten…
's dichters lament (balladine)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 91 kan mijn rust verstoren
de ware dichter is geen echte vent
ze groeien stil en stiekem, als tumoren
en ik ben (domme pech) niet resistent
een vreemde eend in meestal vreemde bijt
mijn versjes: zal ooit iemand ze nog horen
de ware dichter is geen echte vent
toch deze niet - ik zeur u aan de oren
maar wees voor de gelegenheid clement…
De gans verliest een veer ( Zen )
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 346 Met medelijden sta je ver van mensen, met mededogen
kom je dichter bij hen en kom je samen tot een eenheid.
Om al het overtollige uit het leven te verdrijven,
daarvoor is moed nodig, de beloning is onthechting
en de innerlijke rust.…
Ook dichters sterven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 249 Rust zacht Herman, maar niet te lang,
schrijf gerust door want zo was je man!…
Bij Boot Koffie Drinken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Mensen zitten in hetzelfde schuitje.
Gelukkig is er koffie aan boord.
Koffie spreekt al onze zintuigen aan.
Koffie brengt ons bij onszelf terug.
Koffie vertraagt onze snelle tijd.
Leven is als varen in een schuit.
Ervaren mensen houden van rustig.
Grote problemen ervaren ze klein.
Wonderen maken ze groot.
Dagelijks drinken ze koffie.
Koffie…
Voor Cor van Schaik
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 435 Beeldschoon jouw afscheid
langzaam kleurde de lucht
rood in Zomerland…
De ontmoeting
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 163 alle kleuren heb
ik aangetrokken
op dat ik je
niet kan mislopen
de wereldkaart ken
ik van buiten
zodat ik onderweg
niet stranden zal
nu de mist haar
rokken laat zakken
slaat de schrik me om 't hart
daar de weg ineens verloren lijkt…
Bloemen voor Fairouz
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 646 Zij die zoveel leven bracht op Internet
is heengegaan zonder ons te verlaten
want wat zij achterlaat is blijvend
gedachten, emoties, verbondenheid
in de hemelse tuin
van mijn onderbewustzijn
bloeien de mooiste bloemen
eeuwig voor Fairouz.…
Verdwaald
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 232 hoe kon je zo verdwaald zijn
was het leven zo’n gevecht
de strijd in jouw hoofd
ondoorgrondelijk
hoe wij jou ook liefden
bleek dat niet genoeg
niet voldoende reden
om te blijven
daar waar wij zijn
wij die het leven anders ervaren
al is ’t nooit zonder slag of stoot
is het gemis al begonnen…
Abrupt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 196 het verschil tussen gisteren en vandaag
is een immense stilte
die je achterlaat
je stond aan het roer van een schip
met eindelijk verse wind in de zeilen
al ben je abrupt van koers veranderd
heb je het aardse verruild voor het hemelse
want zomaar tussen gisteren en vandaag
is het doek gevallen…
Afscheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 267 bij aankomst
vielen bevroren
tranen uit de lucht
het was een weerzien
van dwarsliggers uit alle hoeken
te midden van borden vol leuzen
stond de kist
erboven prijkte een mooie foto
van Ferry met poes op schoot
ik heb nog nooit zoveel
fotografen gezien Fer
op ’n crematie
zij kwamen allemaal om
Opa Water te groeten…
Plots
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 184 ben je uitgevlogen
ons voorgegaan
wellicht
van hier waar je
sinds ‘56 woonde
ging je over in ’t licht
nooit meer Maison Kelder
gebakjes eten, met jouw verjaardag
voor ’t Nieuwe Jaar
zal de stilte ooit gaan wennen
al voelt ’t voor nu
wel heel erg raar…
De tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 151 tikt onverminderd
door
niet even
staat hij stil
nu jij
ons ontvallen
bent
veel te vroeg
in de bloei
van jouw
leven
omringt
door liefde
….
