Alle inzendingen over dichters eten mee

d’ albert cuyp wordt 100 jaar dichters groots in hun gebaar lovend biedend daar op pad stellen ‘voor wat hoort wat' ook voor hen is waar is waar…

vloeistof van eigen maaksel en trek de woestijn in lief zonder mij met je ogen vol zand in ‘t dorre land en laat het schone argeloze bloeien groeien tussen de koeien van het lage land in het met dauw bedekte gras vredig dwalen op ongerepte plekken van zuiverheid en lieflijke onsterfelijkheid wij trekken niet met je mee…

Altijd met zichzelf in de weer de fraaie dichters van weleer en ook de dichters tegenwoordig zijn soms behoorlijk slordig ze groeten nooit op straat want hun trein komt vaak te laat de hoed gaat niet meer af dagelijkse leven heeft hun straf tijdens het eten zijn ze stroef hun blote benen op de poef tijdens het poepen zijn ze saai maar…

Zwoegend zoek ik naar wat woorden Ben vandaag niet goedgebekt Zinnen die finaal ontspoorden Of waarvan de clou was uitgelekt Ik stootte maar wat ijle kreten Taal valt toch altijd op zijn plaats Maar het is kwaad kersen eten Met een dichter, achttienkaraats…

nimmer was ik dichter dichter bij jou zoals zonnestralen dansten op de golven van de zee voelde ik me almaar lichter lichter dan ik wou zoals de wolken met me sjansten wilde ik eigenlijk met je mee nimmer was ik dichter dichter bij jou ben ik dankbaar voor 't even samen maar blijf voorlopig nog benee…

ik word kleiner dan de woorden vanzelf minderen ze met me mee ik groei dichter naar de aarde zoveel dichter dan voorheen ik word ruimer dan de woorden ze ruimen rustig met me mee ik leef lichter op de aarde zoveel weidser dan voorheen ik word stiller dan de woorden ze ademen geruisloos met me mee even leef ik in vertraagde…

Het script zal zich vandaag opnieuw ontrollen Mijn kinderen komen eten als gewoon Ik ben hun vader maar nog steeds zijn zoon Ik zie hem voor me langs de vloedlijn hollen Hoe verder weg hoe dichter komt hij nader Nog een keer naar het strand toe met mijn vader.…

een aap is niet geboren om voor ons met kettingen om te werken afschaffen dat slechte gedoe ook niet enigszins beperken teken de petitie alsjeblieft lieve dichters Wij willen toch eerlijke kokosbrood eten alvast dank voor de steun dit om nooit te vergeten…

Mijn tong lapt mijn bord leeg, opa vindt het niet goed – want ik meen het niet.…

Hij is dan wel te klein voor tafellaken, Maar toen Wim Kok er zelf om had gevraagd Heeft het de grote drie alsnog behaagd Dat hij hun etentje ook mee mocht maken. Toch is het zo - hij had het kunnen weten - Dat als je kok bent, je niet mee mag eten.…

te veel en te vaak heeft de te jonge taal het voor 't zeggen de oude dichters ondergeschoffeld in een tuin van woorden de oogst totaal mislukt lijden wij straks weer aan hongerklap eten wij morgen alles wat er zoal voorhanden is in een soort van hongerwinter maar dan van taal...…

laten we ons aanmatigen de mist met handen en voeten eten, het land voorbij de grens betreden in dubbelgang voortgaan doorwaadbaar, hadden we al een vliegende schotel gevangen, dichter dan nabij naar een mateloos helder- laten we verblijven, hier, nu…

Ik eet als ik me rot voel Ik eet aan 1 stuk door Ik stop als alles op is Voel mij dan vreselijk goor Ik eet om te vergeten Mijn zorgen iedere dag Maar weet dat als ik niets eet Ik mezelf belonen mag Dan eet ik weer van alles En weg is weer mijn doel De walging is nog groter Een vreselijk gevoel Ik eet als ik me rot voel…

de waarheid wel ergens vinden na heel veel strijd maar die happen zijn zo snel genomen 't kwaad was dan alweer geschied voelde ik me alweer schuldig maar dat hielp me niet ik leefde in een vicieuze cirkel in de spiegel zag ik mezelf dan staan vol afkeer keek ik naar mezelf en at er vervolgens weer wat kilo’s aan van stilte ging ik eten…