en de tijd
tikt onverminderd voort…
Verstrooid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 275 Je mag best weten dat ik even aarzelde
bij het openen van de urn
het voelde zo onwerkelijk
jouw lijf als as te zien
maar nu rust je
in de holte van mijn handen
voor de laatste keer
voel ik ons dichter dan bijeen
ik laat je gaan lief
als alles wat je was
glijdend door mijn vingers
in de stilte van voorbij
en mijn adem geeft je vleugels…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
VERS
snelsonnet
3.0 met 24 stemmen 1.254 Uw dichter is in Frankrijk, hij rust uit
en meldt vanuit de verte vriend en vijand:
als lezer heeft u ook een dagje vrij want
ditmaal wordt hier geen speedsonnet gespuid.
Géén vers nieuws, géén nieuw vers, het is vakantie,
vandaag, vergeef het mij, géén vers-garantie.…
Laat
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 350 zeer laat
op mijn levensavond
ben ik mij vaag ervan bewust
dat er misschien een dichter
in mij woont
toch volhard ik
in een bepaalde toestand
van bescheidenheid en rust
de vormen van mijn grenzen
zijn nog vaag
help mij Erato
bij mijn wankele schreden
en stimuleer mijn fantasie
behoed mijn karakter
voor arrogantie…
Lieve Kitty
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 O Jan, o Woordenaar, o Alleman
Laat even rusten nu de Oekraïne
Denk terug aan toen, da capo tot 'al fine'
En zie waar haat opnieuw toe leiden kan
O lieve Kitty, was je maar bij
haar
En ons, je dichter- en je lezerschaar…
Mijn domein ?
netgedicht
0.0 met 34 stemmen 438 De dichters worden steeds
verhuld in de betamelijkheid
van emoties als zij worden
gekroond met de kale lauwerkrans
van onwetendheid, wat afdaalt
naar een onheilspellende niveau
van een weerhaan, die maalt en
keert, in een opkomende bries
verteert, op een hoogte die is
afgemeten, daar rust een embargo op.…
De woorden
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 542 Een andere dichter heeft het
eens rakelings gezwegen
in een ademtocht klankkleur
zonder betekenis,
Want alles van liefde
immers is woordloos.
Hier leg ik dan maar
de taal ter ruste,
hopend op vrede.…
Ballerina
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.063 De dichter rust in haar handen
waar de sterren samenkomen in een
scharlaken glimlach en waar geboorte
tot stand komt in de aarde van
haar hemellichaam.…
Gedichtendag
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 451 De pennen worden weer geslepen,
de inkt vloeit als een stroom naar zee;
de dichters voelen zich geroepen
en iedereen doet even mee;
De woorden zijn helaas niet meer van waarde
we weten het, maar doen toch voort,
want iedereen wordt o zo graag gehoord
tot hij of zij de rust vindt in de aarde.…
Rivier van Liefde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 132 rivier van liefde
omcirkelt hen die dolende zijn
brengt ze liefdevol dichter
waar kleuren geen naam dragen
gezangen onovertroffen zijn
schoonheid 'n serene rust uitstraalt
is het de rivier van liefde
die hen overtuigde van de passage
daar valt de puzzel op zijn plek…
vlindertje
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.208 Een vlindertje zit op het raam
Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen
Niet wetend van de faam
Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen
Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet
En pompt zijn vleugels vol met bloed
Hij vliegt verzekerd over de heg
Zoekend naar zijn levensweg
Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon
Die hij als rupsje…
Oudheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 Er dwarrelde een kind mijn leven binnen,
één en al lente
en vrolijk jolijt.
Haar leven moest nog beginnen;
Het mijne was al bijna
uit de tijd.
De frisheid van heur haren
danste om mij heen,
bedwelmde mijn zinnen en bracht mij terug
naar tijden lang heen.
Vervluchtigd,
Verloren,
Vergaan in de tijd.
Haar lipjes, zo roze, weken vaneen…