Die eten ook werkelijk niets van wat wij vinden dat zij te eten hebben. En al die oude koek, daar lachen zij om. Courgettes, jij durft! Of aubergines, het moet niet gestoorder worden. 'Zoon snijdt gezicht uit raapje' (Er stak een tong door, zijn tong en tot zover was de maaltijd overzichtelijk bedorven.)…

Als zij te weinig te eten heeft wordt zij boos, hij houdt zijn mond. Toen hij honger had dacht hij niet meer aan waar hij ooit wegging. ---------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, 2004.…

theedoek op tafel, melk in het glas aardappelen afgegoten en de bonen van het gas vla in het schaaltje, de vork naast het mes vitrage half gesloten, net kwart over zes dan boven het bord, onder het schemer van de lamp schuif ik alles van mij af, vol afschuw van de damp…

De schijf van vijf telt niet voor de hoorn van Afrika.…

Als u wist waar ze eten van maken Zou het u nauwelijks nog smaken. U bent uw leven niet meer zeker Eet daarom alleen nog keker. U bent van die ellende verlost, Als u kiest voor vegetarische kost.…

Heel lief zei ze en heel enthousiast, “ik neem je mee, ik hou van jou.” Zij vergeet nooit een datum, die relateert aan ‘belangrijkheid’. Voor haar geldt ook geen ultimatum, dit is gewoon haar, ‘modaliteit’. “Ik neem je mee uit eten, vandaag is toch weer heel bijzonder.”…

Laatst ging ik eens uit eten Omdat ik honger had Ik nam 3 kroketten en 2 frikadellen met extra patat. Nee, ik nam geen mayonaise Omdat ik heb geleerd Al dat vet bij je eten Is helemaal verkeerd.…

spruitjes glimmend van een vleugje olijfolie witlof heeft een zekere trots als je er gedachtenloos naar kijkt ergens zwom een vis tegen de stroom en die ligt nu op je bord met kappertjes de regens slaan het aardappelland beetje schillen of niet,met wat jus de asperges zwemmen in boter en niet te vergeten veel peper en zout 'mon…

De laatste keer dat ik mij in die treurnistempel heb gewaagd, werd ik betrapt op een glimlach en staarde iedereen mij verbijsterd aan: eten was ernst en niet gediend van zoveel schaamteloze lichtzinnigheid.…

Daar zag ik een feestmaal Wild op een schaal Van de mensen om hem heen kende hij er geen Hij zette een streep onder 't eten en vond de droom terug Dat schreef hij voor mij op, heel vlug…

(rijdier der dichters) het gevleugeld paard stijgt tot grote hoogte de dichter komt al snel superlatieven tekort waant zich in de zevende hemel zoekt zijn heil in hoogdravende woorden en komt er nog mee weg ook…

Als dichter zit ik er nu mee vertaal dit verdriet maar weer in woorden ik stond versteld in veel akkoorden hoe is het mogelijk, deze reactie van een kind zelf weet ik heel goed,niet altijd wie goed doet ook heel veel goed ontmoet maar hier ben ik erg van geschrokken dit zal veel woorden aan mijn brein ontlokken ja, lieve vriend, al van jonge…

De sint trok gist'renavond weer voorbij we gaven dichterlijke voorlichting op rijm, het rivm vond dat geen verplichting en vol verwachting klopten harten blij traditie vieren doen we nu of nooit geen virus dat roet in het eten strooit…

Soms zou ik even pauze willen Het nu-even-niet Een beetje rust, bijkomen Bekomen van verdriet Maar de wereld wacht niet op mij De tijd die gaat Werken, eten, leven, Je moet mee op de maat Mee in de rij Mee met de dag... ... Ik sta liever even stil Als dat mag…

kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit mee Een dichter is een veulen Een dichter zegt ja noch nee Een dichter is muziek Een dichter komt aan Een dichter is uniek Een dichter zon noch maan Een dichter is de dood De dichter…

De liefde van de man, gaat door de maag, dus manlief vraagt: wat eten we vandaag? Besef van de luxe een gevulde vriezer te bezitten dreun ik het een en ander op. De liefde van de vrouw volgt die van de man op, wanneer hij zegt, doe maar een pizza! Puur gemak en hartstikke ongezond, dus wat volgt is een lange avond.…